Του Κώστα Μακρυγέωργου.
Η Σύναξη της Λευκάδας.
Όταν ήρθε η ώρα, για το ξεκίνημα του αγώνα, τα στελέχη της Φιλικής Εταιρείας έκριναν απαραίτητο, ότι έπρεπε να γίνει μια συνεννόηση μεταξύ των σπουδαιότερων οπλαρχηγών όλων των επαρχιών. Να κάνουν δηλαδή μια συνάντηση, για να συντονισθούν. Να κανονίσουν πως θα γίνει η έναρξη, ώστε όλοι μαζί να σηκωθούν, να ξέρει ο καθένας πως θα δράσει, να μην πέσουν σε ασυνεννοησία και έχουν άσχημα αποτελέσματα.
Ως καταλληλότερος τόπος, αυτής της συνάντησης, ορίστηκε η Λευκάδα, που ήταν κοντά στη Στερεά και ήταν εύκολη η πρόσβαση. Επί πλέον τα Ιόνια νησιά ήταν αγγλοκρατούμενα και θα μπορούσαν, κατά κάποιο τρόπο να κινούνταν πιο άνετα, παρά να βρισκόταν σε χώρο τουρκοκρατούμενο. Αν και η συμφωνία μεταξύ Άγγλων και Αλή Πασσά, απαγόρευε κάθε κίνηση των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων.
Απλώς, οι Άγγλοι δεχόταν τους Έλληνες σαν πρόσφυγες – όπως θα λέγαμε σήμερα -, ή σαν εμπορευόμενους. Όμως, παντού και πάντα, οι αγγλικές αρχές παρακολουθούσαν στενά κάθε κίνησή τους.
Γι’ αυτό οι φιλικοί συνεννοήθηκαν με τα στελέχη της Λευκάδας (Ζαμπέλιο, Σούνδια, Χαμοσφακίδη..), με επιστολές, να προετοιμάσουν τη «Σύναξη» αυτή, χωρίς να δώσουν υπόνοιες στις αρχές.
Πράγματι, αφού συνεννοήθηκαν, με τους οπλαρχηγούς, άρχισαν αυτοί να προσέρχονται στη Λευκάδα μετά τη γιορτή των Θεοφανείων το 1821.
Πρώτος ήρθε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος – συγγενής του Ι. Ζαμπέλιου απ’ τη μητέρα του «μητρόθεν» -, φέροντας και έναν δούλο του Οθωμανόν, που ήταν αφοσιωμένος ολοκληρωτικά στον Κύριό του.
Μετά απ’ τον Οδυσσέα ακολούθησαν:
Ο Γ. Τσόγκας, ο Γ. Βαρνακιώτης, ο Γ. Καραϊσκάκης, ο Δ. Μακρής, ο Στουρνάρης, ο Κατσικογιάννης, ο Δ. Μητσιάς, ο Πανουργιάς, ένας αποσταλμένος απ’ την Πάτρα και τελευταίος ο Ηλίας Μαυρομιχάλης, ο οποίος για να μη δώσει υπόνοιες έφερε φορτωμένο καΐκι κάρβουνα δήθεν για πώληση.
Επίσης κατέπλευσε και ένα πλοίο Υδραίικο πλοιαρχούμενο από κάποιον, από τους Τομπαζαίους.
Επί του πλοίου τούτον μάλιστα, την ώρα που έμπαινε στο λιμάνι «κατέσκηψε κεραυνός», που θεωρήθηκε από μερικούς ως «κακό σημείο» και από άλλους ως «αίσιος οιωνός».
Αφού λοιπόν «τούτων συνελθόντων», γινόταν συζητήσεις μεταξύ των «κατ’ ίδιαν και εν περιπάτοις».
Μετά όρισαν μια ημέρα και συγκεντρώθηκαν στην οικία του Ι. Ζαμπέλιου, με φρουρό έξω απ’ την πόρτα, τον Μωαμεθανό του Οδυσσέως.
Εκεί αποφασίστηκαν όλα. Όλοι θα σήκωναν το λάβαρο στον τόπο τους συγχρόνως, παίρνοντας το μήνυμα απ’ την Πελοπόννησο, που εκεί το γενικό πρόσταγμα δόθηκε στον Θ. Κολοκοτρώνη. Στην ανατολική στερεά δόθηκε στον Οδ. Ανδρούτσο και στη δυτική στον Γ. Βαρνακιώτη.
Για όλα έδωσαν όρκο στο Ιερό Ευαγγέλιο, ενώπιον του Ι. Ζαμπέλιου.
Μάλιστα εδώ στη Δυτική Ελλάδα, αποφασίστηκε, αφού ανάψουνε τη δάδα της ελευθερίας, οι Βαρνακιώτης, Τσόγκας και Καραϊσκάκης, ενωμένοι να μεταβούν στα «δύσβατα» στενά του Μακρυνόρους να εμποδίσουν τη διάβαση του εχθρού.
Πριν διαλυθούν, συμφώνησαν να παραβρεθούν την άλλη μέρα σε κάποιο ερημοκλήσι (Παναγία των Βλαχερνών), έξω απ’ την πόλη, όπου και ιερουργήθηκαν.
