Σπύρου Δ. Ζαβογιάννη: «Παραλογισμός και λογική».

ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS: Ο προσωπικός μας φίλος και συνεργάτης Μυτικιώτης Σπύρος Δ. Ζαβογιάννης, συνεχίζοντας την συγγραφική του προσπάθεια, μας προβληματίζει με τις εργασίες-άρθρα που κάθε φορά μας παρουσιάζει, οι οποίες αγκαλιάζουν πολλούς των ανθρώπων, αυτών που επιθυμούν τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου. Ενός λογικού κόσμου, γιατί είναι πολλοί οι παραλογισμοί που διακατέχουν το διεθνές περιβάλλον, τις κοινωνίες αλλά και πολλούς των ανθρώπων.

Κι αυτήν την εργασία την θεωρούμε άξια προβληματισμού, να διαβαστεί και να προσεχθεί. Τον ευχαριστούμε πολύ και του ευχόμαστε χρόνια πολλά, για την ονομαστική του εορτή αύριο, και θα του τα πούμε και τηλεφωνικά.

Του Σπύρου Δ. Ζαβογιάννη.

Παραλογισμός και λογική, σε αυτούς τους δύο πόλους κινείται ο άνθρωπος, όπως κι αυτές οι Κοινωνίες, οι Μεγάλες Δυνάμεις και ο Κόσμος ολόκληρος διαχρονικά όπως και κάθε ανθρώπινο ον, πολλές φορές ο παραλογισμός εκλαμβάνεται ως λογική στις σημερινές εποχές.

Το Υπερλογικό ον ο Θεός, εν τη Δημιουργία του Κόσμου, εδημιούργησε έναν κόσμο, ένα κόσμημα μοναδικό, στο οποίο δεν υπάρχει κάτι το περιττόν κάτι το μεμπτόν κάτι το επιλήψιμο, αλλά διακατέχεται από σκοπιμότητα ευρυθμία και τελειότητα αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, αν και κατά καιρούς πολλά εγράφησαν πολλά ειπώθηκαν από δυνατές πέννες άθεων, περί αστοχιών του Θεού.

Δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι τι εστί Θεός, δεν προσπάθησαν να κατανοήσουν αυτή την διάσταση. Το Υπερλογικό ον δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε το παράλογον, το μωρόν του Θεού όπως αναφέρεται στην Αγία Γραφή σοφότερον των ανθρώπων εστί.

Ποια είναι τα λογικά επιχειρήματα που θα μπορούσε ο σημερινός άνθρωπος να αντιτάξει σε κάθε αναφύοντα κάθε φορά ανθρώπινο παραλογισμό.

Δεν υπάρχουν πιστεύουμε απαντήσεις στον κάθε είδος παραλογισμό των ανθρώπων τα Κρατών αλλά και αυτών των Υπερδυνάμεων που κατευθύνουν ποικιλοτρόπως τις τύχες του κόσμου.

Σε πολλά μπορούμε να αναφερθούμε για να θεμελιώσουμε αυτούς τους ισχυρισμούς, είναι τόσες πολλές οι περιπτώσεις όπου διακατέχουν τον ανθρώπινο παραλογισμό, ακόμα και σε σημαντικά θέματα, όπου δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν, ακόμα και να αναφερθούμε σε αυτούς επιγραμματικά.

Πολλοί των ανθρώπων σε όλη την καθημερινότητά τους παραλογίζονται, και πόρρω απέχων των λογικών διαδικασιών των λογικών προσεγγίσεων, έτσι πορεύονται σε άλλες ατραπούς, πέραν φυσικά των λογικών επιχειρημάτων και το ατυχές του πράγματος ότι αυτή η παράλογη συμπεριφορά, εκλαμβάνεται ως λογική πραγματικότητα και αυτό είναι κάτι το τραγικό πολλές φορές.

Πως την βιώνει ο κάθε άνθρωπος την μεταξύ των ανθρώπων επικοινωνία προτάσσοντας βέβαια κάποια εκ των λογικών επιχειρημάτων, αλλά και πολλές φορές σειρά παράλογων συλλογισμών.

Θα έπρεπε ο άνθρωπος της σημερινής εποχής να ορθοφρονεί, διαθέτει τόσες γνώσεις και εμπειρίες, τόση συσσωρευμένη πείρα, αλλά έχει αναπτύξει και μια πνευματικότητα, μια φιλοσοφία πολλών διαστάσεων, θεωρητική και πρακτική.

Στα εσώτερα του έχει καλλιεργηθεί σε κάθε άνθρωπο μια παιδεία από νεαρής ηλικίας, αλλά και διακατέχεται από μία μοναδική μόρφωση, η οποία συνεπικουρούμενη από την όλη Παιδεία του, θα μπορούσε να είναι το ιδανικό της μεταξύ των ανθρώπων επικοινωνίας, αλλά προς όφελος και βελτίωσης του ίδιου του χαρακτήρα του. Δυστυχώς αυτό που ο άνθρωπος γεύεται σε καθημερινή βάση και μέσα από τις διεθνείς εξελίξεις, που λαμβάνουν συνεχώς διαμορφωμένες σε εθνικό σε ατομικό, σε κοινωνικό επίπεδο, γευόμαστε παράλογη συμπεριφορά, παράλογες αποφάσεις, ακόμα και παράλογων προβληματισμών.

Πολλά τον προβληματίζουν αρνητικά χωρίς να αποκλείσουμε και την παρουσία της λογικής. Ψάχνει να βρει λογικά επιχειρήματα σε όλους τους προβληματισμούς του, να δώσει λογικές απαντήσεις σε ότι τον απασχολεί και τον προβληματίζει για να ικανοποιήσει τους εναγώνιους προβληματισμούς, όσο αυτό μπορεί να επιτευχθεί.

