Τα Φώτα στον Μύτικα.

Γράφει ο Αλέξης Παπαναστάσης.

«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε,

η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις.

Του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι,

αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα.

Και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς,

εβεβαίου του λόγου το ασφαλές.

Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός,

και τον κόσμον φωτίσας, δόξα σοι».

Η αρχαιότερη ακίνητη Δεσποτική εορτή είναι τα Θεοφάνεια που εορτάζονται στις 6 Ιανουαρίου. Την ημέρα αυτή εορτάζουμε τη βάπτιση του Κυρίου από τον Πρόδρομο Ιωάννη. Λέγεται η εορτή Θεοφάνεια γιατί, την ώρα που βαπτιζόταν ο Χριστός, έχουμε οπτική φανέρωση ολοκλήρου της Αγίας Τριάδος. Παρόντα λοιπόν, και τα τρία πρόσωπα τόσο φανερά για μία και μοναδική φορά: ο Ιησούς βαπτίζεται στον Ιορδάνη, η φωνή του Πατέρα ακούγεται από τον ουρανό και βεβαιώνει ότι αυτός είναι ο Υιός του ο αγαπητός και το Πνεύμα το Άγιο «εν είδει περιστεράς» κατεβαίνει επάνω στον Ιησού που βαπτίζεται.

Τα Θεοφάνεια λέγονται και Φώτα, γιατί κατά την ημέρα αυτή βαπτίζονταν ομαδικά, όσοι ήταν έτοιμοι για το Φώτισμα(=βάπτισμα). Οι νεοφώτιστοι φορούσαν λευκά ρούχα, κρατούσαν άσπρες λαμπάδες, καθώς και όλοι οι συγγενείς και φίλοι τους και έτσι δημιουργούταν μια ατμόσφαιρα γεμάτη φως και χαρά.

Βίντεο από σελίδα στο Facebook Κώστα Παρασκευόπουλοy.

Από νωρίς το πρωί ήχησαν οι καμπάνες του Αγίου Νικολάου καλώντας μας να εκκλησιαστούμε. Όσο προχωρούσε η Θεία Λειτουργία, το εκκλησίασμα πύκνωνε, κρατώντας στα χέρια τους μικρά δοχεία για να πάρουν Αγιασμό. Ο παπά-Γιώργης και οι ιεροψάλτες Νίκος Μπάκας και Αλέκος Χρήστου (της Πέτραινας) απέδωσαν το απολυτίκιο, τους ύμνους και τα τροπάρια με απαράμιλλη και άφθαστη τεχνική. Ευχαρίστως μας ξάφνιασε η παρουσία παιδιών, νέων και νεανίδων που κατά τις Κυριακές απουσιάζουν από τη Θεία Λειτουργία.
Κατάπληκτους μας αφήνει η «απαράμιλλου κάλλους» πλουσιότατη υμνογραφία της εορτής. Περιλαμβάνει τους λαμπρότερους ύμνους των πιο μεγάλων μελωδών μας.

Ακολούθησε ο Μέγας Αγιασμός. Ο Μέγας Αγιασμός είναι μια ακολουθία κατά την οποία, με μια σειρά από τροπάρια και ευχές, με την «επίκληση» του Αγίου Πνεύματος και με την κατάδυση του Σταυρού στο νερό, αυτό αγιάζεται και γίνεται ένα μέσον για να έλθει η χάρη και η ευλογία του Θεού στους ανθρώπους και στα αντικείμενα, που ραντίζονται με το αγιασμένο νερό.

Ο κόσμος ευλαβείται πολύ το αγιασμένο νερό του Μ. Αγιασμού, πίνει με πίστη από αυτό, ραντίζει το σπίτι και όλα τα υπάρχοντά του και κρατά ένα μέρος στο εικόνισμα για κάθε περίσταση και ανάγκη. Η ευχή του Μ. Αγιασμού αποτελεί μεταξύ των άλλων και μια θαυμάσια ομολογία της πίστης μας, ότι ο «αγιασμός του ύδατος» είναι σημείο αγιασμού των πάντων, ολοκλήρων της ζωής του ανθρώπου, αλλά και όλης της κτίσεως. «Σήμερον τα του Ιορδάνου κύματα εις ιάματα μεταποιείται τη του Κυρίου παρουσία… Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου…» (ευχή Σωφρονίου, πατριάρχου Ιεροσολύμων).

Με τη λήξη της τελετής, το εκκλησίασμα βγήκε έξω στην έναντι της εκκλησίας προβλήτα για να γίνει ο «Αγιασμός των Υδάτων», όπως έγινε και με το βάπτισμα του Κυρίου, που αγίασε τότε τα νερά του Ιορδάνου. Οι κολυμβητές ήδη είχαν πάρει θέση: τα αδέλφια Βάσω Καρδή και Νίκος Καρδής. «Εν Ιορδάνη βαπτιζόμενου σου Κύριε» και οι κολυμβητές βούτηξαν στα κρύα νερά της θάλασσας.

Η Βάσω Καρδή έπιασε τον σταυρό και εκείνη τη στιγμή στους παλιότερους ήρθαν μνήμες από το μακρινό παρελθόν (αλήθεια πότε πέρασαν τόσα χρόνια…).

Αλλοτινές μου εποχές, αλλοτινοί μου χρόνοι… Μικρά παιδιά κρατώντας δεμένες φούντες με πορτοκάλια, τα βουτούσαμε συγχρόνως με την κατάδυση του σταυρού στη θάλασσα. Προμηθευόμασταν τις φούντες, δεμένες με σπάγκο, από τους μπάρμπα-Θοδωρή και Νίκο Κερκυραίο που με τα καρότσια τους στέκονταν ο ένας δεξιά και ο άλλος αριστερά, έμπροσθεν της εκκλησίας. Ανάλογα με τα πόσα πορτοκάλια είχαν οι φούντες, ήταν και το ποσό αγοράς των. Επειδή με το ρίξιμο πολλά πορτοκάλια ξεκολλούσαν από τη φούντα, η θάλασσα γέμιζε με αυτά. Με τις βάρκες κατόπιν μαζεύαμε τα πλέοντα πορτοκάλια για το σπίτι.

Εδώ και κάποια χρόνια το έθιμο αυτό έχει επιστρέψει και είμαι ευτυχής που σε αυτό έχω και εγώ την συνεισφορά μου.

Πριν κατασκευαστεί η προβλήτα (μιλάμε για πριν το 1970) το ρίξιμο του σταυρού γινόταν από τη μεγάλη ξύλινη σκαλωσιά.

Ας εννοήσουμε και ζήσουμε το βαθύτατο σωτηριολογικό περιεχόμενο της εορτής της θείας Επιφανείας κατά την ημέρα της Βαπτίσεως του Κυρίου μας.

Χρόνια Πολλά!!! Και του Χρόνου!!!