«Γεώργιος Νικολού Βαρνακιώτης, ο Στρατηγός των Ακαρνανικών όπλων». Του συμπατριώτη μας Μυτικιώτη Σπύρου Δ. Ζαβογιάννη.

Γεώργιος Νικολού Βαρνακιώτης.

Του κ. Σπύρου Δ. Ζαβογιάννη.

Εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα.

Τούτη η σύντομη εισαγωγή αποτελεί κομμάτι της δίτομης μελέτης μας, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, πολύ πιθανόν να γίνει τρίτομη και σε αυτό το τελευταίο τόμο να αναφερθούμε στα της ''προδοσίας''. Η εργασία φέρει τον τίτλο ''Γεώργιος Νικολού Βαρνακιώτης, ο Στρατηγός των Ακαρνανικών όπλων''.
Την εισαγωγή της μελέτης πλαισιώνει και το ποίημα, που αναφέρεται επίσης στο μεγάλο τέκνο της Ακαρνανίας στα Επανασταστικά χρόνια του 1821.

Θα δημοσιευτούν στο Blog ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS, με την βοήθεια του Βασιλείου Σούλα τον οποίο και  ευχαριστούμε.

Εισαγωγή.

Η εν έτει. 1821 αρξαμένη Επανάσταση, υπήρξε ομολογουμένως το καθολικώτερο όλων των κατά της Οσμανικής κυριαρχίας επαναστατικών κινημάτων. Έτσι ξεκινάει την ιστορία του 1821 ο μεγάλος ιστορικός Κων/νος Παπαρρηγόπουλος.
Ο Γεώργιος Βαρνακιώτης, ο πρωτοκαπετάνιος του Ξηρομέρου, τα άξιο και η αγαπημένο παιδί του Βάρνακα, ο αητός της Ακαρνανίας, ο γενναιότατος και φρόνιμος στρατηγός, ο περί τα όπλα και τα πολιτικά επιτήδειος, ο συνετός αρχηγός του αρματωλικιού της Δυτικής Ελλάδας, υπήρξε ο καθοριστικός παράγοντας της εξέγερσης των ξηρομερίτικων όπλων και συνέβαλλε τα μέγιστα στην απελευθέρωση της Ακαρνανίας.
Ο Γιωργάκης Νικολού, υπήρξε ένα από τα πιο άξια τέκνα του Ξηρομέρου, που γέννησαν τούτα τα τιμημένα βραχοσπαρμένα χώματα. Γόνος αρματωλικής οικογένειας από πάππου προς πάππου, συνδύαζε πολλά προτερήματα, όπως φυσικά κάθε ορεσίβιος Ακαρνάνας, αυτά τα προτερήματα κατάφερε να τ' αξιοποιήσει στο έπακρο, μαθητεύοντας κοντά στην αρματωλική προγονική του σχολή. Είχε τάξει σαν σκοπό της ζωής του να συνεχίσει τα έργο των προγόνων του. Έπρεπε να προστατέψει τα κεφάλια των Βαρνακιωτών αλλά και των Ξηρομεριτών, όχι μόνο από τους Τούρκους δυνάστες, αλλά και από πολλούς "πατριώτες" οι οποίοι απεργάζονταν τον αφανισμό των γενναίων απλαρχηγών της περιοχής.
Ξηρομερίτες - Βαρνακιώτες απροσκύνητοι, δεν γνωρίζουν συμβιβασμό, δεν γνωρίζανε δουλοφροσύνη, δεν γνωρίζανε πισωγύρισμα, το χρέος προς την πατρίδα ήτανε η σημαία τους και ο οδηγός τους. Αυτό ακριβώς το απροσκύνητο και ασυμβίβαστο του χαρακτήρος τους, το πλήρωσαν με το κεφάλι τους, όπως ο δεύτερος τη τάξει καπετάνιος του Βάρνακα Κουσουρής, όπου το αδελφοκτόνο μίσος όπλισε το φονικό χέρι του υποτακτικού του Τζόγκα, όπου τον δολοφόνησε με ύπουλο τρόπο.
Αλλά και ο ίδιος ο Βαρνακιώτης έφερνε το στίγμα της "προδοσίας, το οποίο άλλοι του το κόλλησαν. Την μόνη ταμπέλα, που θα έπρεπε να φέρει ο Βαρνακιώτης ήτανε αυτή του αγνού πατριώτη, του σωτήρα του Ακαρνανικού λαού. Οι Ξηρομερίτες πρόσβλεπαν προς το μεγάλο τους τέκνο, στο οποίο είχανε την απαντοχή τους να τους προστατέψει από κάθε επερχόμενο κίνδυνο. Κατάφερε για πολλά χρόνια να κρατήσει τις τύχες των Ξηρομεριτών στα χέρια του, σε κάθε κάλεσμα του, τρέχανε να στοιχηθούν στις τάξεις του και μ' αυτόν προπομπό να δώσουν και την ζωή τους για την λευτεριά της πατρίδας τους.