Η Παιδεία και η μόρφωση και η όλη συγκρότησή του τον προφυλάσσει από ακρότητες και παράλογων αυτών συνδυασμών και αποφάσεων, αλλά με τα συνετά επιχειρήματα. Πρέπει να αναπτύσσει μία πρακτική εμπειρική φιλοσοφία, αλλά και να διακατέχεται από μία θεωρητική συγκρότηση, να διαθέτει μια φιλοσοφία ζωής, αλλά και να διαθέτει θρησκευτικές καταβολές, έτσι μπορεί να ξεχωρίσει την ορθότητα από το ψέμα. Ο παράλογος τρόπος του σκέπτεσθαι είναι θέμα της του ανθρώπου συμπεριφοράς.

Προσπαθεί η εποχή μας να αντικαταστήσει σε πολλά επίπεδα την λογική με τον παραλογισμό, με το επικάλυμμα της αληθείας, κι αυτό έχει εν μέρει επιτευχθεί.

Δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι εξέλειπε η λογική από τον κόσμο, τότε αλλοίμονό μας, τότε θα αγόμεθα και θα φερόμεθα κατά το δοκούν.

Πολλά είναι τα επιχειρήματα του παραλογισμού, κι αυτό φυσικά έχει μια διαχρονική βάση, και όλα αυτά ανατρέπουν πολλά των δεδομένων της λογικής, όπου η ανθρώπινη επινοητικότητα δεν ‘’έκτισε’’ τυχαία σε όλη την πορεία της υπάρξεώς της.

Ο άνθρωπος στην μακροχρόνια παραμονή του επί τής Γής ζει και βιώνει καταστάσεις πραγματικού παραλογισμού και αυτές πολλές φορές οδοποιούν την ζωή του και την καθημερινότητά του.

Από τα πρώτα χρόνια του ανθρώπου επί της Γης, η παρουσία του επιδίδεται σε αντιπαλότητες, σε αντιπαραθέσεις, σε πολεμικές αναμετρήσεις, κουβαλάει μοναδικά άγρια ένστικτα, τα οποία δεν πρόκειται να τα αποβάλλει στο σύνολό τους, θα τα διατηρήσει στον ψυχισμό του, έστω κι αν χιλιετηρίδες αργότερα, όπου θα οικοδομήσει ένα τεχνικό και τεχνολογικό πολιτισμό αξιοζήλευτο.

Ο άνθρωπος, ο δημιουργός της οικοδόμησης των πολιτιστικών του ερεισμάτων, που με την προσπάθεια, με τόση γνώση, με τόσους προβληματισμούς κατάφερε να επιτύχει, ο ίδιος αυτόν τον αξιοζήλευτο πολιτισμό, πολλές φορές τον μεταβάλλει εις σωρούς ερειπίων.

Ζει και βιώνει αφανισμούς πληθυσμών, αφανισμούς πόλεων, αφανισμούς του πολιτισμού του, ζει καταστάσεις μοναδικές, πολλά πισωγυρίσματα, πολλές φορές περισσότερο γκρεμίζει και λιγότερο οικοδομεί, αυτό μας διδάσκει η ιστορική γνώση.

Ο αδηφάγος πόλεμος, που σαν ξεσπάσει αφανίζει τα πάντα, όλα αυτά είναι αποτέλεσμα απληστίας και παραλογισμού των ανθρώπων, οποία σκοπιμότητα όλα αυτά κάθε φορά εξυπηρετούν.

Είναι η διαχρονική μάστιγα της ανθρωπότητας, ερημώνει, σκοτώνει, γκρεμίζει, αφανίζει, δημιουργεί τριτοκοσμικές καταστάσεις, δεν μπορεί να επιλέξει κάτι θετικό, το κέρδος είναι για τον επιτιθέμενο και αυτόν που κερδίζει στην πολεμική αναμέτρηση. Δημιουργεί πολλά ερωτήματα, πολλούς αρνητικούς συνειρμούς σε όλους τους ανθρώπους. Το ερώτημά που παραμένει κι αυτό διαχρονικό, γιατί οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται γιατί αφανίζουν τα πολιτιστικά τους ερείσματα, που δεν τα οικοδόμησαν τυχαία;

Ο άνθρωπος γνωρίζει το πολύτιμο αγαθό της ειρήνης, έχει εμπεδώσει ως αναφορά την αξία της σε όλη την ύπαρξή του, όμως φέρει μέσα του και αυτό το στοιχείο της καταστροφής και αυτοκαταστροφής, παρ' όλη την επί χιλιετηρίδες πολιτιστική του διαδρομή.

Ο πόλεμος δεν είναι τίποτε άλλο από ένας τεράστιος παραλογισμός, ακατανόητος πολλές φορές από τους λαούς. Δεν μπορεί να προβληθεί καμία απολύτως δικαιολογία για το ξέσπασμα αυτών των αναμετρήσεων, αλλά και για τους ίδιους που εμφορούνται από απληστία της κατάκτησης εδαφών, αφανισμού των ανθρώπων ,που αποτελεί κάθε φορά κατάπτυστο γεγονός. Είναι μια φοβερή διαχρονική μάστιγα, οι λαοί αγαπούν την ειρήνη όπως παραπάνω τονίσαμε, αλλά και την ειρηνική συμβίωση των λαών θέλουν, να αναπτύσσουν κάθε φορά μορφές συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα και να προκόβουν και να βελτιώνουν τους όρους της καθημερινότητάς τους.

