Ανυπόστατες φαίνεται να είναι οι φήμες περί φιλοξενίας μεταναστών στον Μύτικα.

Στιγμιότυπο από πρόσφατη διαμαρτυρία μεταναστών στη Μόρια / Φωτογραφία: Eurokinissi

Δικές μας πληροφορίες και προφορική μας συνομιλία με τον Πρόεδρο του Μύτικα και φίλο Δημήτρη Φάρρο, ο οποίος πήρε την πρωτοβουλία και επικοινώνησε με τους ξενοδόχους της περιοχής, συγκλίνουν στο ότι οι φήμες που διακινήθηκαν τις τελευταίες ημέρες στο χωριό μας τον Μύτικα, μέσω των social media, περί φιλοξενίας μεταναστών, φαίνεται να είναι εντελώς ανυπόστατες. Εδώ έρχεται και η προσωπική ευθύνη του καθενός που χρησιμοποιεί τα social media, ότι θέλει μεγάλη προσοχή όταν αναφερόμαστε σε τόσο σοβαρά θέματα και μάλιστα εκφράζουμε και βεβαιότητες.

Η δική μας θέση για το θέμα του μεταναστευτικού που ταλανίζει την χώρα μας και ολόκληρη την Ευρώπη, δεν ανήκει σε κανένα από τα δύο άκρα που σήμερα έχουν κυριαρχήσει στην δημόσια συζήτηση, η οποία μας είναι εξόχως απωθητική με τον τρόπο που αυτή διεξάγεται. Το ένα της μισαλλοδοξίας και της καταρράκωσης της ανθρώπινης αξίας, το οποίο επωάζει το αυγό του φιδιού και το άλλο, ενός είδους ψευτοπροοδευτισμού, που ακόμα και για δημιουργία δομής φιλοξενίας μεταναστών στην Ακρόπολη θα έλεγε ναι.
Καταρχήν οι αιτίες που δημιουργούνται όλα αυτά τα προβλήματα είναι πολλαπλές. Οι κοινωνικές παγκόσμιες ανισότητες, η φτώχεια, η πείνα, η δυστυχία, η κλιματική αλλαγή, οι πόλεμοι, οι επεκτατικές πολιτικές κρατών που θέλουν με την δύναμη της ισχύος να διαχειρίζονται πλουτοπαραγωγικούς πόρους αδύναμων κρατών προς όφελος τους κ.α.

Αν η παγκόσμια κοινότητα δεν ασχοληθεί να λύσει τις γενουσιουργές αιτίες του προβλήματος, πάντα θα έχουμε τα ίδια φαινόμενα, που κάποιες χρονικές στιγμές θα φτάνουν στο peak τους, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα.

Αυτό λοιπόν δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να λύσει ένα κράτος μόνο του και φυσικά ούτε η Ελλάδα μπορεί. Είναι θέμα της παγκόσμιας κοινότητας, που θα πρέπει επιτέλους να δράσει για ένα κόσμο πιο δίκαιο, πιο ανθρώπινο, γιατί η αλήθεια είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων παγκόσμια υποφέρει και ο κατατρεγμένος, ο δυστυχισμένος, ο αδικημένος, δεν λογαριάζει σύνορα και τίποτα δεν τον σταματά, ούτε τείχη ηλεκτροφόρα, ούτε οι κάνες των όπλων, ούτε τα φυσικά εμπόδια και αυτό έχει αποδειχτεί στο διάβα της ιστορίας. Η ανθρωπότητα με την τόση δυστυχία που επικρατεί στον κόσμο, έχει αποτύχει παταγωδώς και πρέπει να αναθεωρήσει.

Αυτό που μπορεί να κάνει η χώρα μας, είναι να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ως ένα σοβαρό κράτος (μεγάλη κουβέντα αυτή), με οργάνωση και σχέδιο, με κύριο κριτήριο την ανθρωπιστική διάσταση, γιατί για εμάς πρώτιστη ιδεολογία είναι ο ανθρωπισμός.

Στο θέμα της υποδοχής, να φιλοξενήσει αυτούς τους ανθρώπους σε δομές και χώρους στοιχειωδώς ανθρωπίνως αξιοπρεπείς, χωροθετημένους με συγκεκριμένο σχέδιο, με την οικονομική βοήθεια και των εταίρων μας στην Ευρώπη και όχι με αποφάσεις πρόχειρες, χωρίς σχέδιο και στόχευση, όπου το μόνο που πετυχαίνουν είναι να κάνουν την ζωή αυτών των δύστυχων ανθρώπων ακόμα πιο δύσκολη, αλλά ταυτόχρονα να δημιουργούν και ανυπέρβλητα προβλήματα στην καθημερινότητα ανθρώπων που έχουν στήσει τις ζωές τους με ένα συγκεκριμένο τρόπο για πολλά χρόνια, με σχέδια και όνειρα, που βλέπουν αποφάσεις ανεξήγητες και χωρίς λογική να έρχονται και να τους αλλάζουν ξαφνικά σε μία μέρα όλη τους την ζωή και τις συνήθειες.
Παρόμοια σοβαρότητα και οργάνωση πρέπει να υπάρχει στο θέμα φύλαξης των συνόρων, στην γρήγορη απόδοση ασύλου σε όσους το δικαιούνται, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να πηγαίνουν εκεί που επιθυμούν και όσοι δεν δικαιούνται άσυλο, να επαναπροωθούνται στις χώρες τους άμεσα.