ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΚΑΛΑΜΟΥ
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ «ΔΙΕΞΟΔΟΣ» ΚΑΙ
Ο «ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ» ΑΝΕΓΕΙΡΟΥΝ
ΜΝΗΜΕΙΟ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ
Του Νίκου Θωμά Νταή.
σ. Συμβολαιογράφου.
Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση υποδέχθηκα παραμονή της Εθνικής Εορτής της 25ης Μαρτίου στο γραφείο μου, στον Μύτικα Αιτ/νίας, αντιπροσωπία του Ιστορικού Μουσείου «ΔΙΕΞΟΔΟΣ», αποτελουμένη από τους: κ.κ. Νικολάο Κορδόση, Δικηγόρο και Ευάγγελο Ρόμπολα, Εικαστικό Επιμελητή της «ΔΙΕΞΟΔΟΥ» καθώς και από τον εκπρόσωπο του «ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ» κ. Νικόλαο Χατζή Καθηγητή της Αγγλικής Γλώσσας.
Σκοπός της επίσκεψής τους, να θέσω υπόψη τους ιστορικά στοιχεία για την φιλοξενία και βοήθεια, που προσέφεραν οι Καλαμισάνοι και ο Κάλαμος στο Μεσολόγγι κατά την διάρκεια των Πολιορκιών και της Εξόδου του Μεσολογγίου και κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας.
Έγινε μία πολιτισμένη διαλογική με Εθνικό πάθος συζήτηση επάνω στα έγγραφα Ιστορικά στοιχεία και δεν έλειψαν και οι συγκινήσεις, γιατί όταν συνομιλείς με τους απόγονους των Ηρώων Αγωνιστών της Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου, πρέπει να σε διακατέχει σεβασμός και υπόληψη, γιατί στα μάτια τους αντικρίζεις τους Ήρωες της Εξόδου και έρχονται στο νου σου οι εικόνες από τις «τάμπιες», που από τους 10.500 μαχητές και γυναικόπαιδα διασώθηκαν μόνο 1.300 περίπου.
Οι Μεσολογγίτες όμως κουβαλάνε στις πλάτες τους μία ολόκληρη ένδοξη Ιστορία των προγόνων τους και ένα μεγαλείο ψυχής γι΄ αυτούς και δεν ξέχασαν ποτέ τους Καλαμισάνους και τον Κάλαμο, για όσα προσέφεραν τα αλησμόνητα δυστυχισμένα εκείνα χρόνια. «Διωγμένοι απ΄ τον Κάλαμο με την ψυχή στο στόμα, χιλιάδες γυναικόπαιδα δεν βρίσκουν χούφτα χώμα, να μείνουν ακυνήγητοι ο χάρος δεκατίζει», έψαλλε ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.
Κάλαμος – Μεσολόγγι, λοιπόν, ΓΕΦΥΡΑ ΣΤΕΝΑΓΜΩΝ, ΔΑΚΡΥΩΝ ΚΑΙ ΠΟΝΩΝ που όμως κράτησε γερά επάνω από φουρτουνιασμένη και αιματοβαμμένη θάλασσα. Οι Καλαμισάνοι με τα καΐκια τους εφοδίαζαν το Μεσολόγγι και με διάφορα χρειαζούμενα προϊόντα κατά την διάρκεια των Πολιορκιών. Ήταν δεινοί καραβοκύρηδες και καπεταναίοι και ο Κάλαμος είχε στενή σχέση με το Μεσολόγγι. Γι’ αυτό και οι Μεσολογγίτες ποτέ δεν ξέχασαν τον Κάλαμο και ο Δήμος της Ιερής Πόλης έχει απονείμει στον Κάλαμο το χρυσό Μετάλλιο της Πόλης.
Στο Κοινοτικό Γραφείο Καλάμου είναι αναρτημένη κορνιζαρισμένη πινακίδα με την αφιέρωση:
«ΔΗΜΟΣ ΙΕΡΑΣ ΠΟΛΕΩΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ.
Απονέμωμεν τη Κοινότητι Καλάμουτο χρυσούν Μετάλλιον της Ιεράς Πόλεως δια την μεγάλην βοήθειαν εις τους υπέρ της Ελευθερίας του Μεσολογγίου και προστασίαν των Μεσολογγιτικών οικογενειών κατά τας Πολιορκίας της Πόλεως 1822-1826.