Οι πολεμικές αναμετρήσεις στην διαχρονική τους πορεία είναι ότι χειρότερο κατάφερε η ανθρώπινη απληστία, η οποία δεν έχει κορεσμό στην ικανοποίησή της . Είναι μια χαίνουσα και αιμοροούσα πληγή. Σκλαβώνει λαούς τους καθιστά δούλους, χάνουν οι λαοί το πολύτιμο αγαθό της ελευθερίας τους, βρίσκονται πολλές φορές κάτω από την επικυριαρχία ανάξιων πολλές φορές ηγετών, που σκοπός τους είναι να καταπατούν κάθε ηθική αξία, να επιβάλλουν πολλές φορές ανελεύθερα δικτατορικά καθεστώτα, με πολλές συνέπειες για την όλη πορεία της ζωής τους.

Ο πόλεμος αναβαθμίζεται, εκσυγχρονίζεται με την εισαγωγή νέων τεχνολογικών μέσων, αποκτάει μία επιστημονική και τεχνολογική αναβάθμιση, με την εφεύρεση νέων οπλικών συστημάτων, με πιο φονικά αποτελέσματα. Όλοι οι λαοί υπερεξοπλίζονται, αποκτούν οπλικά συστήματα περισσότερο αποτελεσματικά στο πεδίο. Πολλές χώρες αναπτύσσουν και πυρηνικά όπλα, που μπορούν να αφανίσουν ολόκληρους πληθυσμούς αλλά και ολόκληρες πόλεις Το παρήγορο μέχρι τώρα είναι το γεγονός, ότι αυτό που αναστέλλει την χρήση τους είναι η ισορροπία του τρόμου, όπως αναφέρεται στο βιβλίο Γ. Γεωργαλά η ‘’Πυρηνική Ειρήνη’’.

Τα δισεκατομμύρια των δολαρίων που σπαταλούν τα διάφορα κράτη για τους υπερεξοπλισμούς, στερούν τους λαούς από πολύτιμους πόρους για να μπορούν να αποκτήσουν ένα πιο ζηλευτό επίπεδο διαβίωσης.

Σε αυτό το κεφάλαιο είναι τόσοι πολλοί οι παραλογισμοί, που μπορεί και να διαγνώσει και κάθε αδαής άνθρωπος.

Είναι πολλά τα συμφέροντα που παρακινούν τους διαφόρους λαούς να αντιπαρατεθούν, πάντα πληρώνοντας το τίμημα παράλογων πολλές φορές αποφάσεων, αυτό κατανοείται εκ των αποτελεσμάτων.

Οι καθημερινοί άνθρωποι μοχθούν να επιβιώσουν, μοχθούν να ζήσουν μια πιο άνετη ζωή, μακριά από αυτούς τους φοβερούς κινδύνους, αγωνιζόμενοι πάντα τον καλό αγώνα. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε αυτόν τον τεράστιο παραλογισμό που ταλανίζει τις γενιές των ανθρώπων διαχρονικά. Αυτά που συμβαίνουν κατά καιρούς αλλάζουν άρδην την καθημερινότητά του.

Ο θάνατος για αυτούς τους ανθρώπους, είναι το τίμημα των παντοδαπών αγώνων τους για να περισώσουν τις αξίες τους, για να περισώσουν την ίδια την ύπαρξή τους, για να μπορέσουν να οικοδομήσουν έστω και επί των ερειπίων ένα πιο δίκαιο κόσμο όπως επιθυμούν.

Οι αρχαίοι Έλληνες τόνιζαν μετ' επιτάσεως ‘’αν θέλεις ειρήνη, παρασκεύαζε πόλεμο’’. Είναι αυτό μια μεγάλη αλήθεια, η οποία έχει διαχρονική αξία για την προστασία των λαών από επιθέσεις άλλων λαών, είτε χερσαίων είτε ναυτικών Αυτή η διατύπωση έφθασε μέχρι των ημερών μας στην δική μας πολιτισμένη εποχή, κατά τον μεγάλο φιλόσοφο Ηράκλειτο, που αποκαλεί τον πόλεμο ‘’πάντων πατήρ και βασιλέα πάντων’’. Δεν θα μπορούσε πραγματικά να δικαιολογήσουμε την διατύπωση του κλασικού φιλοσόφου, του μεγάλου φωτεινού πνεύματος της αρχαιότητας πώς επακριβώς το εννοούσε και τι ήθελε να διατυπώσει με την φράση του αυτή, η οποία συνεχώς μνημονεύεται από τους πολεμοκάπηλους ως δικαιολογία σαν ξεσπούσαν κάθε φορά οι φονικοί πόλεμοι.

Και αυτή η φράση του έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιες, διαστρέφοντας δυστυχώς τις απόψεις του μεγάλου φιλοσόφου. Δεν νομίζουμε ότι ο σοφός Ηράκλειτος, με την φιλοσοφική του συγκρότηση θα εκθείαζε ποτέ την καταστροφή, θα επιβράβευε τον μαζικό αφανισμό, τον θάνατο των ανθρώπων, αλλά θα πρέπει να εννοούσε πώς ο πόλεμος ήταν οδηγός, διαμόρφωνε άλλα επίπεδα ζωής των ανθρώπων, επηρέαζε την όλη καθημερινότητά του, εισήγαγε πολλά των καταστροφικών αποτελεσμάτων και ανέτρεπε παραδεδεγμένες αξίες που ο άνθρωπος σε βάθος χρόνου κατάφερε να οικοδομήσει. Ο πόλεμος που ήταν ο οδηγός του αρχαίου κόσμου, γιατί οι πολεμικές αναμετρήσεις ήταν συχνές και αυτό έφθειρε τον τότε Ελληνισμό, καθόριζε τις τύχες των ανθρώπων και αυτών των κοινωνιών.

Έχουν γραφεί τόσα πολλά από ειδικούς και από προβληματισμένους ανθρώπους για το σπουδαίο κεφάλαιο της ειρήνης, της ειρηνικής συνυπάρξεως των λαών, έχουν τόσα πολλά διατυπωθεί, που κατακρίνουν τις πολεμικές συρράξεις και εκθειάζουν το ουσιαστικό κεφάλαιο της ειρήνης.

