 | |
|
Διαβάζοντας τελευταία την επιστημονική μελέτη "Το 1821 και το θέατρο" του Βάλτερ Πούχνερ, καθηγητή του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, έφτασα και στις σελίδες που πραγματεύεται το θεατρικό έργο του Βασίλη Ρώτα "Να ζη το Μεσολόγγι".
Κάτι πολύ οικείο μου ξύπνησε μέσα μου· κάτι μου θύμισε αυτός ο τίτλος, όχι από αναγνώσεις μου νεοελληνικής λογοτεχνίας, όχι. Εμένα με μετέφερε στη σκηνή πού έστησαν οι δάσκαλοί μας, Νίκος Μόσολας και Ανθούλα Ζαβογιάννη - Μεσσήνη, στις 25 Μαρτίου 1950 στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου στον Μύτικα, για να απαγγελθούν ποιήματα και να δοθεί και η θεατρική παράσταση για τον εορτασμό της εθνικής γιορτής.
Ναι, και το θεατρικό έργο, που παίξαμε, έφερε τον τίτλο "Να ζη το Μεσολόγγι". Ζωντάνεψε η παράσταση μπροστά μου τώρα και η δράση ημών των ... ηθοποιών. Επί σκηνής, στα χαλάσματα του κατεστραμμένου Μεσολογγίου, ο παπάς με λαβωμένο πόδι, ο γιος του ο Πάνος, η κόρη του η Φωτεινή, η νεαρά χήρα η Γιώργαινα βυζαίνει το παιδί της, άλλα νεαρά παιδιά, κορίτσια και αγόρια, γεμίζουν φυσέκια με μπαρούτη. Ο Πάνος φεύγει και πάει να πολεμήσει. Δυο κοπέλες σε λίγο θα τον φέρουν λαβωμένο και θα πεθάνει. Όλοι τον μοιρολογούν: "Για πέστε το άλλη μια φορά, πέστε το τρεις και πέντε, να ζη το Μεσολόγγι..."
Και όλοι εμείς οι μαθητές - ηθοποιοί παίζαμε τους ρόλους μας με ενθουσιασμό και συγκίνηση. Δεν θυμάμαι ποιος, ποια έπαιζε τον κάθε ρόλο. Ονομαστικά μπορώ να αναφέρω μόνο δύο: Τον ρόλο του παπά τον έπαιζε ο Πάνος Σαρδελής, τον ρόλο της Φωτεινής τον έπαιζα εγώ, η γράφουσα. Θυμάμαι τον παπά να ψάλλει: "Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς προς σε καταφεύγω σωτηρίαν επιζητών, ω Δέσποινα του Λόγου..."
Και ήταν πολλοί επάνω στη σκηνή: Ποιος ήταν ο Πάνος, ποια η Γιώργαινα, ποιος ο Φώτος, ποια η Κατέρω και οι τόσοι άλλοι; Θυμούνται οι άλλοι (εννοώ τα πραγματικά πρόσωπα) την ωραία θεατρική μας παράσταση; Πάνε 70 χρόνια από τότε!
«Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα…»
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή σ. Παρασκευή Σιδερά-Λύτρα, το πολυπαιγμένο ιστορικό-πατριωτικό θεατρικό έργο του Βασίλη Ρώτα «"Να ζη το Μεσολόγγι" με αναφορές στην ηρωική αντίσταση και την αυτοθυσία απλοϊκών ανώνυμων Μεσολογγιτών αγωνιστών, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Μεσολογγίου παίχτηκε ξανά στην επέτειο της 25ης Μαρτίου του σχολικού έτους 1977/78 από τους μαθητές της Γ’ Λυκείου Μύτικα.
Σκηνοθέτης ήταν ο Λυκειάρχης-Φιλόλογος Κώστας Δ. Καραχάλιος και ηθοποιοί οι μαθητές/τριες:
Ο Γρηγόρης Κανδηλιώτης έπαιζε τον παπά,
Ο συντάκτης του κειμένου, Σπύρος Θ. Μήτσης, έπαιζε το ρόλο του Πάνου,
το ρόλο της Φωτεινής έπαιζε η Αγαθή Παπαναστάση,
των κοριτσιών η Μαρία Ευστ. Λεκατσά και η Γιαννούλα Ν. Σαμαντά…..
Ρόλους είχαν και τα κορίτσια, .. Ζέρβα, Θεοδοσία Σωτ. Παπαναστάση, Κλεάνθη-Κλειώ Φούντα, Μαρία Αθ. Χαντζαρά, Χάϊδω Νιφόρου… κ. ά.
Το θεατρικό του Ρώτα, σε παρουσίαση των μαθητών της Γ΄ Λυκείου Μύτικα, το έχω ηχογραφημένο σε κασέτα, όπου και αχνοκούγεται στη σκηνή η φωνή του -πρωταγωνιστή- παπά:
-Παπάς; ‘Φωτεινή!! Φωτεινήηη!
- Ναι, πατέρα…
-Το πόδι μου, Φωτεινή! Πονάει πολύ!
- Ησύχασε πατέρα…
- Έμαθες για τον Πάνο;
- Ναι, πατέρα, ο Πάνος πολεμάει για το Μεσολόγγι…
Η θεατρική παράσταση και δύο απαγγελίες ποιημάτων («ο Ματρόζος» που απαγγέλθηκε από εμένα και … από τον Λυκειάρχη) παρουσιάστηκαν την επομένη ημέρα στο Δημοτικό Σχολείο Αρχοντοχωρίου, μπροστά σε μία εξ ίσου κατάμεστη αίθουσα….
Βέβαια, η κινητοποίηση ήταν μεγάλη γιατί η όλη πολιτιστική παρέμβαση εντασσόταν στον αγώνα μας για να συγκεντρωθεί το αναγκαίο χρηματικό ποσό, ώστε να πραγματοποιηθεί η μεγάλη τριήμερη εκδρομή στην Κέρκυρα! Τούτο το όφειλα και ως πρόεδρος της Μαθητικής Κοινότητας.
Σ’ ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες να ταξιδέψω κι εγώ στα όμορφα κείνα σχολικά μας χρόνια.
.....
Παιδαγωγικές εκδηλώσεις για να Τιμώνται σωστά Οι Ήρωες των Εθνικών μας Επετείων
ΑπάντησηΔιαγραφήαπο τους μαθητές και τους δασκαλους των των σχολείων.
Και σε σύγκριση με τον αναχρονιστικό θεσμό των παρελάσεων των μαθητών.