Ινδιάνοι στη γη μας απέναντι στους yankees των ιχθυοκαλλιεργειών.



Το παρακάτω κείμενο είναι δημοσίευμα από την εφημερίδα “Το Βήμα” στις 16/1/1977 και εξιστορεί γύρω στα 1855 την απάντηση του Σιάτλ, αρχηγού μιας φυλής Ινδιάνων, στον Πρόεδρο των Η.Π.Αμερικής Φραγκλίνο Πηρς, ο οποίος ζήτησε από τους Ινδιάνους να πουλήσουν τη γη τους στην αμερικανική κυβέρνηση.
Η πρόταση αυτής της αγοραπωλησίας ήταν εντελώς ξένη στις αντιλήψεις και στον τρόπο ζωής των Ινδιάνων, ο δεσμός των οποίων με τη φύση είναι ιερός και αδιάσπαστος, όπως η αδερφική αγάπη. Ο Σιάτλ εκφράζει με περηφάνια και σεβασμό στην παράδοση τον τρόπο σκέψης της φυλής του, ο οποίος διαφέρει πλήρως από τις υλικές αξίες και τον κατακτητικό πολιτισμό των νεόφερτων τυχοδιωκτών.
“… Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγκτον μηνάει πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. O μεγάλος αρχηγός μηνάει ακόμα λόγια φιλικά και καλοθέλητα. Καλοσύνη του, γιατί ξέρομε πως αυτός λίγο τη χρειάζεται αντίστοιχα τη φιλία μας. Την προσφορά του θα τη μελετήσομε, γιατί ξέρομε πως, αν δεν το πράξομε, μπορεί ο λευκός να προφτάσει με τα όπλα και να πάρει τη γη μας.
Πώς μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό – τη ζέστα της γης; Για μας μοιάζει παράξενο. Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού ωστόσο δε μας ανήκουν. Πώς μπορείτε να τα αγοράσετε από μας; Κάθε μέρος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές, κάθε θολούρα στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει είναι, στη μνήμη και στην πείρα του λαού μου, ιερό.
Ξέρομε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Τα μέρη της γης, το ένα με το άλλο, δεν κάνουν γι’ αυτόν διαφορά, γιατί είναι ένας ξένος που φτάνει τη νύχτα και παίρνει από τη γη όλα όσα τού χρειάζονται. Η γη δεν είναι αδερφός του, αλλά εχθρός που πρέπει να τον καταχτήσει, και αφού τον καταχτήσει, πηγαίνει παρακάτω.
Με το ταμάχι που έχει θα καταπιεί τη γη και θα αφήσει πίσω του μια έρημο. Η όψη που παρουσιάζουν οι πολιτείες σας, κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Όμως αυτό μπορεί και να συμβαίνει επειδή ο ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει. Αν αποφασίσω και δεχτώ, θα βάλω έναν όρο. Τα ζώα της γης αυτής ο λευκός θα πρέπει να τα μεταχειριστεί σαν αδέρφια του. Τι είναι ο άνθρωπος δίχως τα ζώα; Αν όλα τα ζώα φύγουν από τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει από μεγάλη εσωτερική μοναξιά, γιατί όσα συμβαίνουν στα ζώα, τα ίδια συμβαίνουν στον άνθρωπο.
Ένα ξέρομε, που μπορεί μια μέρα ο λευκός να το ανακαλύψει: ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός. Μπορεί να θαρρείτε πως Εκείνος είναι δικός σας, όπως ζητάτε να γίνει δική σας η γη μας. Αλλά δεν το δυνόσαστε. Εκείνος είναι Θεός των ανθρώπων. Και το έλεός Του μοιρασμένο απαράλλαχτα σε ερυθρόδερμους και λευκούς. Αυτή η γη Του είναι ακριβή. Όποιος τη βλάφτει, καταφρονάει το Δημιουργό της. Θα περάσουν οι λευκοί – και μπορεί μάλιστα γρηγορότερα από άλλες φυλές. Όταν μαγαρίζεις* συνέχεια το στρώμα σου, κάποια νύχτα θα πλαντάξεις από τις μαγαρισιές σου. Όταν όλα τα βουβάλια σφαχτούν, όταν όλα τα άγρια αλόγατα μερέψουν, όταν την ιερή γωνιά του δάσους τη γιομίσει το ανθρώπινο χνότο και το θέαμα των φουντωμένων λόφων το κηλιδώσουν τα σύρματα του τηλέγραφου με το βουητό τους, τότες πού να βρεις το ρουμάνι;* Πού να βρεις τον αϊτό; Και τι σημαίνει να πεις έχε γεια στο φαρί σου και στο κυνήγι; Σημαίνει το τέλος της ζωής και την αρχή του θανάτου.
