Ο τοίχος της ιδιοτέλειας, της ρηχής σκέψης και της υποκρισίας.

Του Βασίλη Σούλα.

Σε κάθε Δήμο υπάρχουν συγκεκριμένοι τομείς, που σήμερα στην ψηφιακή εποχή της πληροφορίας, του ΔΙΑΥΓΕΙΑ, της ζωντανής μετάδοσης των Δημοτικών Συμβουλίων, του πλουραλισμού ενημέρωσης από τα πολλά και καλά τοπικά Blogs που υπάρχουν κ.λπ, όπου όλα είναι στο άπλετο φως, αλλά και από την δική του αντίληψη γι αυτά που συμβαίνουν γύρω του, οποιοσδήποτε με κοινή λογική, μπορεί να εξετάσει από μόνος του και να κρίνει με στοιχεία τι έχει συμβεί.

Με βάση αυτά και την αποτίμηση τι πήγε θετικά ή αρνητικά, να βγαίνει ένα συνολικό άθροισμα και ένα συνολικό συμπέρασμα.

Η παρούσα δημοτική αρχή, σε μία γενική αποτίμηση, κατά την υποκειμενική μας γνώμη έχει καταγράψει πολύ θετικό έργο και δεν μπαίνει καν σε διαδικασία σύγκρισης με την προηγούμενη διοίκηση της περιόδου 2014-2019, που κατά εμάς έχει πολύ αρνητικό πρόσημο στα πεπραγμένα της. Χώρια το μικρό αναλογικά έργο που προσέφερε, υποθήκευσε το μέλλον του Δήμου για τα επόμενα πολλά χρόνια, με τα χιλιάδες ευρώ χρέη που άφησε, κρυφά και φανερά, μία ανεύθυνη στάση, μία  ανήθικη πολιτικά πράξη, να δημιουργείς χρέη και να σκέφτεσαι, ''άσε μωρέ, τι μας νοιάζει εμάς... θα φύγουμε και θα τα πάρει ο επόμενος... άσε να τρέχει αυτός σα τρελός να τα βγάλει πέρα...''

Σε επιμέρους θέματα σήμερα, λάθη και παραλείψεις σίγουρα υπάρχουν και η διόρθωση και η βελτίωση πάντα είναι το ζητούμενο. Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και δεν νοείται οποιαδήποτε διοίκηση Δήμου, να μην έχει ανατροφοδότηση από την κοινωνία και συνεχή αυτοβελτίωση. Θα πρέπει η δημοτική αρχή, πάντα να προσέχει τα αιτήματα των δημοτών και ιδιαίτερα αυτά που γίνονται με θεσμοθετημένες διαδικασίες. Άμεσα να παρεμβαίνει, χωρίς να αφήνει να δημιουργούνται δυσάρεστες καταστάσεις.

Ευρύτερες συναινέσεις εκεί που υπάρχουν συγκλίσεις ή στα αυτονόητα και στα ζητήματα κοινής λογικής, είναι το ζητούμενο όταν μιλάμε για τοπική αυτοδιοίκηση Α' βαθμού, με αντικείμενο τα κοινά καθημερινά προβλήματα ανθρώπων, που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους με το μικρό τους όνομα. Η συναίνεση όμως απαιτεί και αιρετούς, που έχουν το σχετικό υπόβαθρο της αυτοδιοικητικής παιδείας και της Παιδείας γενικότερα και είναι σε θέση να την υπηρετήσουν.

Σε προτεραιότητα σε όλες τις πολιτικές διεργασίες θα πρέπει να είναι η αξιολόγηση του παρεχόμενου έργου στον Δήμο, το όραμα, οι πολιτικές θέσεις, οι προτάσεις, η προοπτική για το μέλλον του τόπου, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τον έχουμε δανειστεί από τις επόμενες γενιές.

Δυστυχώς και είναι κοινή διαπίστωση, αντ' αυτού κυριαρχεί το αντίθετο. Στο προσκήνιο η παραπολιτική, η μικροπολιτική, το κουτσομπολιό, οι προσωπικές σχέσεις και ζήλιες, οι προτιμήσεις ανάλογα με ποιους τσακωθήκαμε και παρεξηγηθήκαμε κάθε φορά, οι τακτικισμοί, το υποκριτικό ενδιαφέρον, η παραποίηση της πραγματικότητας με παρουσίαση θεωριών ανεφάρμοστων, η άγνοια της τοπικής αυτοδιοίκησης και το πως λειτουργεί ένας Δήμος όχι θεωρητικά αλλά πρακτικά, ρηχή σκέψη κατηγορώντας τον Δήμο ακόμα και για την εκπόνηση μελετών(!!!), ο καιροσκοπισμός, ο λαϊκισμός, η αντιπαράθεση γηπεδικού τύπου, οι συναλλαγές πάσης φύσεως, οι εξαγορασμένες αναγνωρίσεις και στηρίξεις, οι σκληρές κουβέντες, οι προσβολές προς τον πολιτικό αντίπαλο, οι λοιδορίες, η κακία, η αγένεια, η τοξικότητα, το ανεξήγητο πολιτικό μίσος, η εμπλοκή οικογενειών, το πολιτικό ήθος σε έλλειψη.... οι προσωπικές επιθέσεις σε περίσσια. Μετατρέπεται η πολιτική διαφορά σε προσωπική διαφορά, με χαρακτηρισμούς και κοσμητικά επίθετα. 

Η ενασχόληση με τα κοινά θέλει αιρετούς με γνώση, χρόνο και μεράκι, με όρεξη για πολύ δουλειά αλλά κυρίως θέλει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ και ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥΣ ενεργούς πολίτες, που να παρακολουθούν με σοβαρότητα και να συμμετέχουν στα κοινά, με μία συνέχεια και μία συνέπεια και όχι ιδιοτελείς που ενεργοποιούνται ευκαιριακά, με ταπεινά ελατήρια προσωπικού συμφέροντος, υποκρινόμενοι το δήθεν ενδιαφέρον τους για τον τόπο.

Αυτή η ζοφερή πραγματικότητα απαξιώνει τον πολιτικό λόγο, ευτελίζει την ίδια την πολιτική και την σημασία της στις ζωές μας.