Θα μνημονεύσουμε μόνο το μοναδικό αριστούργημα της Ρωσικής Λογοτεχνίας του μεγάλου λογοτέχνη Λέοντος Τολστόϊ το ‘’Πόλεμος και Ειρήνη’’. Προσπάθησε με την χρυσή πέννα του να βρει την ισορροπία ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις του πολέμου και της ειρήνης, πως μπορεί ο κόσμος να ισορροπήσει ανάμεσα σε αυτά τα δύο.

Ο πόλεμος είναι παραλογισμός, η ειρήνη είναι η λογική προσέγγιση, όπου σε ειρηνικές περιόδους που διάγει ο άνθρωπος, στήνει τα έργα του πολιτισμού, που δεν μπορούν να θεωρηθούν καταφρονητέα. Προχωρεί σε μια συνεχή ανέλιξη, προχωρεί από καινοτομία σε καινοτομία, φθάνοντας στην σημερινή εποχή, όπου γευόμαστε τα τεράστια επιτεύγματα των επιστημονικών και τεχνολογικών εφαρμογών, που αλλάζουν άρδην την ζωή των ανθρώπων, εισάγουν νέα δεδομένα και ίσως προκαλούν και απρόβλεπτες καταστάσεις.

Ο άλλος παραλογισμός όπως αξιολογείται, είναι αυτός της παρεμβάσεως των πολιτικών πραγμάτων, όταν η πολιτική υπηρετείται από ανάξιους συμφεροντολόγους, λαοπλάνους και πολλές φορές κατευθυνόμενους πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι είναι ταγμένοι να χειραγωγούν τους λαούς, να προσπαθούν να επιβάλλουν πολιτικές αυταρχικές, να στερούν το πολύτιμο αγαθό της ελευθερίας, αλλά και να τούς οδηγήσουν σε αντιπαλότητες και φονικές ακόμα αναμετρήσεις.

Η κάθε εξουσία είναι Θεόσδοτη, ο κάθε ηγέτης πρέπει να υπηρετεί τον λαό του, να κατευθύνει τα λογικά πρόβατά του σε νομάς σωτηρίους και να θυσιάζεται γι αυτούς, είναι υπηρέτης του λαού του και όχι επικυρίαρχος και καταπιεστής. Για τούτο ο Κύριος είπε την περίφημη φράση να ξεχωρίσει την πολιτική εξουσία από την πνευματική προσπάθεια των ανθρώπων. ‘’Απόδοτε τα τω Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τώ Θεώ’’.

Δεν πρέπει να παίρνουνε το τιμόνι της εξουσίας ανάξιοι ηγέτες, καιροσκόποι, αυτοί που δεν διαθέτουν την γνώση και να διακατέχονται από μία φιλοσοφία, το πώς θα κυβερνήσουν ένα λαό. Για τούτο ο φιλόσοφος Πλάτωνας πρότεινε οι πολιτικοί ηγέτες, πρέπει να είναι φιλόσοφοι, να διακατέχονται από αρετές, τότε και μόνο τότε θα μπορούν να οδηγήσουν το σκάφος της Πολιτείας εἰς Εύδειον Λιμένα. Η μη γνώση των ανθρωπιστικών αρετών, για την δημιουργία της βελτίωσης του ανθρώπινου χαρακτήρα, για τον εξανθρωπισμού των ανθρώπων, αλλά και η δημιουργία αξιόλογων κοινωνιών με μοναδικές ανθρωπιστικές αξίες. Η πολιτική αυτή θα είναι μία σημαντική εξουσία, για αυτούς τους πολιτικούς που καταξιώνονται στην ενάσκηση της εξουσίας αλλά και για πολλούς των ανθρώπων. Όλα αυτά για την κλασική αρχαιότητα εθεωρούντο πανάκεια και μαζί φυσικά με την οικονομία, η οποία εξελισσόμενη σε μια συνεχή βάση, αποτελούν τους δύο ουσιαστικούς πόλους, που ο άνθρωπος όσον αφορά την χρησιμότητά τους, τις θεωρεί εκ των ουκ άνευ!

Η πολιτική και η οικονομία είναι αυτές που προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις πολυποίκιλες των ανθρωπίνων αναγκών, να διαφυλάξουν τις ανθρώπινες κατακτήσεις, και να παρέχουν ασφάλεια στους πολίτες, από τους πολλαπλούς κινδύνους.

Η πολιτική και η οικονομία είναι δύο τεράστια κεφάλαια, που ο άνθρωπος κατάφερε να ‘’οικοδομήσει’’ από τα πρώτα χρόνια της εδώ παρουσίας του, έχουν αποκτήσει και χαρακτηρίζουν την καθημερινότητά του. Θεωρούνται δύο καταστάσεις άμεσης προτεραιότητας για την ικανοποίηση των εν γένει σωματικών αναγκών. Είναι αυτά τα μοναδικά κεφάλαια τα οποία είναι συνεχώς εξελισσόμενα και ιδίως η οικονομική επιστήμη.

Η πολιτική είναι αυτή που θέτει όλες τις επί μέρους επιλογές σε κάθε τομέα του επιστητού. Εκτός την ικανοποίηση των σωματικών επιλογών, καταθέτει προτάσεις για τις παντοδαπές επιλογές επιστημονικών τεχνολογικών, αλλά και άλλων επιλογών, όλα αυτά τα θέτει σε εφαρμογή για την καλυτέρευση της ανθρώπινης καθημερινότητας. Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα πάντα ανάγονται στην πολιτική και σ' αυτή την οικονομία.

