Παναγιώτης Στάϊκος: Θερμά συγχαρητήρια για την αντικατάσταση των φοινίκων στον Αστακό.

Του κ. Παναγιώτη Στάϊκου.

Θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια προς την Δημοτική Αρχή, η οποία δεν αντικαθιστά μόνο τους (3) τρεις φοίνικες στην παραλιακή πλατεία, οι οποίοι είχαν ξεραθεί πριν από τα Χριστούγεννα, αλλά συμπληρώνει και τα (19) δεκαεννέα κενά που υπήρχαν στους φοίνικες του παραλιακού δρόμου στο Ρεβελί και μάλιστα με μεγάλους φοίνικες από το κτήμα του Συνδημότη μας κυρίου Παναγιώτη Χολή, ο οποίος τους δώρισε, τον οποίο συγχαίρω και ευχαριστώ ιδιαίτερα.

Θυμίζω ότι όλους τους φοίνικες στην παραλιακή πλατεία, στον παραλιακό δρόμο και στην πλατεία Αγίου Νικολάου, τους είχε αγοράσει με 700 δραχμές τον καθένα και τους είχε δωρίσει ο μεγάλος δωρητής αείμνηστος Σπύρος Παπαρίζος, ο οποίος υπενθυμίζω είχε δωρίσει και το οικόπεδο που ανεγέρθηκε το Δημαρχείο.

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να υπάρχει συνέχεια. Έτσι λοιπόν θυμίζω για την ιστορία, ότι την τσιμεντόστρωση που είναι οι φοίνικες του Παραλιακού δρόμου την είχε κάνει λίγες ημέρες μετά τις εκλογές του 1986 και πριν αναλάβω εγώ, που είχα εκλεγεί, ο σημερινός Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και τότε Πρόεδρος της Κοινότητας Αστακού κύριος Σπύρος Λυμπεράτος  (Την εποχή εκείνη δεν χρειαζόταν καμιά άδεια από Λιμεναρχείο ή από Κτηματική Υπηρεσία. Σήμερα το έργο αυτό δεν θα γινόταν και είναι ένας υπέροχος χώρος περιπάτου, για τον οποίο εύχομαι να εξευρεθούν χρήματα για να πλακοστρωθεί.!!!!) Εμείς το 1987 ανοίξαμε τις τρύπες, ρίξαμε καλό χώμα, γιατί κάτω υπάρχουν βράχια, από το μπάζωμα του δρόμου, φυτέψαμε τους φοίνικες, οι οποίοι με συχνό πότισμα μεγάλωσαν σε αυτό το δύσκολο έδαφος.!!!

Έτσι λοιπόν είχα πολλούς λόγους, να είμαι εκεί στο κάλεσμα της Δημοτικής Αρχής για εθελοντική βοήθεια στο φύτεμα των φοινίκων, στην οποία πρόσκληση ανταποκρίθηκαν ελάχιστοι συμπολίτες μας. Θερμές ευχαριστίες επίσης και στον Πρόεδρο των Βλυζιανών κύριο Τάκη Ζαρκαδούλα, ο οποίος μετέφερε και ξεφόρτωνε τους φοίνικες με το φορτηγό του, το οποίο έχει γερανό.!!!

Ιδιαίτερα συγχαρητήρια στον Πρόεδρο κύριο Νίκο Καλλισώρα και στον Αντιδήμαρχο κύριο Κώστα Λαϊνά, οποίοι ήταν εκεί από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα. Δεν μπορώ να μην εξάρω την αποφασιστικότητα του κυρίου Λαϊνά, ο οποίος όταν είδαμε, ότι αυτοί οι φοίνικες με το μεγάλο ριζικό σύστημα δεν χωρούσαν στις παλιές τρύπες, τις οποίες είχε ανοίξει το JCB, αμέσως βρήκε μεγάλη τσάπα με σφυρί, η οποία έσπασε το τσιμέντο, για να φυτεύουν οι νέοι φοίνικες.

Εγώ έχω αγωνία, επειδή αυτοί οι φοίνικες είναι μεγάλοι και δεν ήταν φυτεμένοι σε γλάστρες, αλλά στην γη, εάν θα πιάσουν όλοι. Εύχομαι με συχνό πότισμα να έχουν επιτυχία 100% και να καταπολεμηθεί και αυτό το Αφρικάνικο σκαθάρι, το οποίο ήλθε και στον τόπο μας με φοίνικες εισαγωγής, από το οποίο υπάρχει κίνδυνος ακόμη και με την θεραπεία, να ξεραθούν όλοι οι φοίνικες.

Υ.Γ.: Σε αυτά τα λίγα παιδιά, στα οποία οι προσωπικές επιθέσεις προς το πρόσωπό μου, φαίνεται πως αποτελούν βάλσαμο στην πονεμένη τους ψυχούλα, θέλω να πω, πως ματαιοπονούν. Άδικα αγωνίζονται να μου κλείσουν το στόμα. Εγώ όταν θέλω να πω κάτι, ακόμη και εάν υπάρχει πιθανότητα η γνώμη μου να εμπεριέχει και λάθος, θα την λέω και θα περιμένω, με επιχειρήματα όμως να την ανατρέψουν. Με προσωπικές επιθέσεις δεν μπορείτε να μου κλείσετε το στόμα. Αυτό μπορείτε να το καταφέρετε μόνο σιδηροφορούντες. Αλλά σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να μου το κλείσετε πολύ καλά, γιατί αλλιώς……

Επειδή είναι βαθιά χαραγμένη μέσα μου η φιλοσοφία της Ιατρικής του Ιπποκράτη: Ωφελείν και μη βλάπτειν, είμαι σίγουρος ότι με την ύπαρξή μου στο Ξηρόμερο ωφέλησα και δεν έβλαψα με τις επιλογές μου, όχι μόνο για τους φοίνικες, τα πεύκα, τους ευκαλύπτους, τις λεύκες, το γκαζόν, τα γήπεδα, το πνευματικό κέντρο, το Λύκειο, το Δημαρχείο, τα κλειστά Γυμναστήρια, τις υδρεύσεις, την αποχέτευση, τον βιολογικό, τα σφαγεία, τους δρόμους (μεταξύ αυτών και ο δρόμος από το Πλατυγιάλι, για τον οποίο δώσαμε μάχες με τον τότε Νομάρχη κύριο Σώκο), αλλά κυρίως είμαι υπερήφανος για την θέση, την οποία πήρα για να κατασκευαστεί το Πλατυγιάλι και για τις ιχθυοκαλλιέργειες (η θέση μου ήταν πάντα εκτός του άξονα Αστακού - Μύτικα), για την οποία με δημοκρατικό τρόπο κάποιοι συμπολίτες μας είχαν εκφράσει την αντίθεσή τους, η οποία ήταν αναφαίρετο δικαίωμα τους. Μόνο που η ζωή δικαίωσε εμάς. Στους δύσκολους καιρούς για τον τόπο και την Πατρίδα και η σκέψη μόνο χωρίς Πλατυγιάλι και Ιχθυοκαλλιέργειες, προκαλεί εφιάλτες.

Σκοπεύω να συνεχίσω να μοιράζομαι τις σκέψεις μου με χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι μου έχουν δώσει και μου δίνουν καθημερινά πολύ αγάπη και στήριξη, για τις οποίες είμαι βαθιά ευγνώμων.