15 Μαρτίου 1960.
Ο Δήμαρχος (υπογραφή)»
Στις Εορτές της Εξόδου πάντα προσκαλείται ο Πρόεδρος της Κοινότητας Κάλαμου.
Ο Κάλαμος είναι ένα μικρό νησί απέναντι από τον Μύτικα Αιτ/νίας, που σήμερα ανήκει στο Νομό Λευκάδας ενώ παλιά ανήκε στο Νομό Κεφαλληνίας. Από το 1810 μέχρι το 1864, οπότε τα Επτάνησα περιήλθαν στο Ελληνικό Κράτος, ήταν υπό Αγγλική κυριαρχία. Ο Κάλαμος έπαιξε μεγάλο ρόλο κατά τους χρόνους του 1821. Επειδή η απόσταση από τις Ακαρνανικές ακτές ήταν μικρή έβρισκαν εύκολα άσυλο οι καταδιωκόμενοι από τους Τούρκους, Έλληνες με τις φαμίλιες τους. Οι Μοναστηρακιώτες Βόνιτσας κατέφυγαν στον Κάλαμο δύο φορές: μία στην αρχή της Επανάστασης μαζί με τους Βονιτσάνους, καταδιωκόμενοι από τους Τούρκους και την άλλη φορά με την καταστροφή του Μοναστηρακίου Βόνιτσας το καλοκαίρι του 1822.
Στον Κάλαμο είχαν καταφύγει και οι καταδιωκόμενοι από τον Αλή Πασά Ηπειρώτες συμπατριώτες μου Σουλιώτες και απέναντι από το Μύτικα στην Επισκοπή Καλάμου είχαν χτίσει μάλιστα και εκκλησία προς τιμή του Πολιούχου της Παραμυθιάς Αγίου Δονάτου, που υπάρχει και σήμερα και η περιοχή ονομάζεται και σήμερα Άγιος Δονάτος. Εκεί κοντά είχαν ανοίξει και πηγάδι. Στην συνομιλία μου με τους αξιόλογους αυτούς συνομιλητές Μεσολογγίτες εισηγήθηκα: παρόμοια εκδήλωση να γίνει και στο Ηρωικό Σούλι, για να τιμήσουμε τους Σουλιώτες Ήρωες που πολέμησαν και θυσιάστηκαν στο Μεσολόγγι και να κλάψουμε επάνω στο Σούλι αυτούς τους Σουλιώτες Ήρωες με το: «Θρήνος μεγάλος γίνεται μέσα στο Μεσολόγγι. Τον Μάρκο πάν στην εκκλησιά, τον Μαρκο παν στον τάφο. Ξήντα παπάδες παν μπροστά και δέκα Δεσποτάδες κι από κοντά Σουλιώτισσες». Θα αναπαυθεί η ψυχή του Μάρκου Μπότσαρη και των άλλων Ηρώων Σουλιωτών.
Το 1810 δέχθηκε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Το 1823 ο Γεώργιος Καραϊσκάκης από την Βόνιτσα έστειλε την οικογένεια του και στον Κάλαμο γεννήθηκε και το παιδί του ο Σπυρίδων. Στην Επισκοπή Καλάμου πέθαινε η γυναίκα του Γκόλφω, που καταγόταν από το Μαυρομάτι Καρδίτσας και στην Επισκοπή κοντά στο Κάστρο είναι και ο τάφος της. Στον Κάλαμο γεννήθηκε και ο πατέρας του ποιητή Γεωργίου Δροσίνη. Ο Κάλαμος το 1821 φιλοξένησε περισσότερους από 50.000 έως 80.000 πρόσφυγες.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας επισκέφθηκε τον Κάλαμο με το Πολεμικό πλοίο «ΒΑΚΤΗΡΙΑ» και έδωσε στον Τοπικό Διοικητή 25.000 γρόσια Τούρκικα να προμηθεύσει άρτον στις πολυάριθμες οικογένειες που υπέφεραν από πείνα.
Καθήκον ιερό και Εθνικό χρέος να χαράξω τις λίγες αυτές γραμμές από την ευκαιρία, που έλαβα από την συνάντηση αυτή με τους απογόνους της Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου, στην οποία αυτή πόλη υποκλίνεται όλη η Ελλάδα. Ήταν ένα Εθνικό Αναβάπτισμα.