Εδώ γεννιόνται πολλά ερωτηματικά και πολλές απορίες, αλλά και πάρα πολλά θετικά μπορούμε να διαγνώσουμε σε όλα αυτά. Η χρησιμότητα της πολιτικής και αυτής της οικονομίας, δεν αμφισβητείται από κανένα πέρα ότι μπορούμε να διακρίνουμε πολλές αρνητικές παραμέτρους κατά την εφαρμογή τους.

Ένας άλλος παραλογισμός είναι η διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας του Πλανήτη και αυτό έχει την αφετηρία του στην ανθρώπινη απληστία για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών χωρίς αιδώ και χωρίς κορεσμό.

Η επιστήμη της Οικολογίας είναι ένα ουσιαστικό κεφάλαιο, το οποίο τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκε για την προστασία του περιβάλλοντος, το οποίο συνεχώς όλες οι αποφάσεις Διεθνών Οργανισμών, που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, συνεχώς καταστρατηγούνται και παραβιάζονται με απρόβλεπτες συνέπειες γιατί διαταράσσονται οι ισορροπίες του Πλανήτη. Ξεσπούν ακραία καιρικά φαινόμενα, που έχουν επιπτώσεις στην όλη ζωή των ανθρώπων. Αυτά τα φαινόμενα θα εξελιχθούν και θα έχουν τραγικές επιπτώσεις για όλη την πορεία της ανθρώπινης υπάρξεως. Αλλοιώνονται οι εποχές λόγω των πολλαπλών επιπτώσεων στην ανθρώπινη καθημερινότητα, ο άνθρωπος μένει ενεός και αδύναμος να επέμβει για να διορθώσει τα πράγματα. Το λιώσιμο των πάγων στους Αρκτικούς πόλους διαταράσσει την πλανητική ισορροπία με ανεπανόρθωτες επιπτώσεις και πολλές συνέπειες στο Περιβάλλον. Ζούμε ακραίες θερμοκρασίες, ζούμε πλημμυρικά φαινόμενα, πολλές φυσικές καταστροφές, που οφείλονται στον ανθρώπινο παραλογισμό, πολλές φορές ακραίο.

Δεν μπορεί ο άνθρωπος να διορθώσει την πορεία αυτών των πραγμάτων, αν και ο ΟΗΕ, αλλά και κάποια κράτη μεμονωμένα, λόγω των οικολογικών ανησυχιών, προσπαθούν κάπως να διορθώσουν τα πράγματα, ξοδεύοντας τεράστια ποσά.

Άλλος παραλογισμός είναι αυτός των πανδημιών που ξεσπούν λόγω και της ανθρώπινης αλογιστίας, λόγω αδιαφορίας και άγνοιας των πολλών κινδύνων που θα μπορούσαν να προκύψουν, όπου κατά την δημιουργία επιστημονικών πειραμάτων που διεξάγονται στα πολυποίκιλα επιστημονικά εργαστήρια βιολογικού πολέμου και όχι μόνο, δεν μπορούν οι επιστήμονες να ελέγξουν την ανάπτυξη αυτών των ιών, οι οποίοι πολλές φορές έχουν ξεφύγει και δημιουργούν πανδημίες όπως με το πρόσφατο τραγικό γεγονός στην πόλη Γιουχάν της Κίνας, όπου ο θανατηφόρος ιός στέρησε πλήθος ανθρωπίνων ζωών.

Βεβαίως οι πανδημίες που ξεσπούν κατά καιρούς, είχαν την αιτία τους σε αίτια ακαθόριστα, με τίμημα την απώλεια ανθρωπίνων ζωών, ήτανε κάποτε που ο άνθρωπος δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει. Αλλά και οι σημερινές μεγάλες δυνάμεις που διαθέτουν μεγάλα επιστημονικά ερευνητικά εργαστήρια και επιδίδονται σε παντός είδους πειράματα βιολογικού πολέμου, είναι μια άλλη διάσταση που αποκτάει η πανδημία, αυτή τη φορά είναι διαφορετικά τα αίτια αυτά, προσπάθησαν οι μεγάλες δυνάμεις να περιορίσουν τα ανθρώπινα σφάλματα, πολλές φορές ίσως και σκόπιμα για να μειώσουν τον υπερπληθυσμό της Γης, όπου κι αυτός είναι ένας στόχος τους. Λόγω ακριβώς της ανθρώπινης απληστίας, η ανθρωπότητα γεύτηκε πολλά κακά και πολλές αστοχίες των πολιτικών αποφάσεων, πολλά θανατηφόρα χτυπήματα με αποτέλεσμα την απώλεια ζωών, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ανέπτυξε ο άνθρωπος πολλές καινοτομίες, κάθε φορά προσπάθησε η ανθρώπινη επινοητικότητα να βρει λύσεις, πολλές φορές χωρίς αποτέλεσμα . Αυτή είναι η μοίρα των ανθρώπων, όπου πολλές φορές ο αγώνας του είναι μάταιος, λόγω ακριβώς πολλών παραγόντων, πρώτιστο η εκτροπή του από τήν Θεία Βούληση, η ανθρώπινη παραβατικότητα, που όντως είναι μια συνεχή παρέμβαση του Θείου θελήματος. Πολλή αμαρτία τόνισαν οι Πατέρες της Εκκλησίας, πολλή αρρώστια, αυτό είναι μια πραγματικότητα. Όταν ο Κύριος εθεράπευσε τον εκ γενετής τυφλό, του είπε τώρα έγινες καλά, πήγαινε και μην ξαναμαρτήσεις, γιατί θα γίνεις χειρότερα ‘’ίνα μη τι συ χείρον γένητα’’. Ο άνθρωπος δεν πλάστηκε από τον Δημιουργό να ζει και να πορεύεται εν αμαρτίαις, αλλά να ζει μια ζωή αγάπης δικαιοσύνης, αλληλοβοήθειας και αδελφοσύνης με τους συνανθρώπους του.

