Προβληματισμοί.

Του Άρη Μπιτσώρη.

Δύσκολα οι αλήθειες να ειπωθούν, μεγάλη η δυσκολία∙

πανεύκολα, αντίθετα, ψέμα και κολακεία.

Εύσημα πράξεων συνετών πρέπουν σε όσους σιωπήσουν

ή σ’ όποιους βρίσκουν δύναμη να βγουν και να μιλήσουν;

Είναι η σιωπή χρυσός ή διαμαρτυρία

ή είναι ανικανότητα, μήπως κι αναπηρία;

Ποιος έχει αξιοπρέπεια, αυτός που το βουλώνει,

αυτός που μένει άπραγος κι αλήθειες παραχώνει;

Ή όποιος αντιμάχεται κρυψίνοια και μούγκα,

αυτός που νοιώθει άβολα στης εξουσίας τη στρούγκα;

Όπλο η αποσιώπηση στων ισχυρών τα χέρια

που πλέκουν πέπλο σιωπής, κλουβιά για περιστέρια,

ώστε εσύ να θεωρείς μάταιο να μιλήσεις

και την αξιοπρέπεια να την διεκδικήσεις.

Αλίμονο αν τη σιωπή οι άνθρωποι επιλέξουν

σ’ ένα τοπίο δυστοπικό φοβούμενοι μην μπλέξουν.

Φάροι του κόσμου όσοι φωνή τολμούνε να υψώσουν

κι άμποτε εκείνες οι φωνές σαν δάσος να πυκνώσουν.

Μ’ αξιοπρέπειας φωνές άσβεστη μένει η ελπίδα

πως θα σταθούμε όρθιοι στην άγρια καταιγίδα.