Παναγιώτης Στάικος: Υγειονομικός Σταθμός Αστακού 1980, Κέντρο Υγείας Αστακού 2018.

Του κ. Παναγιώτη Στάικου.

Υγειονομικός Σταθμός Αστακού 1980, Κέντρο Υγείας Αστακού 2018, συγκρίσεις για την υγειονομική περίθαλψη των ασθενών τότε και τώρα από πλευράς Δημόσιας Υγείας. Τα 1980 που υπηρετούσα στον Υγειονομικό Σταθμό Αστακού ως αγροτικός γιατρός, εκτός από εμένα υπηρετούσαν και μία νοσοκόμα, μία μαία, μία μαγείρισσα και μια καθαρίστρια.

Την εποχή εκείνη λοιπόν κάναμε ακόμη και τοκετούς, όπου υπήρχε και αίθουσα τοκετών (στην θητεία μου είχα κάνει 14 εκ των οποίων 13 κορίτσια και ένα αγόρι), όπου οι λεχώνες σιτιζόντουσαν κανονικά όσες μέρες έμεναν μέσα (κάναμε προμήθειες τροφίμων, φρούτων και ότι χρειαζόταν η μαγείρισσα), όπως και κάθε περιστατικό από απλές ασθένειες, που κρατούσαμε στα 12 κρεβάτια που είχαμε τότε.

Κάναμε επίσης όλους τους εμβολιασμούς σε όλα τα παιδιά της περιοχής, καθώς και γυναικολογική εξέταση και pap - test.

Την εποχή εκείνη στην περιοχή του αγροτικού ιατρείου Μαχαιράς, δεν υπήρχε αγροτικός γιατρός, όπως και στο Αρχοντοχώρι για πολλά χρόνια και ο πληθυσμός της περιοχής τότε ήταν σχεδόν διπλάσιος από ότι σήμερα και όλα αυτά τα περιστατικά τα αντιμετώπιζα από πλευράς Δημόσιας Υγείας μόνος μου ως γιατρός και υπήρχε και ο κύριος Γρηγόρης Ζούλας, ο οποίος πέραν από την άριστη επιστημονική του κατάρτιση, ήταν και είναι υψηλότατου επιπέδου ήθους άνθρωπος με τον οποίο δεν είχαμε απλά αγαστή συνεργασία, αλλά αδελφική σχέση και αντιμετωπίζαμε πολλές φορές μαζί, χωρίς ανταγωνισμούς και ανοησίες, αλλά με υψηλού αισθήματος συνεργασία.

Και δεν φεύγαμε ποτέ για διακοπές ή Σαββατοκύριακο εάν δεν ρωτούσαμε ο ένας τον άλλον, εάν θα είσαι εδώ Γρηγόρη ή Παναγιώτη.

Όταν έγινε και άρχισε να λειτουργεί δειλά - δειλά το Κέντρο Υγείας Αστακού, άρχισε σιγά - σιγά μία μικρή πρόοδος, αφού η μία μαία έγιναν τρεις, η μία νοσοκόμα έγιναν 8 Νοσηλεύτριες και μια επισκέπτρια υγείας, μία βοηθός Ακτινολόγου, μία παρασκευάστρια Μικροβιολογικού που υπάρχει και σήμερα, αλλά δεν γίνονται κάθε ημέρα εξετάσεις, ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΘΕΝΟΦΡΟ με δύο οδηγούς στην αρχή και ένας, που ενώ δεν είχε τα τυπικά προσόντα οδηγού, τον έκαναν οδηγό από άλλη ειδικότητα και ήταν άριστος στην δουλειά του και πάντα όταν τον φώναζαν και όταν δεν ήταν σε βάρδια για επείγοντα περιστατικά ήταν παρών.

Το 1980 βέβαια δεν είχαμε ασθενοφόρο και τα περισσότερα περιστατικά τα πηγαίναμε στα Νοσοκομεία με τα αυτοκίνητα μας εντελώς αφιλοκερδώς.

Όταν την περίοδο του 1985 αυτοκτόνησε με φυτοφάρμακο μια κοπέλα 19 χρονών, την πήγα μέχρι την Αθήνα με το αυτοκίνητό μου, γιατί δεν είχαν το αντίδοτο γι αυτό το φάρμακο, ούτε στο Μεσολόγγι, ούτε στην Πάτρα, όπου δεν είχε γίνει το Παν. Νοσοκομείο Πατρών, αλλά στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας, όπου την έφθασα ζωντανή (με μόνο γενικό αντίδοτο την Atropine) και μετά από μία ώρα δυστυχώς πέθανε.

Εδώ και μία 10ετία ξεκίνησε σταδιακά η πλήρης απαξίωση του Κέντρου Υγείας Αστακού (εγώ τα είχα δει αυτά και έφυγα από το Κ.Υ πριν 13 χρόνια). Έτσι σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία μαία. Νοσηλεύτριες περίπου οι μισές. Δεν γίνεται πλέον κανένας εμβολιασμός των παιδιών, αυτό και αν είναι έγκλημα, όταν το 1980 στον Υγειονομικό Σταθμό Αστακού δεν εμβολιάζαμε απλά τα παιδιά, αλλά κρατούσαμε και πλήρες μητρώο εμβολιασμών.