Ο Θεός εδημιούργησε έναν αγγελικό κόσμο, μακράν οποιασδήποτε αμαρτίας, να ζει και να πορεύεται ειρηνικά και να ζει και να βιώνει μόνο την εκπλήρωση των Θείων προταγμάτων, των Θείων εντολών, γιατί έτσι θα μπορούσε να οικοδομήσει έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο. Στις μέρες μας δυστυχώς έχει πληθύνει η αμαρτία και φυσικά και ο πόνος, η αρρώστια και αυτός ο θάνατος, χάνονται σε καθημερινή βάση νέες υπάρξεις, που δεν γεύτηκαν τις χαρές της ζωής, δεν γνώρισαν τον Ήλιο. Δεν μπορεί αυτό να το κατανοήσει ο άνθρωπος, που έπρεπε να ανακόψει πορεία, γιατί πορεύεται σε λάθος δρόμο.

Η ιατρική επιστήμη και αυτή η φαρμακολογία, που έχουν τις ρίζες τους στο απώτατο παρελθόν, το οποίο ο άνθρωπος κατάφερε να οικοδομήσει με μεγάλη προσπάθεια και μεγάλους προβληματισμούς, με μεγάλη αγωνία, ήθελε να αποφύγει την κακή μοίρα του, ήθελε να αποφύγει τον πόνο και την αρρώστια, αλλά κι αυτόν τον ανάλγητο θάνατο. Εδώ η ανθρωπότητα διέγραψε μια μεγάλη πορεία, διήλθε από πολλά στάδια αναπτύξεως και εξελίξεως, αυτή τους η αναζήτηση βέβαια δεν έχει κορεσμό ακόμα και σ' αυτή την σημερινή την πολιτισμένη εποχή μας.

Πολλές οι αστοχίες που έλαβαν χώρα διαχρονικά κατά την ενάσκηση της ιατρικής επιστήμης και της εφαρμογής της φαρμακολογίας, πλήθος συσκευασμάτων που παρασκεύαζαν και χορηγούσαν οι αρχαίοι θεραπευτές στους ασθενούντας. Πολλά συνέβαιναν λόγω άγνοιας και μπορούμε να πούμε ότι ήταν δικαιολογημένη αυτή η άγνοια, δεν μπορούμε βέβαια να την χαρακτηρίσουμε ως παραλογισμό, παρά ως αστοχία τους. Κατάφεραν να αναμείξουν την ιατρική με μαγγανείες, με δήθεν αρχαίες ιεροτελεστίες, με ξόρκια, με παράξενες επικλήσεις θεοτήτων και ένα σωρό άλλα όν οὐκ ἔστι αριθμός, καταλύοντας την όντως ιατρική. Η ανθρώπινη επινοητικότητα κατάφερε να δημιουργήσει ένα παράξενο κράμα μη ιατρικά αποτελεσματικό, που κατά κυριολεξία πόρρω απείχε την ιατρικής αποτελεσματικότητας, με αποτέλεσμα την απώλεια ανθρωπίνων ζωών, τόσο στους σωματικούς πάσχοντας, όσο και τους ψυχικά πάσχοντες. Θα περάσουν πολλά χρόνια για να εφαρμοστεί η επιστημονική ιατρική και η επιστημονική φαρμακολογία απαλλαγμένη από όλα αυτά που παραπάνω αναφερθήκαμε. Ήταν αυτό η ανθρώπινη άγνοια, ο ανθρώπινος παραλογισμός εν τη αγωνία του να βρει λύση στις κακοτυχίες του.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο παραλογισμός εδώ θα κρίνεται ως μία ακραία κατάσταση, ο οποίος δεν θα ταίριαζε σε αυτήν την ανθρώπινη προσπάθεια.

Ένα άλλο πρόβλημα που η ανθρώπινη ύπαρξη αντιμετωπίζει και ιδιαίτερα στη σύγχρονη εποχή μας, είναι αυτή η ακατάσχετη ροή παντοδαπών πληροφορών, που καλύπτουν κάθε τομέα του επιστητού. Αυτή η γνώση δεν μπορεί να αφομοιωθεί και να εμπεδώσει ο άνθρωπος, γιατί δημιουργεί τάσεις κορεσμού, τάσεις αδιαφορίας και πολλές φορές απέχθεια λόγω κορεσμού, για να γίνει κοινωνός αυτής της γνώσης, όσο αυτό φυσικά θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό.

Την καθημερινή ακατάσχετη ροή πληροφοριών, τον καθημερινό βομβαρδισμό, που δέχεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, πλήθος τα μέσα πληροφόρησης, που παράγουν παντοδαπείς πληροφορίες. Είναι φυσικό αυτή η ακατάσχετη συσσώρευση πληροφοριών να δημιουργεί κορεσμό εκ των ενόντων με την συνεχή ανάπτυξη των επιστημονικών και τεχνολογικών κλάδων και δεν είναι λίγες αυτές οι επιστήμες οι οποίες δεν σταμάτησαν να εξελίσσονται και να εισάγουν καινοτομίες και να εισάγουν νέους όρους στην ανθρώπινη καθημερινότητα. Το ερώτημα είναι, πόσο θα συνεχίζουν να εισάγουν καινοτομίες; Πιστεύω ότι αυτό δεν θα έχει σταματημό.

