Ανάβαση στον Όλυμπο προς τιμή του Κώστα Τσιβελέκα.

Στις 13 και 14 Οκτωβρίου ο Αθηναϊκός Ορειβατικός Σύλλογος (ΑΟΣ) πραγματοποιεί επετειακή ανάβαση προς τιμή του εκλιπόντος Κώστα Τσιβελέκα στον Όλυμπο.

Σάββατο: Ανάβαση μέχρι την Πετρόστρουγκα, όπου και διανυκτέρευση στο καταφύγιο.

Κυριακή: Κατάβαση του φαραγγιού του Ενιπέα και άφιξη στο Λιτόχωρο.

Ώρες πορείας: 3 + 6.

----------------------

Αναδημοσίευση νεκρολογίας του εκλιπόντος (Φεβρουάριος 2017).

Γράφει ο Αλέξης Παπαναστάσης.

Θλιβερή ακούστηκε παντού η είδηση για τον θάνατό του. Ήρεμος και απλός, ρωμαλέα μορφή, με φιλοσοφική διάθεση, ξάστερο μυαλό, με καθαρούς ορίζοντες σαν τους ορίζοντες των βουνών, αγνός και ηθικός, γενναίος, φλογερός οραματιστής, διέθεσε ολόκληρη τη ζωή του στη μεγάλη αγάπη του, την ορειβασία.

Ιδρυτής και Πρόεδρος του Αθηναϊκού Ορειβατικού Συλλόγου, αγωνίστηκε σ’ όλη τη ζωή του για τους σκοπούς του. Και το πέτυχε με κύρια κι ακατάβλητα όπλα τη ζωντανή και τη Ρουμελιώτικη ευθύτητα του, το άσπιλο και κατάλευκο ήθος του. Παντού έχουν μείνει ανεξίτηλα τα ίχνη της πορείας του μεγάλου, ίσως του κορυφαίου Έλληνα ορειβάτη.

Υπήρξε υψηλό υπόδειγμα ρωμαλεότητας και ακατάβλητης μαχητικότητας. Διεκρίνετο για τη σωματική του υγεία, τη ρώμη και την αντοχή του. Είχε ανεβεί 13 φορές στα Ιμαλάια και είχε λάβει μέρος σε 37 αποστολές κατακτώντας κορυφές στην Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Βόρεια και Νότια Αμερική.

Με τη σκέψη και την ψυχή μου ολόκληρη, γυρίζω στα περασμένα. Είχα κι εγώ -όπως και άλλοι πολλοί, μεταξύ των οποίων και συγχωριανοί μας- την αγαθή τύχη να δεχθώ τις ευεργετικές ροπές του πριν 20 περίπου χρόνια.

Άριστος γνώστης της ορειβασίας, καρπός μιας τιτάνιας δυναμικότητας, μας ενέπνευσε την αγάπη προς την ορειβασία. Μας γέμισε με παλμό και με σφύζο αίμα. Μαζί δις φορές στις κορυφές του Ολύμπου (Μύτικας 2917 μ., Στεφάνι 2915 μ.), Γκιώνα 2510 μ. και Ξυλόκαστρο Καλάμου 668 μ.

Μεγάλη η προσφορά του στον Μύτικα. Ως συνεργάτης του περιοδικού Γεωτρόπιο (Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία), πρόβαλε μέσα από τις σελίδες του τον τόπο μας. Κείμενα που περιλαμβάνουν με αρκετή σαφήνεια και παραστατικότητα τις ομορφιές του Μύτικα και της πέριξ περιοχής.

Ακολουθώντας και αυτός την κοινή μοίρα του ανθρώπου, έφυγε από τον κόσμο αυτό σχετικά νωρίς. Έφυγε όμως ήσυχος, γαληνεμένος, αφήνοντας πίσω μια οικογένεια, τη σύζυγο του Φρόσω, δυο μεγάλα πλέον παιδιά και ένα καλό παράδειγμα αποδοτικής ζωής για τους νεώτερους.

Αποτίοντας φόρο αγάπης κι ευγνωμοσύνης, σεβασμού και θαυμασμού, αισθανόμεθα οδυνηρή την απουσία του και ζωντανή πάντα τη μνήμη του.

Υ.Γ.: Το Πνευματικό Κέντρο Μύτικα είχε τιμήσει σε σχετική εκδήλωση τον Κώστα Τσιβελέκα.