Η υποδοχή και οι αφίξεις τουριστικών σκαφών στο λιμάνι του Αστακού.

Του Χρήστου Μπόνη.

Αύγουστος – Οκτώβριος. Θεωρητικά, δύο διαφορετικοί μήνες, σε δύο διαφορετικές εποχές. Ημερολογιακά, όμως, δεν απέχουν και πάρα πολύ. Στους 40 βαθμούς τον Αύγουστο, στους 29 με 30 τον Οκτώβριο.

Επομένως, κάποιες παραστάσεις από την καλοκαιρινή περίοδο στον Αστακό ίσως είναι ακόμη επίκαιρες, παρότι η τουριστική περίοδος έχει λήξει προ πολλού. Ο Αστακός, ένα από τα ομορφότερα μέρη όχι μόνο του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, αλλά και της Δυτικής Ελλάδας (περιορίζω το εδαφικό ως εδώ και δεν το γενικεύω περισσότερο), έλκει κατά κύριο λόγο αυτή τη μοναδική του ομορφιά από το λιμάνι του — ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά λιμάνια που υπάρχουν.

Παρά τα χρόνια από τη φυσική του δημιουργία, και χωρίς καμία ουσιαστική τεχνητή παρέμβαση (που κάλλιστα θα έπρεπε και οφειλόταν να έχει υπάρξει, λόγω της φυσικής φθοράς του ή ακόμη και για τον καλλωπισμό του σε αρκετά σημεία), παραμένει αρκετά ελκυστικό και φιλόξενο για τους εκατοντάδες επισκέπτες που κάθε χρόνο καταφθάνουν με τα σκάφη τους (υπερπολυτελή, ελαφρά κ.λπ.).

Το θέαμα του λιμανιού από ψηλά είναι μοναδικό, καθώς τα διάσπαρτα μικρά νησιά – οι γνωστές Εχινάδες Νήσοι – δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλέγμα ασφάλειας για κάθε είδους πλεούμενο.

Χωρίς να παραγνωρίζω τα προβλήματα που συσσωρεύονται, κυρίως κατά τη χρονική περίοδο που χαρακτηρίζεται ως τουριστική, όπως η χωρικότητα, η έλλειψη επαρκούς τροφοδοσίας, ακόμη και η εποχική πρόσληψη υπαλλήλου που θα είχε επιφορτιστεί με την υποδοχή και αναχώρηση των σκαφών (δέσιμο, ενημέρωση κ.λπ.), καθώς και η απαραίτητη, καθημερινή καθαριότητα του χώρου που ανήκει στο Λιμενικό Ταμείο — πιθανόν και καλύτερος, πιο εξελιγμένος φωτισμός — εντούτοις, κάθε χρόνο η προσέλευση τουριστικών σκαφών είναι εντυπωσιακή.

Το λιμάνι του Αστακού, με ένα ακόμη μεγάλο πλεονέκτημα — το αρκετά μεγάλο βάθος του — προσφέρει τη δυνατότητα ασφαλούς επιλογής ακόμη και για αρκετά μεγάλα και υπερπολυτελή σκάφη, όπως οι θαλαμηγοί εφοπλιστών και επιχειρηματιών, να δέσουν στο λιμάνι με ασφάλεια, ελαχιστοποιώντας τους περισσότερους κινδύνους που πιθανόν θα αντιμετώπιζαν σε ένα αβαθές λιμάνι.

Ίσως στερείται κάποιων επιμέρους ιδιοτήτων, εκείνων δηλαδή που θα μπορούσαν να του χαρίσουν τον χαρακτηρισμό «επίγειος παράδεισος» για να δέχεται αρκετά απαιτητικούς επισκέπτες. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει ένας ιδανικός τόπος για αγκυροβόλια.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στα επιπλέον πλεονεκτήματα που προσφέρει, καθώς και στις αρκετές ελλείψεις, διότι αφορούν διαφορετικό ρεπορτάζ. Η σκοπιμότητα αυτής της μικρής αναφοράς δεν είναι άλλη, παρά να λειτουργήσει ως συνοδευτικό κείμενο για μια φωτογραφική αναδρομή από τα περισσότερα τουριστικά σκάφη που κατέπλευσαν στο λιμάνι το καλοκαίρι — και φυσικά όσα είχα τον χρόνο και την ευκαιρία να καταγράψω.

Γνωρίζοντας βέβαια ότι θα υπάρξουν σχόλια και παρατηρήσεις, όχι για το περιεχόμενο του κειμένου, αλλά για τα γενικότερα προβλήματα (κάτι που είναι σύνηθες σε κάθε αναφορά για τον Αστακό), θα προέτρεπα όλους όσοι πιθανόν να μην μπορούν να συγκρατήσουν την έκδηλη επιθυμία να καταθέσουν τη δική τους γνώμη, να περιοριστούν — στο μέτρο του δυνατού — στην ουσία του κειμένου, ξεπερνώντας έστω και για λίγο τη συγκεκριμένη στιγμή την οποία κριτική θέλουν να περάσουν μέσω αυτής της ανάρτησης.

Θα ήμουν αιθεροβάμων αν πίστευα ότι τα σχόλια που θα ακολουθήσουν θα συνοδεύονταν με καρδούλες και επαίνους. Τουλάχιστον, η ηρεμία της θάλασσας του Αστακού, μέσα από αυτό το φωτογραφικό λεύκωμα, ας τους γαληνέψει στο μέγιστο βαθμό.