Πουθενά δε βρίσκεται μια ήσυχη γωνιά μέσα στις πολιτείες του λευκού. Πουθενά δε βρίσκεται μια γωνιά να σταθείς να ακούσεις τα φύλλα στα δέντρα την άνοιξη ή το ψιθύρισμα που κάνουν τα ζουζούνια πεταρίζοντας. Όμως μπορεί, επειδή, καταπώς είπα, είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω – μπορεί μονάχα για το λόγο αυτόν ο σαματάς να ταράζει τα αυτιά μου. Μα τι μένει από τη ζωή, όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί τη γλυκιά φωνή που βγάνει το νυχτοπούλι ή τα συνακούσματα των βατράχων ολόγυρα σε ένα βάλτο μέσα στη νυχτιά; Ο ερυθρόδερμος προτιμάει το απαλόηχο αγέρι λαγαρισμένο* από την καταμεσήμερη βροχή ή μοσχοβολημένο με το πεύκο. Του ερυθρόδερμου του είναι ακριβός ο αγέρας, γιατί όλα τα πάντα μοιράζονται την ίδια πνοή – τα ζώα, τα δέντρα, οι άνθρωποι. Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει προσοχή στον αγέρα που ανασαίνει. Σαν ένας που χαροπολεμάει για μέρες πολλές, δεν οσμίζεται τίποτα.
Αν ξέραμε, μπορεί να καταλαβαίναμε – αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού, τις ελπίδες που περιγράφει στα παιδιά του τις μακριές χειμωνιάτικες νύχτες, τα οράματα που ανάφτει στο μυαλό τους, ώστε ανάλογα να δέονται για την αυριανή. Αλλά εμείς είμαστε άγριοι. Μας είναι κρυφά τα όνειρα του λευκού. Και επειδή μας είναι κρυφά, θα εξακολουθήσομε το δρόμο μας. Αν τα συμφωνήσομε μαζί, θα το πράξομε, για να σιγουρέψομε τις προστατευόμενες περιοχές που μας τάξατε. Εκεί θα ζήσομε, μπορεί, τις μετρημένες μέρες μας καταπώς το θελήσομε.
Όταν ο στερνός ερυθρόδερμος λείψει από τη γη, και από τη μνήμη δεν απομείνει παρά ο ίσκιος από ένα σύννεφο που ταξιδεύει στον κάμπο, οι ακρογιαλιές αυτές και τα δάση θα φυλάγουν ακόμα τα πνεύματα του λαού μου – τι αυτή τη γη την αγαπούν, όπως το βρέφος αγαπάει το χτύπο της μητρικής καρδιάς. Αν σας την πουλήσομε τη γη μας, αγαπήστε την, καθώς την αγαπήσαμε εμείς, φροντίστε την, καθώς τη φροντίσαμε εμείς, κρατήστε ζωντανή στο λογισμό σας τη μνήμη της γης, όπως βρίσκεται τη στιγμή που την παίρνετε, και με όλη σας τη δύναμη, με όλη την τρανή μπόρεσή σας, με όλη την καρδιά σας, διατηρήστε τη για τα τέκνα σας, και αγαπήστε την, καθώς ο Θεός αγαπάει όλους μας. Ένα ξέρομε – ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός. Η γη Του είναι ακριβή. Ακόμα και ο λευκός δε γίνεται να απαλλαχτεί από την κοινή μοίρα…”
Το παραπάνω κείμενο και η απάντηση του ανδρείου ινδιάνου αρχηγού ήταν μια πληρωμένη απάντηση τέτοια που κι εμείς θα έπρεπε να δώσουμε σε αυτούς που επιβουλεύονται τη δική μας γη. Σε αυτούς που απειλούν την καθαρότητα των θαλασσών μας ,το φυσικό μας περιβάλλον, τη μάνα φύση.
Το αδηφάγο κεφάλαιο των ιχθυοκαλλιεργειών ζητά περισσότερο ζωτικό χώρο από τη ξέγνοιαστη λαμποκοπούσα φύση για να επεκταθεί ώστε να απομυζήσει και την τελευταία καθαρή σταγόνα θαλασσινού νερού μεταφράζοντας τη σε παντελονιασμένα κέρδη, περιορίζοντας το δικό μας φυσικό χώρο ώσπου αυτός να περιορισθεί μέσα σε ένα καρκινωματικό κυκαιώνα κλωβών.
Κι αν ακόμη τότε φωνάξουμε “η θάλαττα εάλω” θα είναι πλέον αργά.
Δύναμη και κουράγιο στον άγιο αγώνα των κατοίκων Καλάμου – Καστού για να διατηρήσουν ακέραιο τον παράδεισο που κληρονόμησαν.

