.jpg)
Του Δημήτρη (Τζίμη) Κατσούλα.
Μέλος του Ορειβατικού ΕΟΣ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΤΟ ΒΟΥΝΟ», αρ. 83–84, Νοέμβριος - Δεκέμβριος 1940.
ΟΡΕΙΒΑΤΕΣ,
Που κοινές αγάπες και κοινές χαρές μας ενώνουν
και πάνω από όλα η αγάπη της γλυκειάς μας πατρίδας.
Χυδαίοι θέλουνε να βεβηλώσουνε τα περήφανα βουνά μας,
Βάρβαροι θέλουνε να μας στερήσουνε την λευτεριά μας,
Στην επιβουλή αυτή απάντησε το Ελληνικό Κράτος.
Στις άτιμες προσδοκίες ορθώθηκαν τα ελληνικά νιάτα.
ΟΡΕΙΒΑΤΕΣ,
Υπάρχουν επάλξεις για όλους, νέους, γέρους, παιδιά.
Κανένας να μη λείψει.
------------------------
Οι εποχές εκείνες ήταν δύσκολες, μα είχαν μια καθαρότητα που σήμερα μοιάζει χαμένη. Ο εχθρός ήταν γνωστός, χειροπιαστός, με πρόσωπο και πρόθεση. Οι πρόγονοί μας στάθηκαν με ενότητα και αγάπη για την πατρίδα, με την πεποίθηση ότι υπερασπίζονται κάτι ιερό. Εκείνη η γενιά γνώριζε γιατί αγωνίζεται και πού στέκει.
Σήμερα όμως η πραγματικότητα είναι πιο θολή. Δεν υπάρχει μια εξωτερική απειλή που να συσπειρώνει. Αντίθετα, πολλοί αισθάνονται πως ο κίνδυνος προέρχεται από αποφάσεις που λαμβάνονται χωρίς τη φωνή των ανθρώπων που ζουν, αγαπούν και προστατεύουν τον τόπο τους. Κι έτσι γεννιέται η πικρή σκέψη ότι ο εχθρός δεν βρίσκεται πια πέρα από τα σύνορα, αλλά μέσα σε διαδικασίες και επιλογές που αγνοούν την τοπική κοινωνία και τη σχέση της με τη γη.
Σήμερα, ξένα συμφέροντα δεν έρχονται απλώς να «ξεκοιλιάσουν» τα βουνά μας· έρχονται να τα μετατρέψουν σε μια απέραντη βιομηχανική ζώνη, ανοίγοντας βαθιές και μόνιμες πληγές στο φυσικό τοπίο. Πληγές που δεν θα επουλωθούν ούτε σε δεκαετίες.
Οι κορυφές, που για γενιές ολόκληρες στάθηκαν σύμβολα ελευθερίας, προστασίας και μνήμης, γκρεμίζονται σήμερα χωρίς να έχει ερωτηθεί κανείς από εκείνους που ζουν στη σκιά τους, που τις περπάτησαν, τις έζησαν και τις σεβάστηκαν.
Η καταστροφή δεν περιορίζεται στις κορυφές. Οι τεράστιοι δρόμοι που ανοίγονται για τη μεταφορά των μηχανημάτων τραυματίζουν το περιβάλλον, διαλύουν την ισορροπία των βουνών, αφήνουν πίσω τους μπάζα και καταστροφή.
Και όταν θα έρθουν οι έντονες βροχοπτώσεις, όλα αυτά τα χώματα και τα υπολείμματα θα παρασυρθούν προς τα κάτω, απειλώντας στάνες, χωριά και ανθρώπους που καμία ευθύνη δεν έχουν.
Μέσα σε αυτή τη σύγκριση, ανάμεσα στη γενιά που πολέμησε με καθαρότητα σκοπού και τη δική μας εποχή όπου συχνά οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην των πολιτών, το παλιό κείμενο αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα. Υπενθυμίζει αξίες που κινδυνεύουν να χαθούν. Όπως τη συλλογικότητα, την αγάπη για τον τόπο, την υπεράσπιση του κοινού αγαθού.
Και ίσως αυτό το κάλεσμα του 1940, το «κανένας να μη λείψει», να αποκτά σήμερα νέο νόημα.
Να μη λείψει κανείς από την υπεράσπιση της φύσης, της ιστορίας και της αξιοπρέπειας του τόπου μας.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.