Όταν η ιατρική επιστήμη εισάγει σε καθημερινή βάση περίπου 100 νέους όρους, μπορούμε να φανταστούμε την αλματώδη εξέλιξη της ιατρικής και αυτής της φαρμακολογίας, αλλά και πολλών άλλων επιστημονικών κλάδων, που απλώνουν συνεχώς τα πλοκάμια τους και δημιουργούνται νέες συνθήκες, με την απόκτηση νέων γνώσεων

Ένας άλλος παραλογισμός και αυτός είναι διαχρονικός . Οι κάθε φορά αναδυόμενες δυνάμεις προσπαθούν να ποδηγετήσουν τους λαούς, να τους κατευθύνουν στο άρμα των δικών τους συμφερόντων, να τους εκμεταλλευτούν και για όλα αυτά επιδίδονται σε ανταγωνισμούς μεταξύ τους, πολλές φορές ακόμα και φονικούς. Επιζητούν να ελέγξουν τον κόσμο στα επίπεδα της Γεωπολιτικής, της Γεώστρατηγικής και Γεωοικονομίας και όλα αυτά με θύματα τους αδύναμους λαούς, που προσπαθούν να τους σύρουν στο άρμα των δικών τους συμφερόντων.

Μπορούμε να φανταστούμε τα πολλαπλά προβλήματα που δημιουργούνται και τι αντιπαραθέσεις προκαλούνται. Μπορούν να αναπτυχθούν μορφές συνεργασίας σε πολλά επίπεδα για να μπορούν να συμβιώνουν ειρηνικά και όλα αυτά δεν είναι ανεπαίσθητα, αλλά πραγματοποιούνται κατόπιν πιέσεων. Οι υπερδυνάμεις μπορούν να ελέγχουν κάποια των κρατών, πολλές φορές αναγκάζοντας αυτά τα μικρά κράτη να σύρονται όπου τα δικά τους συμφέροντα επιτάσσουν. Εδώ φυσικά υποκρύπτονται πολλά γεγονότα, πολλά δράματα, πολλοί φονικοί πειθαναγκασμοί. Μιλάμε για ένα άλλο παραλογισμό εκμετάλλευσης και καταπίεσης των λαών διαχρονικό.

Στην σύγχρονη εποχή μας η νέα τεχνολογία έχει πολλά εφεύρει, μπορεί να εκβιάζει τους μικρούς ακόμα με οικονομικούς καταναγκασμούς, αλλά και στρατιωτικές επεμβάσεις, με σύγχρονα οπλικά συστήματα, που μπορούν και επιβάλουν τις απόψεις τους λόγω της ισχύος τους και λόγω πολλές φορές του επικρεμάμενου πυρηνικού ολέθρου που επικρέμαται επί των κεφαλών των ανθρώπων σαν διαταράσσονται τα συμφέροντά τους. Αυτός είναι όντως ο ακραίος παραλογισμός.

Ο παραλογισμός του ανθρώπου που με τόση προσπάθεια, τόση γνώση έφτασε σε ένα τέτοιο στάδιο εξελίξεως, προχωρώντας και σε πεδία άγνωστα και εισάγει καινοτομίες μοναδικές, έφθασε ο άνθρωπος τον πολιτισμό του σε ένα ζηλευτό επίπεδο και ο ίδιος ο άνθρωπος έφθασε να καταστρέψει τα επιτεύγματα του πολιτισμού του, τα επιτεύγματα των χειρών του. Αυτό το καταστροφικό προνόμιο το έχει το τελειότερον της Δημιουργίας ο άνθρωπος.

Ο υπερπληθυσμός που παρατηρείται στον Πλανήτη, είναι ένας άλλος παραλογισμός. Ο πληθυσμός της Γης αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και αυτό παρατηρείται κυρίως στις φτωχές χώρες και σ' αυτές που διαθέτουν τέτοιο θρησκευτικό προσανατολισμό του υπερπληθυσμού, για να μπορούν να κατακτούν εδάφη. Οι πληθυσμοί τους αυξάνονται ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα τον υποσιτισμό τους, η δημιουργία πολλών κρίσεων, εμφυλίων συρράξεων, λόγω των τεράστιων κοινωνικών ανισοτήτων, που ταλανίζουν αυτές τις κοινωνίες, πέρα από το ξέσπασμα πολυποίκιλων μολυσματικών ασθενειών, με ένα προβληματικό σύστημα υγείας.

Δεν μπορεί ο ανθρώπινος νους να αναπτύξει τις πνευματικές του δυνάμεις και τους σωστούς προβληματισμούς, ζώντας σε καταστάσεις μη λογικές, στον παραλογισμό τίποτα λογικό δεν μπορεί να ευδοκιμήσει.

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη των λογικών προσεγγίσεων για κάθε θέμα προβληματισμού του, για να οδηγηθεί σε λογικά συμπεράσματα, για τους προβληματισμούς που θέτει και για τον εαυτό του αλλά και γενικότερα. Βέβαια, εδώ φυσικά μπορούμε να κάνουμε την διαπίστωση για κάποιους, που οι συνειρμοί τους, ποιοι είναι λογικοί και ποιοι είναι παράλογοι. Πολλοί μπορούν να θεωρήσουν το λογικό ως παράλογο και το παράλογο ως λογικό. Δυστυχώς υπάρχει κι αυτή η περιπλεγμένη κατάσταση, που αφορά τα παιγνίδια της ανθρώπινης διανοίας και αφορά οπωσδήποτε πάρα πολλά σημεία ωριμάνσεως των εν γένει πνευματικών δυνάμεων των ανθρώπων στο σύνολό τους.

Ο σημερινός κόσμος εν τη πλειοψηφία του δεν διαθέτει την πνευματική υποδομή, δεν μπορεί να διαθέτει διάκριση του λογικού από το παράλογο, αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας, είναι μια κατάσταση πραγματικά δύσκολη για τον σημερινό άνθρωπο που έχει χάσει την πυξίδα και το τιμόνι. Ένας κόσμος μπερδεμένος και πολλές φορές τελείως αποξενωμένος από την σωστή διάκριση, αλλά και κενών ηθικών αξιών, παραπαίει ανάμεσα σε μια μορφή σύγχυσης και αβεβαιότητας, είναι όντως μπερδεμένος, αλλά ζητάει διεξόδους για να βγει και να εξέλθει από αυτό τον λαβύρινθο των ερωτηματικών του και αυτών των αμφιβολιών του, έτσι δυστυχώς πορεύεται σε μια διαχρονική βάση. Δεν ξέρει που να βασιστεί και να στηριχτεί.