Δεν γίνεται πλέον κανένα pap - test πλέον στο Κέντρο Υγείας Αστακού,  με όσους κινδύνους εγκυμονεί για καρκίνο της μήτρας αυτό για τις γυναίκες, που αμελούν ή δεν μπορούν να πάνε στο Μεσολόγγι ή στο Αγρίνιο. Και σήμερα οι πέντε ιδιώτες γιατροί, έχουμε τριπλάσιο κόσμο από ότι το Κέντρο Υγείας Αστακού.

Και σήμερα βέβαια έχουμε το ασθενοφόρο, το οποίο συχνά δεν το έχουμε, γιατί όταν υπηρετούσα εγώ στο Κέντρο Υγείας Αστακό και δεν είχα βέβαια τέτοια αρμοδιότητα, το είχα πάρει και είχα διακομίσει 10δες ή 100δες περιστατικά στα Νοσοκομεία, χωρίς τότε να μου το απαγορεύσει κανένας. Αλλά απεναντίας οι διοικήσεις των Νοσοκομείων που υπαγόταν το Κ.Υ με επαινούσαν.

Και τώρα, γιατί πήγα να το πάρω όταν ο κύριος Γ…της είχε πάθει την διάτρηση, πήγαν κάποιοι να μου βγάλουν τα μάτια και ξεκίνησαν έναν πόλεμο εμπάθειας και λάσπης προς το πρόσωπό μου, τους οποίους διαψεύδουν κατηγορηματικά 100δες πολίτες.!!!!

Και αν λειτουργεί στοιχειωδώς σήμερα το Κ.Υ Αστακού, λειτουργεί χάρις στον πατριωτισμό και το φιλότιμο των δύο γιατρών, του κυρίου Τριανταφυλλάκη και της κυρίας Γκάτση και λίγων ακόμη ευσυνείδητα εργαζομένων του Κέντρου Υγείας Αστακού.

Στο Αγροτικό Ιατρείο της Μαχαιράς, όπου είναι η οργανική θέση του κυρίου Τριανταφυλλάκη, ο οποίος είναι καθημερινά στο Κ.Υ και πολύ καλά είναι, που τον έχουμε εδώ.

Όσο για τους γιατρούς που έρχονται από αλλού, για να καλύψουν εφημερίες, οι περισσότεροι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων,  είναι σαν να κάνουν αγγαρεία και με το παραμικρό στέλνουν τους ασθενείς να πάνε με δικά τους μέσα,  ακόμη και μετά τα μεσάνυχτα και για ψύλλου πήδημα και εκτός από την καταγγελία του κυρίου Χελώνα, υπάρχουν και εκατοντάδες καταγγελίες πολιτών για παρόμοιες συμπεριφορές.

Ας αφήσουν κάποιοι τις δικαιολογίες και το πέταγμα λάσπης, αφού φαίνεται καθαρά ποιος υποβαθμίζει είτε συνειδητά ή με λάθη και εγκληματικές παραλήψεις και ανεπάρκειες του την πραγματική λειτουργία του Κέντρου Υγείας Αστακού και ποιος νοιάζεται πραγματικά για την εύρυθμη λειτουργία του ως Κέντρου Υγείας και όχι ως δεκάτης κατηγορίας Υγειονομικού Σταθμού του 1980.

Έμενα σε προσωπικό επίπεδο αυτή η κατάσταση και πριν το περιστατικό με την διάτρηση στομάχου και το ασθενοφόρο, της υποβάθμισης του Κέντρου Υγείας με «συνέφερε», αλλά εγώ αγωνίζομαι και θα αγωνίζομαι με αρκετούς ακόμη, για την αναβάθμιση του Κέντρου Υγείας, αφού σήμερα δεν λειτουργεί παρά σαν 10της κατηγορίας Υγειονομικός Σταθμός του 1980.

Μέχρι να λειτουργήσει σαν πραγματικό Κέντρο Υγείας εγώ δεν θα πάψω να αγωνίζομαι.!!!

Αυτή δυστυχώς είναι η αλήθεια και μόνο αυτή και όποιος δεν την βλέπει ή είναι απλά βολεμένος ή εθελοτυφλεί ή είναι κατά συνείδηση λασπολόγος.

Με τιμή και κάθε ειλικρίνεια.

Αστακός 19/7/2018 

Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Dr. Παναγιώτης Στάικος

ένας ρεαλιστής και ανιδιοτελής γιατρός

Υ.Γ.: Το Κέντρου Υγείας Αστακού σήμερα δεν λειτουργεί παρά σαν 10της (δέκατης) κατηγορίας Υγειονομικός Σταθμός του 1980 και αυτό με πονάει πολύ περισσότερο από την λάσπη και την αδικία.!!!