Ο παπά Γιώργης στην Ανάσταση στον Μύτικα το 2016 (βίντεο).

Επιλέξαμε σήμερα, ακριβώς στις 12 την ώρα της Ανάστασης, να ανεβάσουμε δύο βίντεο από την Ανάσταση του 2016 στο χωριό μας τον Μύτικα Αιτ/νίας, με τον παπά Γιώργη να δίνει το Φως της Αναστάσεως, κάτι το οποίο δεν μπορούσε, για τους γνωστούς σε όλους μας λόγους, να γίνει το φετινό Πάσχα.

Πάνω από ένα μήνα ζούμε όλοι μας σε πρωτόγνωρες συνθήκες, έχοντας αναγκαστεί για χάρη της Υγείας μας να υποστούμε μαζικά αυτή την κατάργηση της ιδιωτικότητας μας και των ατομικών μας ελευθεριών και πλείστες παρεμβάσεις σε ατομικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.

Κατά κάποιο τρόπο ακόμα και οι θρησκευτικές ελευθερίες μας περιορίστηκαν και το καταλάβαμε όλοι πολύ καλά τις ημέρες αυτές του Πάσχα, των Παθών και της Ανάστασης του Θεανθρώπου, αλλά όλοι κατανοούμε πολύ καλά τον ειδικό λόγο για τον οποίο αυτό συνέβη.

Η πίστη στο Θεό είναι πρωτίστως μέσα μας και δεν κινδυνεύει από προσωρινές απαγορεύσεις, μπορεί να εκφραστεί σε κάθε χώρο, ακόμα και σε ένα δωμάτιο του σπιτιού μας όπου προσευχόμαστε σιωπηλά. Η πίστη δεν έχει απουσιολόγια με παρουσίες και απουσίες, δεν είναι για το θεαθήναι και για επίδειξη, είναι πρωτίστως εσωτερική υπόθεση.

Άντεξε στο διάβα των αιώνων και δοκιμάστηκε σε καιρούς πολύ δύσκολους και δεν κινδυνεύει ούτε από τον Κορωνοϊό, ούτε από ανερμάτιστες θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν κατά εκατοντάδες στο διαδίκτυο και στα social media και αφιλτράριστα καταναλώνονται, ειδικά τις τελευταίες αυτές μέρες.
Δεν κινδυνεύει επίσης ούτε από την σάτιρα, όσο σκληρή και αν είναι, ούτε από αυτούς που δεν θέλουν να πιστεύουν και είναι σεβαστό απόλυτα δικαίωμα τους, για τα οποία όλα αυτά πρέπει να υπάρχει ανεκτικότητα, από μία θρησκεία που είναι η θρησκεία της Αγάπης, προς κάθε συνάνθρωπο μας απανταχού της γης, ανεξαρτήτου φυλής, εθνικότητας, θρησκείας και όχι του Φανατισμού και του Μίσους.

Η ανάγκη της πίστης σε κάτι ανώτερο, γεννήθηκε από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης του ανθρώπου στην γη, είναι έμφυτη εσωτερική ανάγκη και ποτέ δεν θα ξεριζωθεί.

Μεγάλο ζητούμενο όταν θα λήξει όλος αυτός ο εφιάλτης που ζούμε, είναι η άμεση αποκατάσταση της ιδιωτικότητας και των ατομικών ελευθεριών των πολιτών και όποιων άλλων παρεμβάσεων σε εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα. Ούτε ψήγμα των σημερινών μέτρων να μην αποκτήσει χαρακτήρα μιας είδους μονιμότητας για το υποτιθέμενο καλό μας....

Προσωπικά ανησυχούμε πάρα πολύ γι αυτό και θα πρέπει όλοι οι πολίτες παγκόσμια, ανεξάρτητα φύλλου, θρησκείας, φυλής, εθνικότητας, κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης, μορφωτικού επιπέδου, ιδεολογίας και όποιων άλλων χαρακτηριστικών, να το απαιτήσουμε με στεντόρεια φωνή και με αγώνα αν απαιτηθεί, να πάρουμε πίσω τις ζωές μας, όπως τις είχαμε πριν από αυτή την συμφορά.