Οι κοινωνίες οι σημερινές δεν παράγουν ηθικές αξίες, είναι επόμενο να βαδίζει με γοργά βήματα από παρακμή σε παρακμή και είναι επόμενο να αφανισθούν από το πλανήτη, με απρόβλεπτες συνέπειες, είναι γεγονός όταν μια κοινωνία δεν παράγει ηθικές αξίες, μέλλεται να απωλεσθεί η ζωή του ανθρώπου εδράζεται επί των ηθικών αξίων.

Ο σημερινός λοιπόν άνθρωπος, μέσα σε αυτό το πρωτόγνωρο περιβάλλον που διαμορφώνει και η σημερινή πολιτισμένη εποχή μας, προσπαθεί να εντοπίσει τις αιτίες όλων αυτών, για να αλλάξει ρότα και κατεύθυνση πορείας.

Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε κάποιες προβλέψεις, αυτό είναι αδύνατον και υπερβαίνει τις ανθρώπινες δυνάμεις, δεν μπορεί να τα θεραπεύσει αν και γνωρίζει τα αίτια που τα προκαλούν. Ο ίδιος ο άνθρωπος σκάβει το λάκκο του σε καθημερινή βάση κι αυτό δεν μπορεί να το προσδιορίσει, ή θέλει να το αγνοεί.

Οι νέες τεχνολογίες, οι οποίες σε καθημερινή βάση αναπτύσσονται σε πάρα πολλά επίπεδα, μπορούμε να πούμε ότι προσφέρουν πολλές υπηρεσίες για να βελτιωθεί η ανθρώπινη καθημερινότητα. Έχει κυριαρχήσει αυτή την ζωή των ανθρώπων. Πολλές φορές κρίνεται από κάποιους ειδικούς, να απειλήσει πολλά επίπεδα και αυτό ο άνθρωπος δεν το γνωρίζει, και στο μέλλον οι κίνδυνοι θα πολλαπλασιαστούν. Όλα αυτά απαιτούν εξειδικευμένες προσεγγίσεις, όπου μπορούν να καταγραφούν τα αρνητικά των επιστημονικών και τεχνολογικών κλάδων, όπου θέτουν νέα δεδομένα, κτυπούν τις παραδόσεις, χτυπούν αξίες, αναιρούν πολλά μέχρι τώρα παραδεδομένα.

Μια επίσης μεγάλη απειλή για τον άνθρωπο, που προέρχεται απ' ευθείας από τον ίδιο, είναι ότι κινείται σε όλες του τις δραστηριότητες με μία μοναδική έπαρση, εγωισμό και με μια αλαζονεία. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ύβρης προς τον Θεό και προς τον συνάνθρωπο του, έτσι κινείται και προς το περιβάλλον του. Αγνοεί παντελώς την ταπείνωση που είναι υψοποιός και πραγματικά καταξιώνει τον άνθρωπο ενώπιον του Θεού.

Ένα επίσης φαινόμενο παραλογισμού, είναι η σκληρή πολλές φορές εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Κι αυτό το κεφάλαιο είναι πάρα πολύ σπουδαίο για την ανθρώπινη καθημερινότητα και αγκαλιάζει πολλούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος μεταχειρίζεται και θα μεταχειρίζεται ακόμα και τα χειρότερα μέσα, αλλά και πολλά επιχειρήματα μετέρχεται για να εκμεταλλευτεί ο άνθρωπος τον άνθρωπο. Πως θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε αυτό τον ανθρώπινο παραλογισμό, που κι αυτός είναι διαχρονικός και καθιστά τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Πάνω σε αυτό το τεράστιο φαινόμενο που ταλανίζει τις κοινωνίες, γράφτηκαν πολλές οικονομικές θεωρίες, αλλά πάνω σε αυτές στηρίχτηκαν και κάποια των πολιτικών συστημάτων.

Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν ζούσε σε έναν λογικό κόσμο, βίωνε λογικές καταστάσεις μακρυά από παραλογισμούς και ακρότητες, θα ήταν ένας ιδανικός κόσμος. Ένας λογικός κόσμος θα ήταν ένας κόσμος αγάπης, δικαιοσύνης, ένας κόσμος ηθικών καταβολών, αυτόν τον κόσμο επιθυμεί και νοσταλγεί ο κάθε άνθρωπος που ορθοφρονεί.

Ο Θεός έδωσε το λογικό στον άνθρωπο και έκρινε ότι το τελειότερο ον της Δημουργίας να ορθοφρονεί, να πορεύεται και να κάνει χρήση της λογικής του.

Στην Δημιουργία δεν υπάρχει κανένας παραλογισμός, όλα κινούνται με τάξη και ευρυθμία, είναι ένας λογικός και μόνο κόσμος.

Ο άνθρωπος εν τη πολυμέρειά του, συνεχώς αλλάζει τα πράγματα, όχι πάντα προς το καλύτερο, αλλά και προς το χειρότερο.

Ψάχνουμε να βρούμε τον σωστό, τον ηθικοποιημένο άνθρωπο, όπου η κοινωνία για χρόνια αναζητεί, χρόνια θέλει να τον δημιουργήσει, είναι κάτι πέραν των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, όλα αυτά υπερβαίνουν τις ανθρώπινες δυνάμεις απαιτείται η Θεία επέμβαση για να αλλάξει ο κόσμος πορεία, να αφήσει κατά μέρους τους παραλογισμούς και να ακολουθήσει την λογική οδό, όπου γι' αυτή ο Θεός κατά την Δημιουργία τον έταξε.