ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS: Η συμπατριώτισσα μας από την Κανδήλα Δέσποινα (Δέπη) - Λαμπρινή Πάτρα, η οποία ως μαθήτρια του Λυκείου Μύτικα έχει αποσπάσει το 2017 και το 2018 βραβεύσεις στον διαγωνισμό διηγήματος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών (δείτε εδώ και εδώ), μας έστειλε και δημοσιεύουμε κομμάτια διηγημάτων που ανελειπώς εδώ και χρόνια γράφει, μιας και είναι κάτι που αγαπά πολύ και ένιωσε την ανάγκη να τα μοιραστεί με τους αναγνώστες του Blog μας.
Σε ευχαριστούμε πολύ Δέπη για την εμπιστοσύνη. Υγεία, ευτυχία και πάντα τα καλύτερα.
--------------------------------
Της Δέσποινας (Δέπης) - Λαμπρινής Πάτρα.
Και το φεγγάρι ματώνει.
Το φεγγάρι απόψε είναι μόνο του στον ουρανό... Ούτε ένα άστρο δεν είναι δίπλα του για να του χαρίσει το φως και την συντροφιά του...
Το μυαλό μου περιπλανιέται στα σκοτεινά σοκάκια της νύχτας καθώς αναρωτιέμαι το γιατί... Γιατί το φεγγάρι να εξακολουθεί να θέλει τον ουρανό... Γιατί να εξακολουθεί να αφηνει να το αγκαλιάζει αυτός που το προδίδει κάθε χάραμα... Να ξέρεις οτι το φεγγάρι πονάει...
Εκείνες τις νύχτες που σου χαρίζει το τέλειο ερωτικό φόντο κόβεται στην μέση και κρύβει επιμελώς τα σημάδια του... Και όταν ο ήλιος ανατείλει καίει την σάρκα του και το στέλνει να κρυφτεί τραυματισμένο...
Εκεί, μέσα στο μικρο σκοτεινό του καταφύγιο γλύφει τις πληγές του να επουλωθούν για να είναι έτοιμο για το επόμενο μακελειό... Το φεγγάρι απόψε είναι μόνο του στον ουρανό... Και η μοναξιά του γεμίζει τον αγέρα φόβο και δάκρυα... Φόβο για τις μοναχικές ψυχές... Φόβο για την αιωνιότητα...
Κάθε νύχτα το φεγγάρι γέρνει από τις προσευχές που κρέμονται επάνω του... Και εκείνο δεν ξέρει αν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να εισακούσει την δικιά του...
Και εγώ εδώ κάτω μικρός αδύναμος θνητός... Ανίκανος να κάνω τον πόνο του να απαλύνει...
Εσύ όμως που με ακούς και είσαι νεράιδα, αερικό, μάγισσα.. Σε παρακαλώ βοήθησε το...
Δώστου μια αγάπη χωρίς αμφιβολίες...
Δώστου ένα λόγο, μια αιτία να μπορεί να υπομένει τον πόνο...
Κανε ένα αστέρι να θέλει να μοιραστούν το ίδιο κομμάτι ουρανού... Καν το να λάμπει ολόγιομο από την χαρά του...
Ξέρω ότι η παράκληση μου αυτή παράλογη μοιάζει... Ποιος είμαι εγώ που θέλω να σε πείσω να σώσεις το φεγγάρι... Ένας ανόητος ονειροπλόος είμαι... Που απλά ξέρω ότι κάποιες νύχτες και το φεγγάρι ματώνει...
Εκείνες τις νύχτες πονάω και εγώ γιατί είναι διάφανο... Και όταν το κοιτώ, μέσα του βλέπω την ψυχή μου...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.