Το τίμημα της ελευθερίας έκφρασης.

Γράφει - σχολιάζει ο Θωμάς Μπαρμπαρούσης.

Τα όσα πρωτοφανή και καινοτόμα αλλά απολύτως προσβλητικά και απαξιωτικά για την επαγγελματική και κατ επέκταση προσωπική και οικογενειακή μου αξιοπρέπεια διημείφθησαν και ειπώθηκαν κατά την τηλεδιάσκεψη της περασμένης Τρίτης των ‘’μελών’’ της Επιτροπής Αγώνα ΠΟΑΥ με ενόχλησαν αφάνταστα και μου προκάλεσαν αλγεινή εντύπωση και απογοήτευση, ή για να πω τα πράγματα όπως τα νιώθω, αηδία και αποτροπιασμό.

Βρέθηκα εν μέσω διασταυρούμενων πυρών, προερχόμενων σχεδόν από το σύνολο των συνομιλητών, σε μια συζήτηση που είχε ως αντικείμενο κυρίως θέματα, που άπτονται των περαιτέρω ενεργειών της Επιτροπής μετά την Δημοσίευση, του ΠΔ για την ΠΟΑΥ.

Δεκαεφτά άτομα -αν μέτρησα σωστά- με πυροβολούσαν ακατάπαυστα υπό μορφή μυδραλιοβόλου, σε μια ενορχηστρωμένη και προμελετημένη, εκτιμώ, σε βάρος μου επίθεση και πολλές φορές χωρίς να με αφήνουν να ολοκληρώνω τη σκέψη μου. Αφορμή γι αυτή την πρωτόγνωρη και ανοίκεια επίθεση το ‘’έγκλημα’’, που διέπραξα να μεταφέρω την είδηση, μέσω των τοπικών blogs, για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης του φορέα της ΠΟΑΥ στις 16 Φεβρουαρίου, στον Αστακό. Επί σχεδόν δύο ώρες μου ‘’έσυραν τα εξ αμάξης’’ και δέχθηκα μαθήματα δημοσιογραφίας και ανελεύθερης έκφρασης! Από ποιους; Από άτομα παντελώς άσχετα με το δημοσιογραφικό λειτούργημα!

Ο κ. Σούλας, εκ των εμπίστων του κ. Δημάρχου και των στενών συνεργατών του, δεν δίστασε να μου πει ότι αυτά, που έγραψα, δεν θα μπορούσε να τα γράψει ούτε ο κ. Τουραλιάς! Παρά ταύτα, η Επιτροπή Αγώνα στηρίχτηκε στην πληροφορία που δημοσιοποίησα για να λάβει την οριστική απόφαση για την πραγματοποίηση της εκδήλωσής της, την Παρασκευή, στον Αστακό. Παράλληλα κλήθηκα -αν είναι δυνατόν- να επιλέξω ανάμεσα στη συμμετοχή μου στην Επιτροπή Αγώνα και στη δημοσιογραφία…… Πόση αλαζονεία, έπαρση και έλλειψη αυτογνωσίας; Γιατί, τι άλλο μπορεί να είναι όταν κάποιος υιοθετεί για τον εαυτό του το αλάθητο του Πάπα και δεν αντέχει σε στοιχειώδη κριτική, που σε έναν δημοκρατικό διάλογο επιβάλλεται, για να διορθώνονται και να προλαμβάνονται λάθη και αστοχίες στα πλαίσια ενός κοινού και ιερού στόχου;

Ομολογώ ότι εξεπλάγην από το πρωτοφανές δίλημμα, που μου ετέθη για πρώτη φορά στην τεσσαρακονταετή επαγγελματική μου δραστηριότητα. Αναρωτήθηκα σε ποια εποχή βρισκόμαστε και σε ποια χώρα….. Στην Τουρκία του Ερντογάν; Όπου, όποιος τολμά να διατυπώσει διαφορετική άποψη από αυτήν του Σουλτάνου οδηγείται στη φυλακή, και κάποιες φορές χάνονται δια παντός τα ίχνη του, ή σε μια ευρωπαϊκή χώρα και ειδικότερα στην Ελλάδα, την κοιτίδα του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας;

Μάλιστα, ο άτυπος αλλά κατά άλλα λαλίστατος και -μερικές φορές- αμετροεπής ‘’πρόεδρος’’ της Επιτροπής κ. Χολής μου επισήμανε πολλάκις ότι είμαι συνταξιούχος δημοσιογράφος, αφήνοντας να εννοηθεί- έτσι κατάλαβα τουλάχιστον- ότι η άποψή μου και οι θέσεις μου δεν έχουν και τόση αξία και σημασία και ότι είναι εκ του περισσού.…..

