Του Βασίλη Σούλα.
Στο εν λόγω νομοσχέδιο, προτείνεται το άρθρο 17 ως εξής:
Άρθρο 17 Ίδρυση, επέκταση και μετεγκατάσταση μονάδων εντός Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών – Αντικατάσταση παρ. 3 άρθρου 17 Ν. 4282/2014.
Η παρ. 3 του άρθρου 17 του Ν. 4282/2014 (A’ 182), περί ίδρυσης, επέκτασης ή μετεγκατάστασης μονάδων υδατοκαλλιέργειας, αντικαθίσταται ως εξής:
«3. Για την ίδρυση, επέκταση, ή μετεγκατάσταση μονάδων εντός Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (Π.Ο.Α.Υ.), απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, των Υπουργείων Πολιτισμού και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, καθώς και η γνώμη της οικείας Περιφέρειας και του φορέα διαχείρισης της Π.Ο.Α.Υ., σύμφωνα με την παρ. 2».
Πάρα πολλοί φορείς και πολίτες έχουν συμμετάσχει στη διαβούλευση του συγκεκριμένου άρθρου, μέλη της Επιτροπής Αγώνα, όπως και ο Δήμος Ξηρομέρου, ζητώντας να νομοθετηθεί και η δεσμευτική σύμφωνη γνώμη του Δημοτικού Συμβουλίου του οικείου Δήμου.
Η διαβούλευση είναι στο σύνδεσμο: http://www.opengov.gr/ypaat/?p=2996, πηγαίνετε στο άρθρο 17 στη ''Πλοήγηση στη Διαβούλευση'' και επιλέγεται ''Σχολιάστε!''.
Κατόπιν συμπληρώνεται στην φόρμα υποβολής του σχολίου σας, δίνοντας ονοματεπώνυμο και e-mail και απαντώντας σε ένα απλό αριθμητικό έλεγχο ότι δεν είστε robot, πατάτε υποβολή σχολίου.
Αμέσως θα λάβετε e-mail από το Υπουργείο ότι το σχόλιο σας αναρτήθηκε στη διαβούλευση.
Εμείς υποβάλαμε το δικό μας σχόλιο, ως απλοί ενεργοί πολίτες και μέλη της Επιτροπής Αγώνα και ΕΔΩ είναι όλα τα σχόλια:
----------------------------------------
Σούλας Βασίλειος
Κάτοικος Μύτικα Αιτ/νίας
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχανικός Η/Υ Δ.Π.Θ
Msc Διαχείριση Τεχνικών Έργων Ε.Α.Π
Μέλος Τ.Ε.Ε
1) Θα πρέπει να νομοθετηθεί η δεσμευτική γνώμη του Δημοτικού Συμβουλίου του οικείου Δήμου, στην τελική απόφαση για την ίδρυση, επέκταση, ή μετεγκατάσταση μονάδων εντός Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (Π.Ο.Α.Υ). Είναι εκτός λογικής και αντιδημοκρατικό, να αγνοούνται οι τοπικές κοινωνίες και ο κοντινότερος θεσμός διοίκησης προς αυτούς, που είναι η τοπική αυτοδιοίκηση Α’ βαθμού. Οι αποφάσεις αυτές είναι πολύ σοβαρές και έχουν συνέπειες στις ζωές των κατοίκων που ζουν στις περιοχές που υπάρχει ανάπτυξη ιχθυοκαλλιεργητικών δραστηριοτήτων. Δεν συνάδει για μία χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης το έτος 2024, να αγνοεί τους κατοίκους των περιοχών που θα υποστούν τις συνέπειες.
2) Δεν μπορεί να υλοποιούνται σχεδιασμοί που επηρεάζουν τους κατοίκους ενός Δήμου, με αγνόηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος στο χερσαίο χώρο. Μιλώντας για τον Δήμο μου, τον Δήμο Ξηρομέρου στην Αιτ/νία, η ΠΟΑΥ Εχινάδων Νήσων και Αιτ/νίας που θεσμοθετήθηκε με το ΦΕΚ Δ’ 25/2023, δεν έλαβε υπ’ όψη το ιδιοκτησιακό καθεστώς στο χερσαίο χώρο. Ο Δήμος Ξηρομέρου με νόμο (άρθρα 12 και 4 του νόμου ΔΝΖ/1912) και τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, είναι ιδιοκτήτης σχεδόν όλης της παράκτιας έκτασης Αστακός – Μύτικας Αιτ/νίας, την οποία προορίζει για τουριστική ανάπτυξη. Οι υφιστάμενες μονάδες και οι προβλεπόμενες νέες έχουν υποστηρικτικές εγκαταστάσεις και προβλέπεται να δημιουργηθούν και άλλες μέσα σε δημοτική έκταση, ενώ ο Δήμος Ξηρομέρου διαφωνεί. Πως θα συμβεί αυτό; Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και μιλάμε πλέον για αυθαίρετες κατασκευές.
