Εισαγωγικά αναφέρω, ότι ένα μέρος των "δραστών" του ιστορικού γεγονότος, για το οποίο γίνεται λόγος στο κυρίως κείμενο που ακολουθεί, οι αναγνώστες του ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS το γνωρίζουν από το δημοσίευμα "Άφιξη γερμανικών στρατευμάτων στον Αστακό το 1685" (δείτε εδώ).
Aιωνόβια έστεκαν τα μαρμάρινα μνημεία για χιλιετηρίδες επάνω στον βράχο της Ακρόπολης στην Αθήνα – μόνο η βροχή και ο αέρας τ᾽ άγγιζε, αλλά: «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν έπιασε» (ας μου επιτραπεί η ελαφρά παραποίηση του στίχου του μεγάλου ποιητή μας Ρίτσου) – ώπου επιδρομείς, άπληστοι κατακτητές από Ανατολή και Δύση έφτασαν και μάχονταν, ποιος θα τα θέσει υπό την κυριαρχία του. Επί αιώνες άθικτα έπεσαν θύματα του ανταγωνισμού "εμπόρων των Εθνών", ποιος θα τα οικειοποιηθεί, πατώντας το χώμα που τα βάσταζε, αδιαφορώντας για το αν αυτά γίνουν θρύψαλα από τους κανονιοβολισμούς τους. Και έφτασε η ώρα τους. Οι αντιμαχόμενοι: Τούρκοι και Ενετοί.
Ως τότε στα μετακλασσικά χρόνια, πέρασαν από την Αθήνα διάφοροι πολιτισμοί και θρησκείες. Οι Ρωμαίοι τα σεβάστηκαν. Αργότερα οι χριστιανοί βυζαντινοί αυτοκράτορες μετέτρεψαν το κύριο κτίσμα της Ακρόπολης, τον Παρθενώνα, αρχικά σε ναό της Αγίας Σοφίας και ύστερα σε ναό της παρθένου Μαρίας, της Παναγίας. Για ένα διάστημα έγινε καθολικός ναός. Οι μωαμεθανοί κατακτητές Τούρκοι τον μετέτρεψαν σε μουσουλμανικό τέμενος, σε τζαμί. Ωστόσο οι μετατροπές αυτές δεν έθιξαν την ακεραιότητά του. Μόνον το εσωτερικό του Παρθενώνα διαμορφώνονταν κατά τα καθιερωμένα της εκάστοτε θρησκείας. Η καταστροφή επήλθε περί το τέλος του 17ου αιώνα.
Μετά τη διάλυση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, Ενετοί και Τούρκοι βρίσκονταν σε διαρκή σύγκρουση, διεξάγοντας πολέμους μεταξύ τους και επί ελληνικού εδάφους. Το 1684 κηρύχθηκε νέος ενετοτουρκικός πόλεμος. Μέρη της Πελοποννήσου μετά από τριετείς αγώνες ήταν πλέον στα χέρια των ενετικών στρατευμάτων υπό τον αρχηγό τους Μοροζίνι. Τον Σεπτέμβριο του 1687 πορεύονταν προς την Αττική. Οι Τούρκοι, φοβούμενοι τότε άφιξή τους στην Αθήνα, συγκέντρωσαν τον τουρκικό πληθυσμό της πόλης και τα πυρομαχικά τους στην Ακρόπολη. Την πυρίτιδα την αποθήκευσαν μέσα στον Παρθενώνα, ίσως πιστεύοντας, ότι το μνημείο δεν θα βομβαρδισθεί. Πλάνη! Εγχείρημα ολέθριο για τον ηλικίας δύο χιλιετηρίδων ναό.
Οι Ενετοί και οι μισθοφόροι τους, μεταξύ των οποίων και Γερμανοί από το δουκάτο του Αννοβέρου, οι οποίοι είχαν αφιχθεί το 1685 στον Αστακό και είχαν ενωθεί με τα στρατεύματα του Μοροζίνι, αφού κατέλαβαν την Αθήνα, στις 23 Σεπτεμβρίου, έλαβαν θέσεις πολιορκώντας την Ακρόπολη. Επί τρεις ημέρες κανονιοβολούσαν χωρίς να φέρουν αποτέλεσμα. Κάποιος όμως – Έλληνας ή Τούρκος –, που διέφυγε και έφτασε στα ενετικά στρατεύματα του Μοροζίνι και τους συμμάχους του, πρόδωσε το μυστικό: Πυριτιδαποθήκη είναι ο Παρθενώνας!
Την νύκτα της 26ης προς την 27η Σεπτεμβρίου, ακριβής στόχος των κανονιών των πολιορκητών ήταν ο ναός. Τα βλήματα έπεφταν βροχή. Το καίριο πλήγμα δόθηκε από βλήμα όλμου, που χειριζόταν Γερμανός αξιωματικός από το Λύνεμπουργκ (Lüneburg). Η οβίδα τρύπησε τη στέγη του Παρθενώνα και έπεσε στην πυριτιδαποθήκη. Η πυρκαγιά και οι εκρήξεις που ακολούθησαν επέφεραν τον όλεθρο στο μαρμάρινο μνημείο και το άφησαν ερείπιο! – όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.