Αύριο κύριε Χολή, αγαπητέ Πάνο θα είσαι και εσύ συνταξιούχος και αναρωτιέμαι: Θα αποδεχθείς την απαξίωση και την στέρηση της δυνατότητας να διατυπώνεις ελεύθερα και απρόσκοπτα την άποψή σου, ή θα παίρνεις την άδεια κάποιου, πριν ανοίξεις το στόμα σου; Αν όντως κάτι τέτοιο πιστεύεις και υιοθετείς θα πρέπει να σου επισημάνω, φιλικά, ότι μας χωρίζει άβυσσος. Το δικαίωμά μου να εκφράζω ελεύθερα τις θέσεις και τις απόψεις μου δεν το διαπραγματεύομαι, ούτε καν το συζητώ. Το θεωρώ απολύτως αυτονόητο και προσιδιάζει απόλυτα με τον χαρακτήρα μου και τη γαλούχηση στους κανόνες και τις αρχές της Δημοκρατίας, που υιοθέτησα από τα δεκαοκτώ μου χρόνια, όταν ,πρωτοετής φοιτητής, βρέθηκα κοντά στον μεγάλο και χαρισματικό ηγέτη της μεταπολίτευσης Α. Παπανδρέου.

Οι συνομιλητές, σχεδόν στο σύνολό τους, μου έδειξαν προκλητικά και ωμά την πόρτα της εξόδου από την Επιτροπή, αλλά όταν τους κάλεσα να τοποθετηθεί, ο καθένας τους χωριστά για το αν επιθυμούν την παραμονή μου ή όχι, όσοι τοποθετήθηκαν, πλην ενός-αν θυμάμαι καλά- τόνισαν ότι κανείς δεν μπορεί να διαγράψει κάποιον από την Επιτροπή αγώνα.

Αλλά από ποια Επιτροπή να με διαγράψουν; Από αυτή που δεν αποτελεί νομική οντότητα, καθότι δεν έχει καταστατικό, δεν έχει εκλεγμένο Προεδρείο και εκλεγμένο Διοικητικό Συμβούλιο;

Επειδή οι απόψεις μου απέχουν παρασάγγας από την νοοτροπία, την πρακτική και τον τρόπο λειτουργίας της Επιτροπής, διαχωρίζω την θέση μου και θέτω εαυτόν εκτός Επιτροπής.

Άλλωστε υπάρχουν και άλλα μετερίζια από όπου μπορώ να συμβάλλω, με όσες δυνάμεις διαθέτω στην ακύρωση του ΠΔ και των σχεδίων των ιχθυοκαλλιεργητών που θα επιφέρουν την καταστροφή μιας από τις πιο όμορφες ακτογραμμές της χώρας, αυτής του Αστακού - Μύτικα.

Για τις όποιες προσπάθειές μου θα απολογούμαι, πρωτίστως στη συνείδησή μου-γιατί εξακολουθώ να έχω από αυτήν-και φυσικά στην κοινή γνώμη και στην κοινωνία και όχι σε μια ομάδα ανθρώπων, που πλέον ουδόλως εμπιστεύομαι.

Λυπάμαι αλλά θα πω: Κύριοι είσθε ιδανικοί στο να κρατάτε μακριά τον κόσμο και να τον αποθαρρύνετε να συνταχθεί μαζί σας. Το καλό του τόπου δεν το θέλετε μόνο εσείς, αλλά πιστεύω και όλη η κοινωνία του Ξηρομέρου. Και μη προσπαθείτε να μας πείσετε περί του αντιθέτου.

Αν αυτό το συνειδητοποιήσετε, θα έχετε κάνει ένα σημαντικό βήμα. Αυτά τα λίγα και δεν επιθυμώ διάλογο, με ουδένα εξ υμών. Γιατί απλά, θα πρόκειται για διάλογο κωφών και χάσιμο χρόνου. Γιατί ‘’στου κωφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα’’…… Η Επιτροπή μπορεί να λειτουργήσει και χωρίς εμένα όπως και εγώ χωρίς την Επιτροπή. Ο ίδιος σεβάστηκα απόλυτα την Επιτροπή και ουδέποτε προσέβαλα κάποιον από τους συμμετέχοντες σε αυτή. Γιατί, αυτές είναι οι αρχές και η κουλτούρα μου και αυτό επιτάσσει η επαγγελματική μου αξιοπρέπεια.

Καλή επιτυχία στην προσπάθειά σας, αν και έχω πολλές και στέρεες επιφυλάξεις γι αυτό. Και θυμηθείτε ότι τόσο εσείς όσο και η Δημοτική Αρχή και το πολιτικό μας σύστημα θα κριθείτε, όπως φυσικά θα κριθώ και εγώ, αν και αποτελώ αμελητέα ποσότητα. Εγώ είμαι ένας και εσείς πολλοί. Αλλά ουκ εν τω πολλώ το ευ… Γκέγκε; Που λέει και ο κ. Στάικος…