Αξιοσημείωτο γεγονός έλαβε χώρα την Κυριακή της αποκριάς του (1821), όπου όλοι οι οπλαρχηγοί, κατερχόμενοι του κεντρικού δρόμου της πόλης, τραγουδώντας και χορεύοντας, μαζί και οι έφοροι της Λευκάδας με πρωτοστάτες τους Ζαμπέλιο και Σούνδια. Συνεπαρμένοι από ασυγκράτητο ενθουσιασμό έστησαν χορό – πανηγύρι στην πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα. (Η σημερινή κεντρική πλατεία της Λευκάδας).
«Τέλος η πολύευκτος ώρα δια τοσούτων αγώνων και μόχθων και θυσιών παρασκευασθείσα και δια μυρίων διεξελθούσα φόβων και ελπίδων, ήχησε πάνδημος». (βιογ. Ζαμπ. σελ. ξδ΄).
Όλοι ακολούθησαν με ομοβροντία και μέγιστου ενθουσιασμού.
Μόνο η Δυτική Ελλάδα δεν άκουσε τίποτα. «Αλλ’ εν τη Δυτική Ελλάδι η επανάστασις εισέτι εκοιμάτο». (βιογ. Ζαμπ. σελ. ξζ΄).
Η εταιρεία των φιλικών της Λευκάδας «επέπλητε δι’ επιστολών» τους οπλαρχηγούς της Δυτικής Ελλάδας, αλλά δεν εισακουόταν.
«Ο μεν Τσόγκας απεκρίνετο, ότι έτοιμος ήτον αυτός, αλλ’ ότι ο Βαρνακιώτης προφανώς εδίσταζεν ούτος δε προσεποιείτο ασθένειαν». (βιογ. Ζαμπ. σελ. ξζ’).
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, αναγκάστηκε ο ίδιος ο Ζαμπέλιος, να περάσει κρυφά μια νύχτα απέναντι στο χωριό Περατιά, με «εκμισθωμένο Μονόξυλο – πριάρι (μικροπλοίαρχος κάποιος «Παρασκευάς» ονόματι).
«Συνευτυχών τούτοις άπασιν ο Ζαμπέλιος, επιτιμά πράως και προτρεπτικώς δια την επιλησμοσύνην των υποσχέσεων και όρκων, ους πανδήμως προέφερον συμποσιάζοντες εν τη οικία του, εκτίθησι τας συμφοράς, αίτινες περιέμενον αυτούς και σύμπασαν την Ελλάδα, εάν το κίνημα απετύγχανε και δεικνύων τους πανταχού πέριξ επαναστάτας Έλληνας και συντρίβοντας της τυραννίας τα σκήπτρα….» (βιογ. Ζαμπ. σελ. ξι’).
Ο Βαρνακιώτης προέβαλλε την σύγκρουση του Αλή Πασσά και Σουλτάνου, λέγοντας, ότι έπρεπε να περιμένουν τη λύση αυτού του «δράματος», διότι «αν ο Αλή Πασσάς ηυδοκίμει, ουδεμία ελπίς επιτυχίας του Ελληνικού αγώνος υπελείπετο…..» (βιογ. Ζαμπ. σελ. ξι).
Τούτο όμως ήταν απλώς μια δικαιολογία, όπως είχε συμφωνήσει με τον ομέρ Βρυώνη. Διότι ιδανικότερη περίπτωση για τον Ελληνικό αγώνα δεν υπήρχε. Εφόσον οι Τούρκοι είχαν πόλεμο μεταξύ τους, οι επαναστάτες Έλληνες θα δρούσαν σχεδόν ανεμπόδιστοι. Άλλωστε και ο Χουρσίτ της Πελοποννήσου βρισκόταν κι’ αυτός στον εμφύλιο αυτόν, πολεμώντας τον Αλή στα Γιάννενα.
Να λοιπόν γιατί ο Βαρνακιώτης δεν πήγε σύμφωνα με τον όρκο του, τότε στο Μακρυνόρος και πήγε μετά από δύο μήνες (28 Μαΐου) – αντί (28 Μαρτίου). Πήγε σαν τουρίστας, τρείς – τέσσερις μέρες για να φορέσει τη στολή του καθημαγμένου ήρωα και να καταλήξει στο Βραχώρι ταλαιπωρημένος και εξουθενωμένος απ’ τον πόλεμο!
Έτσι να ησυχάσουν και οι Τούρκοι, που τον περίμεναν και τον ζητούσαν εναγωνίως, για να παραδοθούν σε δικό τους άνθρωπο.
Η αθλιότητα σ’ όλο της το μεγαλείο!
Πάτρα, 31 Μαΐου 2021
Κώστας Μακρυγεώργος
Συνταξιούχος δάσκαλος Π.Ε.
Υ.Γ.: Ξαναθυμίζω την πρότασή μου:
Να κάνουμε δημόσια συζήτηση στο Μύτικα, τους καλοκαιρινούς μήνες πάνω σ’ αυτό το θέμα για να βρούμε λύση.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.