Να συγχαρώ από βάθους ψυχής τον Συνάδελφο κ, Κορδόση τον κ Ρόμπολα και όλη την «ΔΙΕΞΟΔΟ», τον κ. Χατζή και όλο τον «ΝΑΥΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ» για την μεγάλην Εθνικής σημασίας πρωτοβουλία να στήσουν ΜΝΗΜΕΙΟ στο νησί του Καλάμου! Τους ανήκει ο δίκαιος Έπαινος και οι Ευχαριστίες των Καλαμισάνων και ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ! ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΟΥΜΕ.
Να συγχαρώ από βάθους ψυχής τον Συνάδελφο κ, Κορδόση τον κ Ρόμπολα και όλη την «ΔΙΕΞΟΔΟ», τον κ. Χατζή και όλο τον «ΝΑΥΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ» για την μεγάλην Εθνικής σημασίας πρωτοβουλία να στήσουν ΜΝΗΜΕΙΟ στο νησί του Καλάμου! Τους ανήκει ο δίκαιος Έπαινος και οι Ευχαριστίες των Καλαμισάνων και ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ! ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΟΥΜΕ.
ΝΑ ΖΕΙ ΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ.
ΝΑ ΖΕΙ Ο ΚΑΛΑΜΟΣ.
Υ.Γ.: Η αντιπροσωπία από το Μεσολόγγι, μετά τον Μύτικα, μετέβει απεναντι στο Κάλαμο, όπου τους ανέμενε ο Πρόεδρος της κοινότητας κ. Κανδηλιώτης.
Μύτικας Αιτ/νίας 25 Μαρτίου 2019
Νίκος Θωμά Νταής
σ. Συμβολαιογράφος
Επίτιμο Μέλος της
ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ
ΤΟΥ ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ
(FEDERAZIONE NAZIONALE STAMPA ITALIANA)
Με σεβασμο προς εσας θα ηθελα να σας απαντησω οτι Ο θεμελειος λιθος στο εκκλησακι που βρισκεται απεναντι απο το Μυτικα τοποθετειται το ετος 1934 απο τον παππου μου ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΓΑΛΑΤΗ.Βαση των στοιχειων που εχω στην κατοχη μου.Επισης θα ηθελα να τονισω οτι το ονομα της ειναι Αγιος Κωνσταντινος-Αγιος Δονατος.Καθως και η πρωτη λειτουργια στο Εκκλησακι τελεστηκε το 1938 και κατοπιν αυτης ακολουθησε μεγαλο πανυγηρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚα Μαρία Γαλάτη. Σας χαιρετώ. Η ιστορία απεχθάνεται την παραχάραξη της και επιθυμεί πάντα την αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που φέρατε στο φως το Ιστορικό στοιχείο από το οικογενειακό σας Αρχείο, σχετικά με το απέναντι από τον Μύτικα Εκκλησάκι, που όπως αναφέρετε (το όνομα του είναι Άγιος Κωνσταντίνος – Άγιος Δονάτος) το έχτισε ο αείμνηστος παππούς σας Χαράλαμπος Γαλάτης (το 1934 και η πρώτη λειτουργία τελέστηκε το 1938).
Οι Σουλιώτες είχαν κτίσει έναν αιώνα πριν του 1934 Εκκλησία προς τιμή του Αγίου Δονάτου, Πολιούχου της Παραμυθίας, πρωτεύουσας του Δήμου Σουλίου σήμερα. Τα ερείπια του και το πηγάδι, που έχει καλυφτεί από τον δρόμο, βρίσκονται πιο μακριά από το Εκκλησάκι, που έχτισε ο παππούς σας Χαράλαμπος Γαλάτης, σε έκταση μεγάλη της οικογένειας Γαλάτη, όπως τότε με την έρευνα που κάναμε, προκύπτει από τα συμβόλαια στο Υποθηκοφυλακείο. Αξέχαστη η μνήμη του.
Χαιρετισμούς στην αδελφή σας Αικατερίνη Γαλάτη.
Με εκτίμηση
Νίκος Νταής
Εξαιρετικό γράψιμο κύριε ΝΙΚΟ, Σας ευχαριστούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή