Παναγιώτης Στάικος: Μισές λύσεις. Σε όλα κυριαρχεί το δόγμα μισά - μισά.

Του κ. Παναγιώτη Στάικου.

Που που. Καταστράφκα ο δόλιος.!! Και τώρα τι θα γίνει η στάνη μου δίχως την δωρεάν βόσκηση στα ατέλειωτα λιβάδια του Δήμου μας .!!!

Δεν ξαναβόσκω άλλες βουβάλες

Στο σπίτ στο Κακοσάλεσ δεν ματαξαναγυρνώ (τσου-, τσουμπά-, τσουμπάνη)

Μηλιώκας Γιάννης Μουσική/Στίχοι: Kaye/Μηλιώκας Γιάννης

Και υπήρξεν και αυτή η ´´εκδικητική´´ πρότασις του αξιότιμου Δημοτικού Συμβούλου κυρίου Μουρκούση προς το Δημοτικού Συμβούλιου (γεια σου φίλε Βασίλη), να μου επιβληθεί τέλος βοσκής, η οποία θα ολοκληρώσει την οικονομική καταστροφή της Δυνατός Αστακός Α.Ε. Κτηνοτροφικής Επιχειρήσεως μου, εις την οποίαν προσέτρεξαν πολλοί συμπολίτες μου και γράφτηκαν μέτοχοι.

Προπαραμονή των Χριστουγέννων και η αξιότιμος Δημοτική μας Αρχή, εφήρμοσεν ολόκληρον επιχειρησιακόν σχέδιον και ως εκ θαύματος το γκαζόν εις τα παρτέρια του Δήμου εις το Λιμάνι κουρεύτηκε και εγένετο και ο ευπρεπισμός του. Αλλά και πάλι ημίμετρα.!!! Μισές λύσεις.!!!! Σε όλα κυριαρχεί το δόγμα μισά - μισά.!!!

Καλά ήταν τόσο δύσκολο να καθαριστούν οι χώροι ένθεν κακείθεν του λιμένος Αστακού και ιδίως έμπροσθεν του πρατηρίου υγρών καυσίμων του κυρίου Πανταζή;;;;!!!

Και τώρα ίσταμαι εις τον χώρον πελιδνός, ατενίζων το άμεσο μέλλον του Δήμου μας, ουχί μεθ’ αισιοδοξίας, αλλά με κατήφειαν εμπεριέχουσαν θλίψην πολλήν ,αλλά και οργήν και θυμόν ένεκα της αγάπης - λατρείας δια την Πόλιν μας και τους κατοίκους της.!!

Κ. Καβάφης - Η Πόλις

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.

Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·

κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.

Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω

ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,

που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».

Μα καλά τι λέγει αυτός ο τρελοβοσκός.!!! Άκου εκεί πελιδνός;;; Καλά μπέρδεψε τα Ελληνικά με τα Κινεζικά.!!! Όχι καλοί μου φίλοι.

Εγώ έχω την βεβαιότητα, ότι ομιλώ καθαρά Ελληνικά, αλλά κάποιοι από την Δημοτική Αρχή, μιας και είναι γλωσσομαθέστατοι, μου απαντούν με Κινεζικά .!!!!

Ασφαλώς δεν πειράζει καθόλου, που δεν την γνωρίζει κάποια μάνα αγρότισσα (πελιδνός), όπως δεν την γνώριζε και η μάνα μου και κάποιες άλλες ηρωίδες μάνες, μπροστά στο μεγαλείο των οποίων εγώ είμαι απλά ένας νάνος. Ούτε είναι κακό που η λέξις είναι άγνωστος εις την συντριπτικήν πλειοψηφίαν, ουχί των (300) τριακοσίων του Λεωνίδα, αλλά της Βουλής των Ελλήνων ή των 325 Δημάρχων της χώρας, παρά το γεγονός ότι ο Γίγαντας του πνεύματος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης την αναφέρει εις:

Τ' αερικό στο δέντρο: «καὶ μετὰ συνεχῆ πυρετὸν ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας, ἐσηκώθη ἀπὸ τὴν κλίνην πελιδνός, σκελετώδης, δυσκίνητος, καὶ μετὰ κόπου ἀναπνέων».

Αμφιβάλω λοιπόν και αυτό είναι κακό εάν έστω και 10 από τους (300) τριακοσίους της Βουλής και τους (325) τριακοσίους είκοσι πέντε Δημάρχους, έχουν πιάσει στα χέρια τους έστω και ένα βιβλίο του, όχι για να το διαβάζουν, αλλά να το αγγίξουν σαν τον παπά το Ευαγγέλιο επάνω στην Αγία Τράπεζα.!!!

Ε τι σκατά προκοπή μπορεί να δει αυτή η χώρα με τέτοιας ποιότητας πολιτικό προσωπικό, όταν αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν την στοιχειώδη κουλτούρα, η οποία θα επάγει το όραμα, αλλά και την απαιτούμενη επαναστατικότητα, προκειμένου να προβούν σε ρήξεις, υποτάσσοντας το εγώ στο εμείς και με συλλογικότητα, σεβασμό του δημοσίου χρήματος, οργανωμένη και σκληρή δουλειά, να παράσχουν στο λαό και την κοινωνία αξιοπρεπή ζωή, στην οποία η μόρφωση, η ποίηση, η μουσική και οι τέχνες γενικώς, δεν θα είναι πολυτέλειες, αλλά η ουσία της ζωής τους.!!!

Ξέρει πολύ καλά όμως το κάθε ΄΄αστέρι΄΄ (άλλη είναι η δόκιμη λέξη, η οποία δημιουργεί και ομοιοκαταληξία, αλλά δεν την γράφω, για να μη δώσω την χαρά σε κάποιους να με χαρακτηρίσουν ως υβριστή ή ότι κάνω προσωπικές επιθέσεις), να χώνει το σαρκίο του μέσα στο σκούρο του κουστούμι Armani και η κάθε ΄΄κατίνα΄΄ πολιτικό μέσα στο πανάκριβο ταγεράκι της Coco Chanel και να νομίζουν, πως έτσι λογίζονται ως άνθρωποι.!!!

Η πρώτη μου επαφή λοιπόν με το επίθετο πελιδνός ήταν στο πολύ καλό Γυμνάσιο, σε μια λαϊκή γειτονιά στο Αιγάλεω, όταν πήγαινα στην τρίτη τάξη μέσα από το όμορφο διήγημα του Βασίλη Μητσάκη: Το φίλημα (του Παπαφλέσσα, αυτού του τρελοπαπά - μεγάλου επαναστάτη όπως τον έλεγαν).!!!!!

Είχα την τύχη βέβαια να το συναντήσω και λίγο μετά στον Παπαδιαμάντη, στο ίδιο σχολείο και αργότερα κατά την πολύ σημαντική πορεία των προπτυχιακών μου σπουδών, με σπουδαίους Καθηγητές - Δασκάλους, οι οποίοι μου σημάδεψαν την ιατρική μου πορεία, εντρυφώντας στο έργο του Ιπποκράτη, όπου με μεγαλοφυΐα αναφέρει το πόσο σοβαρό είναι, όταν ένας ασθενής έχει υψηλό πυρετό και βγάζει δύσοσμη πυώδη απόχρεμψη (και σήμερα με τα πανίσχυρα αντιβιοτικά δυστυχώς το 12% των ασθενών με πνευμονία πεθαίνουν, γι ‘ αυτό πολύ προσοχή): αἱ ἀποχρέμψιες αἱ ἐν τοῖσι πυρετοῖσι τοῖσι μὴ διαλείπουσιν, αἱ πελιδναὶ, καὶ αἱματώδεες, καὶ δυσώδεες, καὶ χολώδεες, πᾶσαι κακαί.

Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για κάποια μπάζα, που πηγαίνοντας σε κάποια κωλάδικα πήραν ένα κωλόχαρτο, που έγραφε κάπου γιατρός και πιάσανε τον Πάπα από τα α@@@α και βλέπουν κάποιους, που δεν έχουν πτυχίο ως λεπρούς.!!!

Οποία αηδία μου δημιουργεί και μόνο η θέα των, που μου προκαλεί και εμετό, μετατρέποντας το πρόσωπό μου σε πελιδνό.!!!

Δυστυχία σου Ελλάς με τα τέκνα που γεννάς έλεγε ο Μέγας Σουρής και έπιανε πανικός, όποιον έπιανε στο στόμα του (ασφαλώς η αναφορά στη σάτιρα του Σουρή δεν παραπέμπει σε σύγκριση, γιατί κάτι τέτοιο δεν θα ήταν απλά ανοησία εκ μέρους μου ,αλλά και γελοιότητα)!

Εγώ δεν κάνω σάτιρα, γιατί δεν έχω τέτοιο ταλέντο και ικανότητα, αλλά ακτιβισμό και σε αυτό έχω τα κότσια, για να τον κάνω και ακραίο, αν χρειαστεί.!!!!!

Έτσι λοιπόν φίλοι μου το πελιδνός σημαίνει: Ένα ή όλα αυτά: μαυροκίτρινος, υποκίτρινος, μελανιασμένος, μπλαβιασμένος, χλωμός, ωχρός, κάτωχρος, κατάχλωμος.

Αν κάποιοι νομίζουν, ότι η ενασχόληση μου με τα κοινά σημαίνει καρέκλα ή βιοποριστικό επάγγελμα ή κονόμα ,απλά είναι μικρόψυχοι, για να δυνηθούν να δουν, ότι βλέπει η συντριπτική πλειοψηφία των Ξηρομεριτών, οι οποίοι μου δείχνουν με κάθε τρόπο την αγάπη τους και εγώ τους είμαι εξαιρετικά ευγνώμων.!!!!

Αν πάλι κάποιοι νομίζουν ότι, ότι έγραψα, το έγραψα για να πουλήσω μούρη ή να παραστήσω τον σπουδαίο ή ότι κινήθηκα από ιδιοτέλεια, ασφαλώς κάτι τέτοιο το διαψεύδει η πορεία μου, μέσα από την οποία πάντα υπηρετώ τον άνθρωπο και την κοινωνία, γι αυτό φτωχός μπήκα στην Ιατρική και στην Πολιτική και στην ψάθα ετοιμάζομαι να πεθάνω, αφού είμαι ήδη 64 ετών. Και όπως λέει ο Μέγιστος Καβάφης:

Απ’ τες Εννιά.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.

Αν η αξιότιμος Δημοτική μας Αρχή εις το Part One του ακτιβισμού μου,  είχεν δώσει ολοκληρωμένη λύση με τον καθαρισμόν των παραλιμένιων περιοχών, δεν θα είχε γίνει ποτέ αυτή η ανάρτησις Part Two με τον πελιδνόν.!!!

Εάν αυτό το κείμενο έχει κάποια αξία και δεν είναι για πέταμα, αυτό οφείλω να ομολογήσω, πως το χρωστώ μεθ ‘ ευλαβείας εις την Δημοτικήν μας Αρχήν.!!!! 

Πως πέρασε η ώρα !

Κ. Καβάφης - Απ’ τες Eννιά.

Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα

απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,

και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,

και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω

κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.

Το είδωλον του νέου σώματός μου,

απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,

ήλθε και με ηύρε και με θύμισε

κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,

και περασμένην ηδονή— τι τολμηρή ηδονή!

Κ’ επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός,

δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,

κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,

και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

Το είδωλον του νέου σώματός μου

ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά·

πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,

αισθήματα δικών μου, αισθήματα

των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια. 

Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους φίλοι μου .!!!

Είθε ο καινούργιος χρόνος να χαρίσει σε όλους σας υγεία, δουλειές, χαρά και ευτυχία και στον Δήμο μας και στην Πατρίδα μας προκοπή προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών.!!!

Αστακός 28/12/2017

Παναγιώτης Στάικος: ένας ευτυχισμένος γιατρός, ο οποίος ασκεί την ιατρική ελέω και φόβο θεού και ένας τρισευτυχισμένος παππούς με τις τρεις χαριτωμένες εγγονούλες μου.!!!!

Υ.Γ. 1:

Αγαπητέ μου φίλε Λάμπρο (κύριε Πιτσούλια), κοίταξε μην πιάσεις τον κόκκινο στυλό και μου κοκκινίσεις όλο το γραφτό και κοπώ, αφού δεν συγγράφω διδακτορική διατριβή σε γλωσσολογία, αλλά όπως αντιλήφθηκες απλά όλο αυτό, δεν ήταν τίποτα παρά πάνω από έναν οφειλόμενον ακτιβισμόν.!!! 

Υ.Γ. 2:

Αγαπητέ φίλε Βασίλη (κύριε Μουρκούση), κοίταξε σε παρακαλώ να κάνεις εκ νέου πρότασιν εις το Δημοτικόν Συμβούλιον, προκειμένου να γίνουν αποδεκτές οι εισηγήσεις του άρτι αφιχθέντος εκλεκτού μας φίλου Ιωάννη μανούλα μου, εκ του Ξωτικού της όμορφης πόλεως των Τρικάλων (όπως πληροφορηθήκαμε μέσω του FACEBOOK) από το Δημοτικό μας Συμβούλιο, δια τον ευπρεπισμόν των κοινοχρήστων χώρων της ημετέρας πόλεως του Αστακού.!!!

Φίλε Γιάννη την αγάπη μου.!!! Κράτα γερά.!!!! 

Σου αφιερώνω, όπως και στους υπόλοιπους φίλους μου το πολύ ωραίο τραγούδι :

Δυστυχία σου Ελλάς - Γ. Σουρή

Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ

σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,

ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ

καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;

Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς,

νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,

ταμεῖο δίχως χρήματα

καὶ δόξης τόσα μνήματα;

Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ

καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά,

κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε

τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;

* * *

Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια,

κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια,

ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ

ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή.

* * *

Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν

ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί,

οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν

δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

* * *

Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως,

συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος.

* * *

Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!

σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.

* * *

Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,

σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια!

* * *

Καὶ τῶν σοφῶν οἱ λόγοι θαρρῶ πὼς εἶναι ψώρα,

πιστὸς εἰς ὅ,τι λέγει κανένας δὲν ἐφάνη...

αὐτὸς ὁ πλάνος κόσμος καὶ πάντοτε καὶ τώρα,

δὲν κάνει ὅ,τι λέγει, δὲν λέγει ὅ,τι κάνει.

* * *

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο,

ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι,

κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει.

Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ

συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ.

* * *

Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ

τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».

Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς

σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.

Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-

νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.

Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει

στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.

* * *

Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς.

Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;