Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Αυτοί που νομίζουν ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις για όλα, απλά σφάλουν και ενσυνείδητα παραπλανούν.

Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού με τα μέσα που διαθέτει αυτός που ασκεί πολιτικές και μαγικές λύσεις και συνταγές δεν υπάρχουν, που να εφαρμόζονται χωρίς να εξετάζεται η επάρκεια ανάλογων οικονομικών, υλικών και ανθρώπινων πόρων.

Η Πολιτική είναι κυρίως εφαρμογή στη πράξη, να βγει η δουλειά προς όφελος των πολιτών και σε εύλογο χρονικό διάστημα, να έχεις αποτελεσματικότητα και όχι θεωρία και ακατάσχετη παντογνωσία, ξερολισμό και αμπελοσοφία.

Σίγουρα πάντα θα υπάρχει η ιδεολογική βάση, ποιες πολιτικές προτάσσεις και προς όφελος ποιων και σίγουρα συνυπολογίζονται το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, οι αξιακοί κώδικες και οι αρχές.

Εκ του ασφαλούς, όταν δεν έχεις την ευθύνη διαχείρισης των προβλημάτων και όταν αγνοείς τα διαθέσιμα μέσα και τα δεδομένα, μπορείς να λες ότι θες και να τα λύνεις όλα θεωρητικά με μία απλότητα και με μία φυσικότητα, σαν να είσαι πολιτικός μάγος ανάλογος του Χουντίνι.

Αυτό όμως απέχει πολύ από την πραγματικότητα και σίγουρα αν τύχει να βρεθείς στη θέση να έχεις εσύ την ευθύνη, θα διαπιστώσεις ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα και απλά όπως τα παρουσίαζες.

Δυστυχώς οι περισσότεροι που μεταχειρίζονται αυτές τις πρακτικές, το γνωρίζουν ότι είναι έτσι, απλά το κάνουν για τις πρόσκαιρες εντυπώσεις και τα οφέλη και για να γίνουν και αυτοί μέρος του λαϊκισμού και της δημαγωγίας που κατατρώει και υπονομεύει τη Δημοκρατία.

Με βάση την διατυπωμένη διαχρονικά άποψη ότι, Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, η υποκειμενική μας γνώμη για τα πεπραγμένα στον Δήμο Ξηρομέρου, είναι ότι η άνω της 5ετίας μέχρι σήμερα σήμερα διοίκηση Τριανταφυλλάκη έχει, συνυπολογίζοντας θετικά και αρνητικά, σίγουρα θετικό πρόσημο και οι βελτιωτικές κινήσεις όπου απαιτούνται καλό θα είναι να γίνουν και η εποικοδομητική κριτική πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψη.

Η Πολιτική και η εφαρμογή πολιτικών στην Αυτοδιοίκηση απαιτεί ανθρώπους που να εμφορούνται από αυτοδιοικητική κουλτούρα, από αυτοδιοικητική Παιδεία αλλά το πιο απαραίτητο με Παιδεία γενικότερα και κοινωνική μόρφωση, σοβαρούς, γνώστες του αντικειμένου, συνεπείς, ψύχραιμους, συναινετικούς, διαλογικούς, με αίσθηση του μέτρου και του σεβασμού στην αντίθετη άποψη, με ιδέες, με προτάσεις, ανθρώπους των έργων και όχι των λόγων, ανεφάρμοστων πρακτικών, θεωριών, βερμπαλιστές ή το χειρότερο υβριστές.

Ο τόπος μόνο να κερδίσει έχει από αυτό.