5 σχόλια:

  1. "Πείτε ΟΧΙ στην οικολογική και οικονομική καταστροφή Καλάμου και Καστού απο την ιχθυοκαλλιέργεια"

    https://secure.avaaz.org/el/petition/Peite_OHI_stin_oikologiki_kai_oikonomiki_katastrofi_Kalamoy_kai_Kastoy_apo_tin_ihthyokalliergeia/?fbdm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν το υπογράφω γιατί είναι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε το κείμενο (βλέπε παρατήρηση του 5.02). Θα σε περιμένω φίλε μου 2.34 όταν θα γίνει και δημοτικό συμβούλιο στο Δήμο Ξηρομέρου. Γιατί θα σου μπήξουνε άλλες 10 ιχθυοκαλλιέργειες από Μύτικα μέχρι Αστακό και θα σου κάνουνε Αγραπηδιά, Μυρτιά, Ασπρογιάλι και όλες τις Ανατολικές ακτές του Καστού για τα κλάματα. Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει. Και αλληλεγγύη επίσης. Αλλά εσύ δείχνεις να κοιτάς την πάρτη σου. Και γι αυτό το λόγο, επειδή κοιτάς την πάρτη σου, συζητήσανε χθές βράδυ στη Λευκάδα την επέκταση της υπάρχουσας ιχθυοκαλλιέργειας στο Βαθυλιμιόνι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάποιοι πιστεύουν ό,τι αν γεμίσουν κλουβιά οι ακτές τις αιτωλοακαρνανίας απέναντι στον Κάλαμο και στον Καστό θα σωθούν, αυτό απορρέει από την γνωστή σε όλους μας ελληνική κουτοπονηριά
    Όλη αυτή η ιστορία-να μου το θυμηθείτε- θα τελειώσει με ένα καφάσι μπύρες, αυτές είναι οι αντιστάσεις μας.