Ποίημα Γεώργιος Βαρνακιώτης.

Ένας τρανός τ' ανάστημα καπετάνιος της κλεφτουριάς,

ήτανε ο Γιωργάκης, γέννημα και θρέμμα μιας μεγάλης γενιάς.

Παππού του είχε τον Γιάννο, πατέρα του τον Νικολού

σαν θα μεγαλώσει, θα τον κάνουνε αρχηγό του αρματωλικιού.

Παντού μπροστά σ όλα τα προσκλητήρια ο Νικολού,

θερίζει Τούρκους, νικάει στη μάχη του Αετού.

Πιάνει τα στενά, για να γλυτώσει το Βραχώρι,

φυλάει καρτέρι, μαζί με τ' ασκέρι του στο Μακρυνόρι.

Ο εχθρός του ο Μαυροκορδάτος, τον βάνει να προδόσει,

αλλ' ο στρατηγός κάνει το χρέος του, την πατρίδα του να σώσει.

Οι καλαμαράδες του γράφουν ότι είναι ο προδότης,

κι αυτός είναι της πόλης του Μεσολογγιού ο σώστης.

Στον Κάλαμο προσφεύγουν να σωθούνε από των Τούρκων τη μανία,

κι ο Βαρνακιώτης έχει τον κόσμο του εκεί, κάνει τάμα στην Παναγία.

Ο Κάλαμος, που ήτανε ο σωτήριας της Ακαρνανίας τόπος,

γιατί πολλές φορές τους πληθυσμούς τους κυνήγησε ο Τούρκικος, ο τρόμος.

Σώνει ψυχές, τρέχει να προφτάσει το μεγάλο το κακό,

γλυτώνει τους Βονιτσάνους κι άλλους Έλληνες από τον κατατρεγμό.

Στο Μύτικα, είχε πολλές φορές στήσει το ορδί του,

κι οι Τούρκοι τακτικά δοκίμασαν την κόψη απ' το σπαθί του.

Φεύγει απ'το Βάρνακα κι έρχεται στο Μεσολόγγι,

για να σώσει την Ιερή την πόλη απ' το κακό το βόλι.

Κι έγινε ο μεγάλος της πόλης ελευθερωτής,

κι έδειξε πώς ποτέ δεν έγινε του πατρικού χρέους ο αρνητής.

ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS: Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο και συμπατριώτη μας Μυτικιώτη Σπύρο Ζαβογιάννη που επιλέγει μέσα από το Blog μας να γνωστοποιήσει κάποιες από τις πολλές μελέτες - εργασίες που έχει εκπονήσει με θέματα ιστορικά, κοινωνικά, πολιτιστικά του τόπου μας.

Πολυγραφότατος (πάντα γράφει στην γραφομηχανή του, «δεν τα μπορώ τα κομπιούτερ εγώ Βασίλη», μας είπε), δραστήριος, με πνεύμα ανήσυχο  και πάντα με κάποιο βιβλίο στο χέρι, έχοντας συλλέξει πλήθος στοιχείων, εδώ και πάρα πολλά χρόνια που ασχολείται, διαρκώς δημιουργεί μελέτες - εργασίες με θέματα που σχετίζονται με την περιοχή μας.

Ας τον προσεγγίσουν αυτόν τον άνθρωπο κάποιοι Πολιτιστικοί Σύλλογοι της περιοχής. Πραγματικά έχει δημιουργήσει πράγματα που αξίζουν να βγουν σε πιο ολοκληρωμένη μορφή προς τα έξω, ίσως σε μορφή εκδόσεως κάποιου βιβλίου.

Επίσης μας εξέφρασε την επιθυμία του, το ποίημα που συνέγραψε για τον Βαρνακιώτη, εν όψη του εορτασμού της 25ης Μαρτίου που πλησιάζει να απαγγελθεί σε κάποιο από τα σχολεία της Αλυζίας από κάποιο μαθητή ή μαθήτρια.