Διαδρομές, Ιούνιος 2021

Άποψη Πλατείας Γιαννακοπούλου.

Του κ. Αποστόλη Κομπλίτση.

Αθήνα, 30/06/2021

Διαδρομές.

Οι διαδρομές συνεχίζουν το ταξίδι τους μέσα στο χρόνο, με παλιές γραφές και σκέψεις Μπαμπινιωτών, καθώς προσπαθούν να ξυπνήσουν όνειρα και αναμνήσεις ανέμελων χρόνων μέσα από ιστορικά ντοκουμέντα, οδηγώντας μας σε ένα ευχάριστο γυρισμό στο όμορφο χωριό μας. Είναι μία ιδέα, μία προσπάθεια αλλά και μία έντονη επιθυμία να θυμηθούμε παιδικά χρόνια και δραστηριότητες στο χωριό μας. Μία προσπάθεια να ξαναθυμηθούμε τις αγωνίες των δύσκολων χρόνων για μια καλύτερη ζωή.

Με μεγάλη χαρά, μετά την πρώτη ανάρτηση «Παλιές γραφές» στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα, διαπίστωσα ότι αυτή μου η ιδέα έτυχε ανταπόκρισης και από άλλους χωριανούς, οι οποίοι άρχισαν να ξεσκονίζουν παλιές φωτογραφίες, χρώματα και αναμνήσεις! Θεωρώ ιδιαίτερα δημιουργικό και επιτυχές όλα αυτά να περνούν και να ενισχύουν το Σύλλογο μας, ο οποίος προσπαθεί να συνδέσει το παλιό με το νέο.

Πρώτη θεματική ενότητα.

Αφορά επιστολές από τρείς μαθήτριες, έπειτα από τη βράβευση τους από τον, τότε, Πολιτιστικό Σύλλογο Μπαμπίνης (1982). Σήμερα, μητέρες-γιαγιάδες, με μία αξιοπρεπή διαδρομή και όμορφες οικογένειες! Ας είναι καλά, όπου και αν βρίσκονται, και ευελπιστώ να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί στις στράτες και τις πλατείες του χωριού μας που ποτέ τους δεν ξέχασαν.

Ακολουθούν τρία γράμματα:

ΒΡΑΒΕΥΣΗ.

Στις 11 Σεπτέμβρη βραβεύτηκαν, για τρίτη συνεχή χρονιά, οι καλύτεροι μαθητές του Γυμνασίου και Λυκείου του χωριού μας. Τα βραβεία δόθηκαν στους μαθητές:

Το βραβείο της Γ΄ Γυμνασίου πήρε η μαθήτρια Σταθούλα Κ. Τασούλη. Το βραβείο της Β΄ Λυκείου πήρε η μαθήτρια Σπυριδούλα Γ. Τασούλη. Το βραβείο της Γ΄ Λυκείου πήρε η μαθήτρια Ελένη Δημ. Μασσαλή. Τους ευχόμαστε καλή πρόοδο. Από τις βραβευμένες μαθήτριες λάβαμε τις παρακάτω επιστολές:

«Ευχαριστώ το Σύλλογο Μπαμπινιωτών για τη βράβευση μου, τον συγχαίρω για τις δραστηριότητες του και εύχομαι να γίνει πραγματικότητα κάθε στόχος και φιλοδοξία του. Ελένη Δημ. Μασσαλή».

«Μια βραβευμένη αναγνώστρια γράφει…»

Μέσα στο χάος της Αθήνας, πριν τριάμισι χρόνια, λιγοστοί άνθρωποι αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν σύλλογο. Ένα σύλλογο που θα κατάφερνε να ενώσει όλους τους πατριώτες της μεγαλούπολης και να ενισχύσει τους δεσμούς τους με τους συμπατριώτες τους στο μακρινό χωριό.

Ο Άι-Γιώργης είναι ο Σύλλογος των Μπαμπινιωτών. Ο Σύλλογος αυτός, έκαμε και κάνει ορισμένες προσπάθειες για να προσφέρει κάτι στο χωριό του. Ανάμεσα στις δραστηριότητες του που είναι πολύ πετυχημένες, είναι και η καθιέρωση των βραβείων. Εγώ, από τη θέση της μαθήτριας που έχει τιμηθεί με βραβείο του Συλλόγου, θα ήθελα με απλά λόγια να ευχαριστήσω και να συγχαρώ το Σύλλογο, για αυτή του την ενέργεια.

