π. Εφρόσυνος: «Ο Κύριος μας, η Πάναγνη μητέρα του και όλοι οι Άγιοι μας χαίρονται και συμμετέχουν στις δικές μας χαρές, όταν γίνονται κατά Θεόν και το αντίθετο λυπούνται όταν εμείς δεν βαδίζουμε σωστά».

Γράφει ο π. Ευφρόσυνος.

Εφημέριος του Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Κανδήλας.

Αδελφοί εν Κυρίω χαίρεται. Συγχωρέστε με δια το θάρρος να ομιλήσω, αλλά από αγάπη και πόνο για τους αδελφούς του Κυρίου μας πρέπει να μιλήσουμε. Πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι ήρθε ο μήνας της Παναγίας παντού εδώ στην επαρχία μας γίνονταν φιέστες-πανηγύρια, οι άνθρωποι καλώς η κακώς συμμετείχαν για να στηρίξουν με τον τρόπο τους τα χωριά τους και αυτό ήταν ένα χαρμόσυνο γεγονός, διότι πολύ απλά τα χωριά έχουν πολίτες δραστήριους. Μέχρι εδώ όλα καλά όμως θα πρέπει να δει κανείς και την πνευματική διάσταση του θέματος!!!

Ο Κύριος μας, η Πάναγνη μητέρα του και όλοι οι Άγιοι μας χαίρονται και συμμετέχουν στις δικές μας χαρές, όταν γίνονται κατά Θεόν και το αντίθετο λυπούνται όταν εμείς δεν βαδίζουμε σωστά. Δεκαπέντε ημέρες όλον τον Δεκαπεντάυγουστο γινόταν καθημερινά πανηγύρια. Συμμετείχε η Παναγία μας και οι Άγιοι μας στις εορτές αυτές;

Τις ημέρες της νηστείας όλοι έτρωγαν κρέατα, όλοι μεθούσαν και ξέφευγαν. Που λοιπόν η κατάνυξη; Πού η προσευχή; Που η νηστεία; Το έθνος μας περνάει μια μεγάλη δοκιμασία και οι Έλληνες αντί να τρέξουν στις παρακλήσεις και στην εξομολόγηση, έτρεχαν στα πανηγύρια και ο Θεός πήρε το πρόσωπον του από εμάς και πάει σε άλλους λαούς που τον σέβονται. Θα αναφέρω ένα περιστατικό που έγινε σε ένα μοναστήρι της Ηπείρου: «Ερχόμασταν με τα πόδια από το χωριό στην χάρη Της. Τότε δεν υπήρχαν δρόμοι κάναμε πορεία 5-6 ώρες. Ήταν παραμονή Δεκαπενταυγούστου απόγευμα. Ερχόμασταν στη γιορτή της Παναγίας. Περάσαμε την Μεσογέφυρα και φτάναμε στο μοναστήρι. Περπατούσαμε ποτάμι ποτάμι, όπως πήγαινε το μονοπάτι. Πριν φτάσουμε στην στροφή που φαίνεται το Μοναστήρι, βλέπουμε μία μαυροφόρα γυναίκα να προχωρεί και να μπαίνει στο ποτάμι. Αρχίσαμε να φωνάζουμε πού πας θα πνιγείς!!! Φωνάζαμε όλες μαζί με όση φωνή είχαμε. Αυτή σαν να μην άκουγε, νομίζαμε θα ναι καμία σαλεμένη από αυτές που φέρνανε στην Παναγία για να τις κάνει καλά. Όμως αυτή προχωρούσε στο ποτάμι σαν να μην πατούσε. Δεν ήταν καθόλου σαλεμένη. Ήταν η Παναγία μας!! Την είδαμε όλες. Πέρασε το ποτάμι σαν να ήταν στεριά. Βγήκε απέναντι, σταμάτησε, γύρισε, μας κοίταξε και έφυγε!! Εξαφανίστηκε. Ήταν η Παναγία που έφευγε από το Μοναστήρι της. Γιατί να έφευγε την παραμονή της εορτής της; Φαίνεται την διώχναμε εμείς με τα έργα μας . Οι πιο πολλοί έρχονταν για τα γλέντια και όχι για την Παναγία. Ας ελπίσουμε πως κάποιος θα ωφεληθεί!!»

Ο καθένας από εμάς ας βγάλει τα συμπεράσματα του και ας γυρίσουμε κοντά στην Παναγία μας που τόσο μας αγαπάει και ας καθιερώνουμε τις γιορτές μετά της Παναγίας.

Καλή επιστροφή.

Καλή μετάνοια σε όλους μας.

Με αγάπη Χριστού π. Ευφρόσυνος.