ΞΗΡΟΜΕΡΟ – ΠΟΑΥ. Το δικό μας Πολυτεχνείο.

Του Λύχνου Κων/νου.

Φυσικός.

Δυστυχώς στο Ξηρόμερο ζούμε την δικιά μας δικτατορία, η οποία μας έχει επιβληθεί από την κεντρική εξουσία, παίρνοντας αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς. Και τι άλλο από δικτατορία μπορεί να είναι όταν μας έχουν εγκλωβίσει σε τετελεσμένες καταστάσεις, δεσμεύοντας γη και θάλασσα, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των ιχθυοκαλλιεργητών.

Η ιστορία έχει δείξει, ότι οι δικτατορίες δεν πέφτουν με διάλογο και καλούς τρόπους, αλλά μόνο με εξεγέρσεις και μαζικές κινητοποιήσεις.

Η παρελθοντολογία έχει την ιστορική της αξία, αλλά δεν είναι το ζητούμενο αυτή τη στιγμή.

Το ζητούμενο είναι τι κάνουμε για να αποτρέψουμε αυτόν τον βιασμό της φύσης στην περιοχή μας.

Είχα την χαρά να παρευρίσκομαι στο Δημοτικό Συμβούλιο στις 15/11/23, όπου άκουσα με μεγάλη προσοχή την εμπεριστατωμένη εισήγηση-ενημέρωση του Δημάρχου κ. Τριανταφυλλάκη, τοποθετήσεις Δημοτικών συμβούλων, νομικές αναλύσεις και πλήθος απόψεων και προβληματισμών από απλούς πολίτες. Συγκινητικές τοποθετήσεις ηλικιωμένων πολιτών και τις αγωνίες πολλών άλλων, για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Έχω ξαναπεί ότι την ώρα της μάχης πρέπει να συντάσσεσαι με τους θεσμικούς φορείς που έχουν αναλάβει τον συντονισμό και τον σχεδιασμό του αγώνα, και όχι να ψάχνεις για το λάθος. Το λάθος καμιά φορά αποτελεί μια καλή δικαιολογία για να μείνεις απ΄ έξω και να κάνεις κακόπιστη κριτική. Ας μη γελιόμαστε οι αγώνες δεν κερδήθηκαν ποτέ από τους καναπέδες. Κερδίζονται με μαζική συμμετοχή , στρατηγική και σωστό σχεδιασμό.

Η επιτροπή αγώνα έχει αφιερώσει άπειρες ώρες δουλειάς, για να γίνουν όλα αυτά που ακούσαμε στο ΔΣ. Αυτό για κάποιους μπορεί να είναι ικανοποιητικό και για κάποιους άλλους όχι, αλλά αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να συντονιστούμε μαζί τους και να δηλώσουμε παρόν, όπου απαιτείται.

Όσον αφορά τον σχεδιασμό για την επόμενη μέρα, ένα θα πω:

Υπάρχουν πράγματα που μπορούν να ειπωθούν και ας μη γίνουν, αλλά υπάρχουν και αυτά που μπορούν να γίνουν χωρίς να ειπωθούν.

Απαραίτητη η νομική οδός η οποία έχει δρομολογηθεί, απαραίτητο όμως και το σκληρό ROCK, όπως ανέφερε και ο φίλος μου Αλέξανδρος Φραίμης στο ΔΣ.

Με τον ίδιο τρόπο που υποψήφιοι Δήμαρχοι και υποψήφιοι Δημοτικοί σύμβουλοι ζητούσαν την ψήφο μας για το καλό του τόπου, με τον ίδιο τρόπο ζητάμε και εμείς να μπουν μπροστάρηδες σε αυτόν τον αγώνα, γιατί είναι υποχρέωση τους να διασφαλίσουν την περιουσία της Δημοτικής περιουσίας.

Η ευθύνη όμως είναι συλλογική. Κανείς δεν δικαιούται να μένει αμέτοχος. Δεν πρόκειται για κάποιο πάρτυ και περιμένουμε πρόσκληση, αλλά για λαϊκή εξέγερση, ώστε να υπερασπιστούμε τον τόπο μας και να αποτρέψουμε τις καταστροφικές συνέπειες της νέας κατάστασης που μας έχει επιβληθεί.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ.