Η σπουδαιότητα της καθιέρωσης αυτών των βραβείων δεν έγκειται ασφαλώς στη χρηματική τους αξία αλλά πετυχαίνουν να εμπνεύσουν στο μαθητή το πνεύμα της ευγενούς άμιλλας του συναγωνισμού. Αποτέλεσμα είναι να καταβάλλεται όλο και μεγαλύτερη προσπάθεια από τους μαθητές και συνεπώς να εξυψώνεται το μορφωτικό τους επίπεδο.

Από την άλλη πλευρά, ο μαθητής που παίρνει το βραβείο, συνειδητοποιεί την αξία του και αισθάνεται κατά κάποιο τρόπο ότι οι προσπάθειες του αναγνωρίζονται από κάποιους ξενιτεμένους συμπατριώτες του.

Και πάλι θα ήθελα να σας εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλετε, για να δώσετε λίγο ρυθμό και μία καινούργια νότα, όσο και ένα χέρι βοηθείας, που είναι και το σημαντικότερο στο μικρό μας χωριό. Με τη βοήθεια των εδώ συγχωριανών σας συνεχίστε με το ίδιο θάρρος και το ίδιο σθένος την ευγενική σας προσπάθεια για να δημιουργήσετε κάτι ωφέλιμο κι ωραίο, για τον τόπο που γεννηθήκατε, με το να δώσετε μερικές ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο.

Σπυρ. Γ. Τασούλη

Αλληλογραφία.

Η μαθήτρια Γεωργία Σωτ. Μπενέκου μας έστειλε το παρακάτω γράμμα:

«Κύριε πρόεδρε και μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Μπαμπινιωτών. Σας ευχαριστώ για τη τιμή που μου κάνατε να με βραβεύσετε για την επίδοση μου στα μαθήματα της Β΄ Λυκείου. Τέτοιες ενέργειες αναπτύσσουν την ευγενή άμιλλα και το συναγωνισμό μεταξύ μας, με αποτέλεσμα την καλύτερη επίδοση μας στα μαθήματα. Μας δίνει κουράγιο και υπομονή στη δύσκολη προσπάθεια που κάνουμε τα παιδιά της επαρχίας για να προχωρήσουμε στις σπουδές μας. Επιπλέον, τέτοιες ενέργειες δείχνουν ότι παρόλο που φύγατε από το χωριό μας δεν το ξεχάσατε, αλλά αντίθετα προσπαθείτε με κάθε τρόπο να το βοηθήσετε.

Η θέσπιση των βραβείων για τους καλύτερους μαθητές του γυμνασίου και λυκείου καθώς και η ίδρυση δανειστικής βιβλιοθήκης στο χωριό μας, θα βοηθήσουν σίγουρα την πρόοδο μας στα μαθήματα. Σας υπόσχομαι ότι θα καταβάλλω κάθε προσπάθεια ώστε να φανώ αντάξια της τιμής που μου κάνατε καθώς και της προσπάθειας που καταβάλλετε για την πρόοδο των μαθητών του χωριού μας.

Σας ευχαριστώ,

Γεωργία Σωτ. Μπενέκου».

Επίσης, ευχαριστήριο γράμμα στο Σύλλογο μας έστειλε και ο μαθητής της Γ΄ Γυμνασίου, Ιωάννης Γερ. Μασσαλής, με το οποίο ευχαριστεί τον κ. Παπαδημητρίου και το Σύλλογο για τη βράβευση του και εύχεται κάθε επιτυχία στους στόχους του Συλλόγου.

Δεύτερη θεματική ενότητα.

Καταθέτονται επιστολές από συγχωριανούς μας, ξενιτεμένους, καθώς και μερική ποίηση από άλλους συγχωριανούς.

ΞΕΝΙΤΕΜΈΝΟΙ.

Ένας από τους πρώτους στόχους της έκδοσης της εφημερίδας ήταν να γίνει ο νοερός σύνδεσμος μεταξύ των αποδήμων συγχωριανών μας και των πατρικών χωμάτων που μεγάλωσαν. Να νοιώθουν στην ξενιτιά ότι φτάνει η φωνή του χωριού τους να συμμετέχουν έτσι στις χαρές, στις λύπες, τα βάσανα, τα προβλήματα των συγχωριανών τους.

Σκάλισε το πεπρωμένο τους η τύχη των ονείρων… Φορτωμένοι με την ευχή του χωριού μας χαράζουν το δρόμο της επιτυχίας. Γιατί η άγονη γη μας και οι άθλιες συνθήκες τούς έσπρωξαν στα ξένα. Δεν πετάχτηκαν όμως στη ξενιτιά σας απόπαιδα αλλά άτομα δημιουργικά, παράγοντες στην ανάπτυξη του τόπου μας.