    Μυτικιοτεύς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ Μυτικιοτεύς

    Διαβάζω για ΔΣ την Κυριακή με πρώτο θέμα αυτό του χωροταξικού των ιχθυοκαλλιεργειών. Δεν ξέρω πραγματικά τι αναμένουμε από αυτή τη συζήτηση (όπως γράφει η πρόσκληση θα ΞΑΝΑπάρουν θέση για το χωροταξικό, που σημαίνει ότι θα ΞΑΝΑαποφασίσουν την κατάργηση του συγκεκριμένου χωροταξικού ή κάτι τέτοιο). Είναι δεδομένες οι θέσεις του ΔΣ. Και αποτυπώνονται περίτρανα στην απόφαση περί συγχώνευσης των ιχθυοκαλλιεργειών της νήσου Μάκρης από κάμποσες σε δύο μεγάλες. Έχει αναρτηθεί σε πόστ λίγο νωρίτερα στην απάντηση που έχει δώσει ο κύριος Βασίλης Μουρκούσης. Μπορείς να τη δείς εκεί. Λιβάνης υπέρ, Μπαμπούρης υπέρ, Γαλούνης υπέρ, Λύτρας Γιάννης να γνωμοδοτήσει πρώτα η Ιθάκη (ενώ τούς έχεις μέσα στην πόρτα σου), Βότσης υπέρ με ενστάσεις για τον Τσαπουρνιά!!!!!!!! (αλλού γι αλλού, κλασσικό ΚΚΕ κατά την άποψή μου). Το θέμα δεν είναι ότι ψήφισαν υπέρ. Το θέμα είναι το σκεπτικό. Οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι ο μόνος αναπτυξιακός τομέας της περιοχής, είμαστε τυχεροί που υφίστανται οι ιχθυοκαλλιέργειες, ναι μεν αρνητικοί αλλά ευχαριστούμε για τον πάγο που δίνει ο Νηρέας στούς Πολιτιστικούς Συλλόγους για τα πανηγύρια τους (όλα τσάμπα τα θέλουν οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι και το μόνο που ξέρουν να κάνουν από Πολιτισμό είναι ένα πανηγύρι κάθε καλοκαίρι, κάτι άλλο ρε παιδιά?), κίνδυνος μόλυνσης της θαλάσσιας περιοχής χωρίς επαρκή περιβαλλοντική μελέτη και διερωτώμαστε για την μόλυνση από τις αποθήκες στον Τσαπουρνιά. Κοινώς είτε πάμε είτε δεν πάμε στο ΔΣ την Κυριακή η απόφαση είναι δεδομένη. Αρνητική από το ΔΣ. Τι κάνουμε? Αρκούμαστε στο καφάσι με τις μπύρες, το οποίο έτσι κι αλλιώς θα το πιούμε? Σωστός ο προβληματισμός σου και να είσαι σίγουρος ότι τον καταλαβαίνω και τον αντιλαμβάνομαι 100%. Να είσαι σίγουρος γι αυτό. Καταλήγω. Ή μαζευόμαστε και κάνουμε αισθητή την παρουσία μας στο ΔΣ του Αστακού αλλά και όπου αλλού χρειαστεί (καμιά φορά προβληματίζομαι μήπως αυτός ο Αντωνόπουλος είναι η πιο ακριβή γλάστρα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, που είναι αυτή η ψυχή?) ή καθόμαστε στην άκρη μας και περιμένουμε από άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Περιμένω να δω την Κυριακή στον Αστακό σύσσωμο τον Εμπορικό Σύλλογο και όλους τους επαγγελματίες, μέλη και μη του Συλλόγου. Περιμένω να δω τον Σύλλογο Γυναικών που δείγματα Πολιτισμού και Αισθητικής μας έχει επιδείξει. Περιμένω να δω τον Αλυζιακό. Περιμένω να δώ τούς αλιείς που σε προσωπικό επίπεδο οι διαμαρτυρίες τους για τις ιχθυοκαλλιέργειες είναι εντονότατες. Περιμένω να δώ όλους όσους "καίγονται" για το περιβάλλον. Περιμένω όσους πιστεύουν στην ομορφιά αυτού του τόπου. Περιμένω πάνω απ' όλα να μετρηθούμε και να δούμε αν υπάρχει περίπτωση να διεκδικήσουμε κάτι από το μέλλον αυτού του τόπου. Δεν είναι ντροπή να μαζευτούμε λίγοι. Θα κοιταχτούμε στα μάτια και θα δούμε την αλήθεια. Θα πρέπει όμως να μαζευτούμε πολλοί. Αναλογιστείτε όλοι τι περιμένετε από αυτό τον τόπο και πράξτε αναλόγως. Εσένα Μυτικιοτεύς σε περιμένω, δεν το συζητώ. Γιατί είμαι σίγουρος ότι θα σε ενοχλήσει περισσότερο από όλους η έλλειψη αντίστασης. όσο για την κουτοπονηριά δεν πειράζει, Βγάζω κι εγώ χολή καμιά φορά για τον Κάλαμο και τον τρόπο που κινούνται στο θέμα των ιχθυοκαλλιεργειών οι φορείς του (για τούς κατοίκους γνωρίζω ότι είναι σε πλήρη διάσταση οι απόψεις τους με αυτές των φορέων του νησιού, κοινώς οι κάτοικοι μας συμπεριλαμβάνουν στις κουβέντες τους).

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.