Σε διαπραγματεύσεις πηγαίνεις όταν νοιώθεις ισχυρός, αλλιώς δεν λέγεται διαπραγμάτευση, αλλά παράδοση άνευ όρων. Με ψηφισμένο το Προεδρικό Διάταγμα για την ΠΟΑΥ, η όποια διαπραγμάτευση δεν έχει καμία αξία.

Δεν δέχομαι ότι ένα κίνημα όπως αυτό της ξαπλώστρας (και μπράβο τους) να μπορεί να γίνεται πρώτο θέμα σε κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, και εμείς να μην μπορούμε να προβάλλουμε την απαράδεκτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στον τόπο μας.

Δεν δέχομαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να μου εμφανίζουν ένα σωρό άσχετες διαφημίσεις (αυτές τις χορηγούμενες διαφημιστικές σελίδες) και να μην μπορούμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο ώστε τα μηνύματά μας να φτάσουν παντού.

Δεν μπορεί να υπάρχει τέτοια ευαισθητοποίηση για το περιβάλλον παγκοσμίως και εμείς να μην μπορούμε να αναδείξουμε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των ιχθυοκαλλιεργειών έτσι όπως χωροθετούνται.

Ο κάθε τόπος έχει μία φέρουσα ικανότητα. Αυτό σημαίνει ότι το περιβάλλον έχει τους μηχανισμούς να εξουδετερώνει την επιβάρυνση η οποία δημιουργείται από μόνο του. Μέχρι ένα όριο όμως. Αυτό το όριο δυστυχώς το έχουμε υπερβεί κατά πολύ στην περιοχή μας. Αν δεν είχε συμβεί αυτό δεν θα έπρεπε να παρατηρούμε καμία μεταβολή στο υδάτινο περιβάλλον εγκατάστασης των ιχθυοκαλλιεργειών. Για όσους έχουμε την τύχη να παρατηρούμε τον βυθό εδώ και αρκετά χρόνια, το πριν και το μετά δεν έχει καμία απολύτως σχέση.

Επειδή θεωρώ ότι αυτή η ιστορία θα πάρει αρκετό χρόνο, προτείνω να υπάρξει συνεργασία του Δήμου Ξηρομέρου με πιστοποιημένο υδροβιολογικό εργαστήριο, ώστε να δημιουργηθεί αρχείο βιντεολήψεων και εργαστηριακών αναλύσεων στις επιβαρυμένες περιοχές και όσες πρόκειται να επιβαρυνθούν, το οποίο θα αξιοποιηθεί ως ισχυρό εργαλείο επιχειρηματολογίας στο μέλλον.

Προτείνω με προτροπή του Δήμου να γίνει εντατικοποίηση των ελέγχων των αρμόδιων υπηρεσιών (επιθεώρηση εργασίας, υγειονομικές υπηρεσίες, δίκτυα μεταφοράς) σε όσες νέες μονάδες εγκατασταθούν στο παράκτιο τμήμα Αστακού – Μύτικα, έτσι ώστε να αισθανθούν την δυσαρέσκειά μας.

Να ξεκινήσει μια καμπάνια μποϊκοτάζ των αλιευμάτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διότι παράχθηκαν με κόστος την καταστροφή παρθένων περιοχών υψηλού φυσικού κάλους στην περιοχή μας.

Δυστυχώς έχω την εντύπωση ότι αυτή την στιγμή είμαστε λίγοι και μόνοι. Αυτό πρέπει να αλλάξει και να αλλάξει άμεσα.

Καλώ λοιπόν όλους όσους θεωρούν ότι τα παραπάνω λόγια είναι αγνά και τίμια να ευαισθητοποιηθούν και να συντονιστούν με τις πρωτοβουλίες της Δημοτικής Αρχής και της επιτροπής αγώνα, γιατί οι δικαιολογίες έχουν στερέψει.

Ας ταχθούμε στην σωστή μεριά της ιστορίας στο μέτρο που μπορεί ο καθένας, γιατί στο μέλλον κάποια στιγμή θα χρειαστεί να απολογηθούμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας, και κάτι θα πρέπει να έχουμε να απαντήσουμε…

Αν αυτό το κείμενο καταφέρει να αφυπνίσει έστω και έναν, έχει πετύχει τον σκοπό του, διαφορετικά δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά μια άχρηστη έκθεση ιδεών…