Νοιώθουμε υπερηφάνεια για την προκοπή τους και από τις στήλες της μικρής εφημερίδας μας προσπαθούμε να απαλύνουμε τον πόνο της ξενιτιάς. Για αυτό και αισθανθήκαμε συγκίνηση όταν λάβαμε το πρώτο μήνυμα τους, τις πρώτες συνδρομές για την εφημερίδα μας.

Είναι ένα κομμάτι ζωντανό του χωριού μας που δεν θα το ξεχάσουμε αλλά θα περιμένουμε πάντα την οριστική στροφή τους στον τόπο μας για να μπορέσουμε όλοι μαζί να δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο.

Από την Αμερική στέλνει τα συγχαρητήρια και τους θερμούς χαιρετισμούς του ο συγχωριανός μας Γιώργος Χ. Χαροκόπος.

«Αγαπητοί μου συμπατριώτες,

Χάρηκα για την ίδρυση τους Συλλόγου, ο οποίος νομίζω ότι ιδρύθη με κόπους και αγωνίες. Έλαβα και την εφημερίδα, την «ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΩΝ», και σας εύχομαι να πηγαίνετε πάντα μπροστά. Σας χαιρετώ με συμπατριωτική αγάπη.

Γ. Χ. Χαροκόπος

Νέα Υόρκη».

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ.

Ο Αγροτικός Σύλλογος Μπαμπίνης ευχαριστεί το Σύλλογο Μπαμπινιωτών «ΑΗ ΓΙΩΡΓΗΣ» για την οικονομική ενίσχυση εκ 10.000 δρχ. Επίσης συγχαίρει τον Σύλλογο Μπαμπινιωτών για την πραγματικά πετυχημένη εκδήλωση την Κυριακή του Πάσχα στην πλατεία του χωριού μας. Τέτοιες εκδηλώσεις βοηθούν στη συναδέλφωση των συγχωριανών μας και θα πρέπει να γίνονται και στο μέλλον.

Ευχόμαστε στο Σύλλογο Μπαμπινιωτών επιτυχίες στους στόχους του για το καλό όλων των Μπαμπινιωτών.

Για το Δ.Σ. του Αγροτικού Συλλόγου

Ο Πρόεδρος

ΑΝ. ΧΑΡ. ΖΑΡΚΑΔΟΥΛΑΣ

Ο Γενικός Γραμματέας

ΚΩΣ. ΔΗΜ. ΘΑΝΑΣΟΥΛΑΣ

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΣΠΙΤΙ.

Αναστασία Τασούλη Χρ.

Να ΄μαι πάλι εδώ, έξω από τούτη τη μελαγχολική γκρεμισμένη πόρτα. Τα βήματα μου αργά ή γρήγορα με οδηγούν αβέβαια… Μα πάντα εδώ…

Εδώ, έξω από τούτο το παράξενο γαληνεμένο σπιτικό, έξω από τούτα τα ασφαλιστά ξύλινα παραθυρόφυλλα. Δεν ακούω τίποτα… Παρά μόνο τη βροχή, κι αυτή η απέραστη σιωπή βαραίνει τη σκέψη μου. Οι αναμνήσεις είναι εκείνες που με έφεραν πάλι εδώ. Σε τούτο το μικρό απόμακρο χωριό που γκριζώνει στη σκιά του αγέρωχου πέτρινου βουνού.

Αναμνήσεις μιας ξεχασμένης παιδικής ζωής, μιας χαμένης ευτυχίας. Κοιτώ με θλιμμένα μάτια το σπίτι μου, το πατρικό μου σπίτι. Το σπίτι που είδα το πρώτο φως. Μα τώρα όλα άλλαξαν. Δεν είναι σαν τότε…

Τα δέντρα γέρασαν όπως εγώ, όπως εσύ, όπως όλοι μας. Τα κλαδιά λιγόστεψαν όπως και οι σκέψεις μας, τα φύλλα έπεσαν όπως τα χρόνια μας, τα λουλούδια μαράθηκαν όπως οι ώρες μας· τα σύννεφα φύγαν όπως οι αυταπάτες μας, οι πηγές παγώσαν όπως οι ψυχές μας, τα φώτα χαμήλωσαν όπως οι αναμνήσεις μας…

Βραδιάζει! Μικρά φώτα ανάβουν στο χωριό, ενώ το φεγγάρι ξεπροβάλλει πάνω από τα μεγάλα δέντρα του χωριού.

Πρέπει να φύγω… Ω! Δεν είναι η σκοτεινιά, το κρύο και η βροχή που με διώχνουν…

Επιστρέφω με ένα βήμα αβέβαιο, σκοντάφτοντας στις πέτρες του μονοπατιού. Και αναρωτιέμαι: « Θεέ μου που πάω;»