Πρόεδρος της ΠΑΝ.ΣΥ.
Άρχιζε η σαρακοστή στο χωριό και η νηστεία για πολλούς είχε ήδη ξεκινήσει. Αυτό θα σήμαινε ότι στο σπίτι η διατροφή θα προσαρμόζονταν σε φαγητά νηστίσιμα που με έμπνευση και απλότητα θα παρασκεύαζαν, οι γυναίκες τις ζωής μας. Η μάνα και η γιαγιά μας.
Δύσκολα χρόνια, φτωχικά, χωρίς ανέσεις και με την έλλειψη βασικών αγαθών, δεν είχαν και πολλές επιλογές στη διαμόρφωση του φαγητού.
Εμείς ως παιδιά, από την άλλη, χωρίς να καταλαβαίνουμε και πολλά, να γινόμαστε τσιμπούρι στη μάνα ή στη γιαγιά μας να μας φτιάξει γλυκό. Το στομάχι βλέπεται, πως να χορτάσει με νηστίσιμα φαγητά και απαιτούσαμε γλυκό, εδώ και τώρα.
Εν μέσω νηστείας όμως τι γλυκό να μας φτιάξουν και με τι υλικά, αφού η φτώχεια δεν έδινε περιθώρια για περισσότερα από τα βασικά για να μη διαμαρτύρεται το στομάχι;
Πώς όμως και με τι καρδιά η μανάδες μας θα στεναχώραγαν τα βλαστάρια τους; Έβαζαν το μυαλό τους να σκεφτεί και μέσα από αυτή τη διαδικασία θυμόντουσαν ένα νηστίσιμο γλυκό με το όνομα ΚΑΤΜΑΡ
Εύκολο απλό και με λίγα υλικά.
Αλεύρι, νερό για δημιουργία ζύμης. Άπλωμα της ζύμης και κόψιμο σε πλατιές λωρίδες. Τριμμένο καρύδι, κανέλα, γαρύφαλο. Τα τυλίγανε μέσα στις λωρίδες της ζύμης και το τοποθετούσαν περιμετρικά του ταψιού μέχρι να γεμίσει. Το έψηναν στα κάρβουνα, όπως τις πίτες μέχρι να ροδοκοκκινίσει και το κατέβαζαν από τη φωτιά. Έριχναν σιρόπι από νερό, βανίλια και ζάχαρη. Το γλυκό ήταν έτοιμο. Η μάνα είχε κάνει το καθήκον της για τα παιδιά της και εμείς γεμίζαμε τις κοιλίτσες μας με ικανοποίηση και πολύ αγάπη και φιλιά για τη μάνα μας και πολλές αγκαλιές στη γιαγιά που βοήθησε.
Στα παιδιά όμως μη τάξεις ποτέ ότι θα τους ξαναφτιάξεις γλυκό. Δεν το ξεχνούν και θα σε τρελάνουν να το φτιάξεις.
Είπαμε φτώχια και περιορισμένα υλικά και έχουμε και νηστεία. Όμως κάτι θα σκεφτεί η καλόκαρδη μάνα για τα βλαστάρια της. Και, ναι θα φτιάξει ΣΑΠΟΥΝΤΙΕ. Ο λευκός χαλβάς. Λίγο νερό στη κατσαρόλα, λίγο λάδι,ζάχαρη, το μείγμα άρχιζε να παίρνει τη βράση του και μετά έριχναν το αλεύρι (που να βρεθεί σιμιγδάλι εκείνη την εποχή) και μετά από πολύ ανακάτεμα το μείγμα έπαιρνε την συμπαγή μορφή του. Κατέβαζαν την κατσαρόλα από τη φωτιά και ο Σαπουντιές ήταν έτοιμος. Το τρώγαμε με κουτάλι ή με τα χέρια από τη λιγούρα που είχαμε.
Αυτά ήταν κάποια από τα πρόχειρα νηστίσιμα, αλλά πολύ ωραία γλυκά που οι μανάδες μας έφτιαχναν, στο πολύ μακρινό παρελθόν. Αυτά γέμιζαν το συνεχώς διαμαρτυρόμενο στομάχι μας. Κάπως έτσι μεγαλώσαμε και ήμασταν, για την εποχή, ευτυχισμένα.
Σημ.:
1. Οι φωτό για το Κατμάρ είναι από το ΞΗΡΟΜΕΡΟ NEWS.
2. Το Κατμάρ το αφιερώνω στο φίλο Πάνο από τον Δρυμό, για να θυμηθεί τα παιδικά του χρόνια και στην αδερφή μου Αγγελική που μου το φτιάχνει όταν της το πω. Το ΣΑΠΟΥΝΤΙΕ στον 80αχρονο φίλο Νίκο, που μου το θύμισε για να γράψω.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.