Ο εθισμός της εξουσίας...

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ένα σύστημα εξουσίας που έχει μεταλλαχτεί και έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά καθεστώτος, δύσκολα αφήνει να του φύγει η εξουσία μέσα από τα χέρια. Παλεύει να παραμείνει στην καρέκλα της εξουσίας με κάθε τρόπο, θεμιτό ή αθέμιτο και πριν αποχωρήσει θα δώσει την μάχη μέχρι εσχάτων έτσι ώστε να γαντζωθεί στην καρέκλα.

Εκμεταλλευόμενο την θέση της εξουσίας που κατέχει, ως την τελευταία στιγμή θα προσπαθήσει με νύχια και δόντια να μην αφήσει αυτό που του δίνει προσωπική δύναμη, αυτό που μόνο έχει μάθει να κάνει στο διάβα της ζωής του, άσκηση εξουσίας και ιδιοτέλεια και όχι προσφορά προς το κοινό καλό της κοινωνίας.

Γνωρίζει πολύ καλά ότι η κατάσταση είναι δύσκολη, ξέρει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τα φέρνει δύσκολα βόλτα και εκεί πατάει, στην «αδυναμία» των ανθρώπων που τους κάνει ευάλωτους και εύκολα διαχειρίσιμους. Απειλές, εκβιασμοί, εκφοβισμοί, με τα δικαιώματα των πολιτών να μεταλλάσσονται σε «χάρες» και «εξυπηρετήσεις», αρκεί να έρθει ακόμα και έτσι η πολυπόθητη ψήφος ή ακόμα και μία λυτρωτική υποψηφιότητα.
Η εξουσία απαιτεί Παιδεία, φιλοσοφία και στάση ζωής, ώστε να μπορέσεις να αντισταθείς στη πλάνη της, να μην παρασυρθείς, να την δεις ως ευκαιρία ανιδιοτελούς προσφοράς και σαν κύριος να την εγκαταλείψεις όταν έρθει αυτή η ώρα, γεμάτος και με την συνείδηση σου καθαρή.

Το περιέγραψε πολύ ωραία σε μία πολύ ωραία πρόσφατη ανακοίνωση υποψηφιότητας, η κα Δέσποινα Λιότου Καϋμενάκη:

«Το πρώτο και βασικότερο αγαθό στη ζωή ενός παιδιού, ενός αυριανού ενήλικα και συνεπώς ενός πολίτη είναι η απόκτηση παιδείας. Γιατί μέσα από την παιδεία καλλιεργείται η κριτική σκέψη, το ήθος, οι αξίες, ο σεβασμός απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους. Γιατί μόνο έτσι θα συμπεριφερόμαστε ως «ελεύθερα σκεπτόμενοι πολίτες» έχοντας κοινωνική συνείδηση. Δυστυχώς όμως όλα τα παραπάνω, κάποιοι είτε τα έχουμε παραμερίσει, γιατί σκεφτόμαστε το προσωπικό μας συμφέρον είτε κάποιοι άλλοι έχουν φροντίσει να τα παραμερίσουμε επειδή αποσκοπούν αποκλειστικά στο δικό τους προσωπικό συμφέρον…»

και συνεχίζει

« .....παλεύουν να παραμείνουν στην εξουσία με κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο. Γιατί οι ίδιοι γνωρίζουν καλά ότι μόνο η εξουσία τους δίνει δύναμη, αξία, χρήματα…. Αν χάσουν την εξουσία, συνεπώς, θα χαθούν και όλα τα υπόλοιπα. Γι’ αυτόν τον λόγο, όσο έχουν τη δυνατότητα, φροντίζουν να οδηγούν έναν τόπο σε κατάσταση παρακμής και οπισθοδρόμησης. Γιατί σε έναν υπανάπτυκτο τόπο οι άνθρωποι γίνονται «αδύναμοι» οικονομικά, κοινωνικά, συναισθηματικά. Αυτοί λοιπόν οι ευάλωτοι άνθρωποι μπορούν πολύ εύκολα να ζητήσουν βοήθεια από έναν υποτιθέμενο κάθε φορά «ευεργέτη». Όσο μειώνεται το βιοτικό επίπεδο των πολιτών τόσο περισσότερο εξαρτώμενοι γίνονται από τους εκάστοτε «ευεργέτες», άρα τόσο πιο εύκολα επηρεάζονται και χειραγωγούνται. Και φυσικά όλο αυτό αποτελεί έναν φαύλο κύκλο. Κάποιοι θα «παρασιτούν» εκμεταλλευόμενοι την εξουσία και τη δημόσια περιουσία… κάποιοι θα ζητούν μόνιμα «ελεημοσύνη» και θα βρίσκονται για πάντα υπόχρεοι, οι ίδιοι, τα παιδιά τους και ίσως και τα εγγόνια τους…. και κάποιοι άλλοι θα μένουν απλοί παρατηρητές γιατί θα αποτελούν τη μειοψηφία και γι’ αυτό θα είναι αναγκασμένοι να συμβιβαστούν με μια πραγματικότητα που μόνο απέχθεια τους προκαλεί».