Του κ. Νώντα Νικάκη.
τ. Λυκειάρχης.
Φόρο τιμής στη μνήμη του καλλιτέχνη Μάκη Βασιλειάδη που έγραψε τη δική του ιστορία στη δημοτική μας παράδοση, που αγαπήσαμε, εκτιμήσαμε και πριν 3 χρόνια αποχαιρετήσαμε για πάντα. Ωστόσο τα τραγούδια του και το έργο που άφησε θα κρατά τη μνήμη ζωντανή και με το μικρό αυτό αφιέρωμα που ακολουθεί θέλω να του στείλω ένα ακόμη «ευχαριστώ» και έναν ύστατο αποχαιρετισμό. Χωρίς πολλά λόγια, μόνο με αισθήματα.
Πριν τρία χρόνια έφυγε ένας από τους τελευταίους μεγάλους κλαρινιστες της παραδοσιακής μουσικής ο Μάκης Βασιλειάδης πραγματικός "κύριος" και "άρχοντας" στο πατάρι, ο άνθρωπος που δόξασε το κλαρίνο σε όλα τα μέρη του κόσμου, με εκατοντάδες ζωντανές παραστάσεις στα πανηγύρια και χιλιάδες ηχογραφήσεις μέχρι και πριν από μερικά χρόνια.
Το κλαρίνο του, είχε άρρηκτα συνδεθεί και με τα Ξηρομερίτικα πανηγύρια και αποτελούσε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παραδοσιακής μας διασκέδασης.
Γνώρισα τον Μάκη Βασιλειάδη πριν 25 χρόνια στην Πρέβεζα, όταν συμμετείχα στην χορωδία παραδοσιακής μουσικής του δημοτικού ωδείου και τον οποίο συνάντησα στην κάβα του Γιάννη Γκαρτζονίκα, ο οποίος ήταν από το Συρράκο γνωστός μερακλής και ερασιτέχνης τραγουδιστής όλων των παραδοσιακών τραγουδιών της περιοχή μας.
Από τότε γνωριστήκαμε και κάθε φορά που ο Μάκης Βασιλειάδης, επισκεπτόταν την περιοχή μας τον συναντούσα και ήμουνα παρών σε όλα τα πανηγύρια όπου έπαιζε κλαρίνο, όπως στα Παλιάμπελα, στα Σκλάβαινα -στον Παρασκευά Γαρίδα- στο Μοναστηράκι καθώς επίσης και στη Βόνιτσα του Αγίου Παντελεήμονος.
Επρόκειτο για άριστο χαρακτήρα και πολύ συνεργάσιμο και έμαθα πολλές ιστορίες σχετικά με την παράδοση και ειδικότερα για τους σκοπούς και τα τραγούδια που κάλυπταν μουσικά την περιοχή της Πρέβεζας.
Η περιοχή της Πρέβεζας μετά την απελευθέρωση το 1912-13, ξαναβρίσκει τον ρυθμό της ανάπτυξης και δημιουργίας και λόγου της γεωγραφικής της θέσης προς την δύση και στο χώρο της μουσικής επηρεάζεται και έτσι οι λαϊκοί οργανοπαίχτες αναγκάζονται προκειμένου να επιζήσουν, να τροποποιήσουν στο χώρο του πενταγράμμου ορισμένες νότες. Έτσι έχουμε τραγούδια και σκοπούς όπως π.χ. τα Κλάματα, τα οποία χαρακτηρίζονται από το λεγόμενο δυτικότροπο ύφος.
Εκεί σε αυτό το χώρο μεγάλωσε και αναδείχθηκε και ο Μάκης Βασιλειάδης, και κάθε φορά που τον συναντούσα (επηρεασμένος και εγώ από νέος που συμμετείχα σε χορωδίες εκκλησιαστικής μουσικής της σχολής Σακελλαρίδη και αργότερα από την παραμονή μου στην Ιταλία και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που επέλεξα να διδαχθώ ακορντεόν), είχα την τύχη να μαθαίνω και να ακούω τα χαρακτηριστικά των διαφόρων μουσικών δρόμων της Πρέβεζας.
Δεν είμαι ο ειδικός για να αξιολογήσω το έργο που άφησε ο Μάκης Βασιλειάδης, αυτό έχει αξιολογηθεί και αξιολογείται συνεχώς από αυτούς που γνωρίζουν αυτό το γνωστικό αντικείμενο.
Ευτυχώς το 2014 ο Δημήτρης Βαγγέλης, κάλεσε τον Μάκη Βασιλειάδη, στο στούντιο της δημοτικής ραδιοφωνίας Πρέβεζας και έγραψε ορισμένα απο τα γνωστά τραγούδια, Κλάματα, Παπαδιά, Γενοβέφα και άλλα από τα σπουδαιότερα και διαχρονικότερα τραγούδια της παράδοσης μας, τα οποία είναι πασίγνωστα και πρωταγωνιστούν ως σήμερα στη διασκέδαση των Ελλήνων.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ.
Ο Μάκης Βασιλειάδης γεννήθηκε στο χωριό Ίσωμα της Πάτρας, και εγκαταστάθηκε στην Πρέβεζα το 1954 σε ηλικία δεκατεσσάρων χρονών. Εκεί μαθήτευσε κοντά στον βιολιστή Φώτη Ντίνου. Από αυτόν μπολιάστηκε το περίτεχνο «αλά τούρκα» παίξιμό του. Μαζί με τον Ντίνου και τον ουτίστα Δημοσθένη Καταρτζή έπαιξε για πρώτη φορά ζωντανά στα καφενεία στο Σαϊτάν Παζάρ της Πρέβεζας.
Έκτοτε η πορεία του ήταν κατακόρυφα ανοδική. Δούλεψε σε ξακουστά πάλκα και πανηγύρια συνεργαζόμενος με όλους τους μεγάλους στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Παροιμιώδης η συνεργασία του με τον Τάκη Καρναβά! Ο Βασιλειάδης ξεχώριζε για τον γλυκό ήχο του, αλλά και το ατελείωτο ρεπερτόριό του.
Μεγάλη η θητεία του και στη δισκογραφία με ατέλειωτες ηχογραφήσεις, τόσο με καλλιτέχνες του δημοτικού όσο και του λαϊκού τραγουδιού.
Πάντρευε μοναδικά, την Ανατολή με τη Δύση, το κλασικό με το μοντέρνο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ψαχνόταν συνεχώς.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τον εκτιμούσαν τόσο οι «συντηρητικοί» και οι «σοβαροί» μελετητές της παράδοσης, αλλά και οι «νεωτεριστές» σύγχρονοί τους.
Τα περίφημα σόλο του Βασιλειάδη αποτελούν σεμινάριο για την ιστορία του οργάνου, το ρόλο του στο ελληνικό τραγούδι και φυσικά παντοτινά πρότυπα για τους κατοπινούς παίκτες.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει....
Ας ακούσουμε τα κλάματα το οποίο έφερε στην Πρέβεζα ο Τζάρας και αργότερα συνεχίστηκε με επιτυχία και από τον Βασίλη Μπεσίρη-Τουρκοβασίλη και τον μπάρμπα Νίκο Νταή, που είχα την τύχη να γνωρίσω στην χορωδία Πρέβεζας την οποία διεύθυνε ο συμπατριώτης μας καθηγητής μουσικής Χρ. Βλαχογιάννης, από το Μεσολόγγι.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.