3) Ως πότε θα επιμένουμε να χωροθετούμε και να δίνουμε άδειες σε μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας στο παράκτιο μέτωπο; Το μοντέλο αυτό έχει αποτύχει στην Ελλάδα. Γιατί δεν παίρνουμε το κοντινό και πετυχημένο παράδειγμα της Κύπρου και της Τουρκίας που χωροθετούν με απομάκρυνση από τις ακτές, όπως είναι και η τάση παγκόσμια, σε πιο βαθιά νερά με ισχυρά ρεύματα και συνεχή ανανέωση των νερών, ώστε να παραχθεί ένα προϊόν υψηλής διατροφικής αξίας, που θα πουλιέται σε τιμή με εύλογο περιθώριο κέρδους και όχι αυτό που συμβαίνει σήμερα, όπου επιλέγουμε να χωροθετούμε τις μονάδες κοντά στις ακτές, σε πανέμορφους φυσικούς κόλπους, κοντά σε παραλίες, σε ρηχά νερά, με αποτέλεσμα μεγάλες θνησιμότητες και χρήση αντιβιοτικών, χαμηλής ποιότητας προϊόντα που πωλούνται σε τιμές κάτω του κόστους, με αποτέλεσμα μη βιώσιμες επιχειρήσεις που ουσιαστικά δεν παράγουν ένα προϊόν υψηλής διατροφικής αξίας, αλλά παράγουν αγοροπωλησίες μετοχών, κόκκινα δάνεια, χρεοκοπίες και συχνές αλλαγές ιδιοκτητών.
Αυτό το κόστος απομάκρυνσης από τις ακτές, πρέπει να αναληφθεί για χάρη του Περιβάλλοντος και δεν είναι από την τσέπη των επιχειρηματιών, αλλά επιδοτούμενο από όλους τους Ευρωπαίους πολίτες.
Είναι ένα αίτημα λογικής και δικαιοσύνης για να λύσουμε προβλήματα και όχι να δημιουργήσουμε πολύ μεγαλύτερα από τα σημερινά, γιατί δυστυχώς η συγκεκριμένη Π.Ο.Α.Υ. Εχινάδων Νήσων και Αιτ/νίας δημιουργεί πολλά προβλήματα και με την τοπική κοινωνία απέναντι δεν πρόκειται να επιτύχει ποτέ.
4) Να σταματήσει η κραυγαλέα παραβίαση του Ν. 4282/2014, του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες, των εγκυκλίων εφαρμογής του, καθώς και της ισχύουσας περιβαλλοντικής νομοθεσίας.
Τέσσερα μόνο από τα πολλά παραδείγματα:
Α. Δεν μπορεί να υπάρχουν μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας χωρίς να τηρούνται οι αποστάσεις από παραλίες λουομένων, από παραθεριστικές κατοικίες, από όρια οικισμών, από τις ακτές, χωρίς να τηρείται το όριο του βάθους από τον πυθμένα.
Β. Δεν μπορεί να υπάρχουν μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, χωρίς να υπάρχει υποχρεωτικά η χαρτογράφηση της Ποσειδωνίας (απόφαση του ΣτΕ). Δεν μπορούμε να βρίσκουμε για την περιοχή του Δήμου Ξηρομέρου, από ανοικτά δεδομένα στο διαδίκτυο, εργασίες με συμμετοχή και του ΕΛΚΕΘΕ, όπου έχουμε καταγραφή της Ποσειδωνίας στις ακτές του Δήμου μας, όπου αποτυπώνονται υφιστάμενες μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας είτε εξ ολοκλήρου πάνω από Ποσειδωνίες, είτε εν μέρει ή σε απόσταση κάτω από 400 μέτρα και προβλεπόμενες υπό ίδρυση μονάδες από την ΠΟΑΥ Εχινάδων Νήσων και Αιτ/νίας, με το ίδιο ακριβώς πρόβλημα.
Γ. Δεν μπορεί να υπάρχουν νέες μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας και να εκλείπει η υποχρεωτική με απόφαση του ΣτΕ δέουσα – εκτίμηση/οικολογική αξιολόγηση στις περιοχές εγκατάστασης. Για την περιοχή μας υπάρχουν πορίσματα ήδη από το 1999 του τέως ΥΠΕΧΩΔΕ, όπου για τις ακτές Αστακός – Μύτικας Αιτ/νίας, μιλά για επιβαρυμένη κατάσταση και για απομάκρυνση των μονάδων και μεταφορά τους σε άλλο θαλάσσιο χώρο προς την ανοικτή θάλασσα.
Δ. Δεν μπορεί να υπάρχουν αντικείμενα των ιχθυοκαλλιεργητικών μονάδων να πλέουν ανεξέλεγκτα στη θάλασσα, με άμεσο κίνδυνο πρόκλησης ναυτικού ατυχήματος, να ξεβράζονται σε παρακείμενες παραλίες λουομένων, χωρίς καμία από τις επιχειρήσεις να ενδιαφέρεται για την τύχη τους και να επεμβαίνει ο Δήμος ή ενεργοί πολίτες για την απομάκρυνση τους.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΧΙ ΑΠΛΗ ΓΝΩΜΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΛΑ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΥ